Δώδεκα λεπτά και κάτι...

Εδώ και μήνες είναι ξεκάθαρο ότι ο Ντούντα ήθελε καθαρό οργανωτή. Το μοιρολόι του για την απώλεια του Ζήση, η προσέγγιση του Ράσιτς, αλλά και οι συνεχείς αναφορές σχεδόν σε κάθε συνέντευξη τύπου στην ανάγκη για έλεγχο του παιχνιδιού και στην αναλογία ασίστ - λαθών δείχνει ότι η ομάδα χρειάζεται έναν οικονομικό άσο - στον τρόπο παιχνιδιού σύμφωνα με τον Ίβκοβιτς, στα λεφτά που θα παίρνει σύμφωνα με τον Σκινδήλια. Ο αντίλογος βέβαια είναι ότι τα τραγικά ποσοστά του Ζήση και τα αρκετά λάθη που κάνει ο Ράσιτς δεν εγγυώνται ακριβώς αυτό τον περίφημο έλεγχο, αλλά σήμερα αυτό που έχει σημασία είναι τι θα προσφέρει σε αυτό το κομμάτι ο Acie Law.

Μια ματιά στα στατιστικά του με την Παρτιζάν δεν πείθει ιδιαίτερα: σχεδόν ίσος αριθμός ασίστ-λαθών, τριπλάσιος αριθμός σουτ σε σχέση με τις ασίστ που έδωσε, χαμηλά ποσοστά, πολλές προσπάθειες. Η εξήγηση για τις λίγες ασίστ, σε σχέση με τα λάθη που έκανε και τα σουτ που επιχειρούσε, βρίσκεται εν μέρει στη συμπεριφορά του όταν παίζει πικ εν ρολ. Στην Παρτιζάν τουλάχιστον δυσκολευόταν αρκετά να συνεργαστεί με τους ψηλούς σε τέτοιες καταστάσεις, με αποτέλεσμα είτε να τελειώνει μόνος του τη φάση, είτε να πασάρει προς την περιφέρεια, συνήθως στην αδύνατη πλευρά.


Ο Law δεν έδειξε στα ματς της κανονικής περιόδου ότι μπορεί να βρει τον ψηλό που ρολάρει εν κινήσει, με πάσα πάνω στην ντρίμπλα - όπως κάνει στο 1:18 ο Μάντζαρης, για παράδειγμα - ούτε να μείνει στην περιφέρεια και να βρει από εκεί τον ελεύθερο συμπαίκτη του. Μόλις δεχτεί το σκριν προσπαθεί να φτάσει μέχρι το καλάθι και παρότι δεν υστερεί σε εκρηκτικότητα, το παιχνίδι του είναι εύκολο να διαβαστεί από τον αντίπαλο, όπως κάνει ο Μπέγκιτς στη δεύτερη φάση του παραπάνω βίντεο. Γενικά αυτό που προσπαθούσε να κάνει στην επίθεση ήταν, πρώτον να τρέξει και δεύτερον να αναγκάσει την άμυνα να στείλει δεύτερο παίκτη πάνω του - διαφορετικά τελείωνε τη φάση μόνος του:


Οι συνεχείς μπούκες τον ανάγκαζαν συχνά να αποφασίζει τι θα κάνει στον αέρα, με αποτέλεσμα άστοχα σουτ αλλά και πάσες σαν αυτή που βρήκε το κεφάλι του Ιμπάκα. Υπάρχουν βέβαια ελαφρυντικά. Η Παρτιζάν δεν εφαρμόζει τέτοια συστήματα σε πολλές επιθέσεις της και όταν το κάνει προτεραιότητα δίνεται στην αξιοποίηση των ψηλών με πλάτη στο καλάθι. Ειδικά όταν έπαιζε εκεί ο Πέκοβιτς. Όσο λείπει ο Λάζος ο Αμερικανός θα βρει περισσότερους χώρους, αλλά και ψηλούς σαν τον Χάινς και τον Ντόρσεϊ, με τους οποίους μπορεί να συνεργαστεί καλύτερα στα πικ εν ρολ. Μένει να δούμε πώς θα τα καταφέρει, καθώς είναι σίγουρο ότι οι αντίπαλοι θα του δίνουν συνέχεια το σουτ από μακρινή και μέση απόσταση.


Το βίντεο ξεκινάει από το καλάθι του Ιμπάκα ως μια πρώτη ένδειξη κάποιων αδυναμιών που έδειξε ο Law στην άμυνα όσο έπαιζε στην Παρτιζάν. Περισσότερα παρακάτω. Από κει και πέρα, το πρόβλημα στο περιφερειακό σουτ (το στιλ του όταν σουτάρει μοιάζει αρκετά σε αυτό του Παπανικολάου) δεν είναι καταδικαστικό. Χάρη στην πολύ καλή σταυρωτή ντρίμπλα και το εκρηκτικό πρώτο βήμα που διαθέτει, μπορεί να φτάνει στο καλάθι με άνεση ακόμα και χωρίς σκριν. Αυτή η ικανότητα είναι σίγουρα ευπρόσδεκτη σε μια ομάδα που συχνά μπλοκάρει όταν ο Σπανούλης δεν τραβάει ή τα ποσοστά στα τρίποντα είναι χαμηλά. Μπορεί στην τελευταία φάση του παραπάνω βίντεο η παρουσία του Ιμπάκα να τον αναγκάζει σε μια αχρείαστη πάσα, συνολικά όμως, μπορεί να εξελιχτεί σε αξιόπιστο σκόρερ με τέτοιες προσπάθειες:


H στατιστική βέβαια διαφωνεί με αυτό το συμπέρασμα. Ο Law ευστοχούσε στο 51,1% των προσπάθειων του από κοντινή απόσταση. Το αντίστοιχο ποσοστό του παίκτη που αντικαθιστά, του Κέιλιν Λούκας ήταν 50%. Με δεδομένες τις αδυναμίες του Λούκας σε αυτό τον τομέα, γιατί πρέπει να περιμένουμε βελτίωση μεγαλύτερη του 1,1%; Υπάρχουν δύο εξηγήσεις: πρώτον, ο Law επιχειρούσε πολύ περισσότερες προσπάθειες από αυτά τα σημεία του γηπέδου σε σχέση με τον Λούκας - περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο άσο ή δυάρι σε όλη την Ευρωλίγκα για την ακρίβεια. Επομένως έχει τον τρόπο να φτάνει μέχρι το καλάθι. Δεύτερον, ο τρόπος παιχνιδιού της Παρτιζάν, σε συνδυασμό με την απουσία εναλλακτικών λύσεων στην περιφέρεια, συχνά τον οδηγούσε σε τσάμικα.


Το αισιόδοξο σενάριο είναι ότι οι λιγότερες ευθύνες που θα έχει στον Ολυμπιακό θα ελαχιστοποιήσει τέτοιες τραβηγμένες προσπάθειες και θα του δώσουν περισσότερες ευκαιρίες να αλλάξει το ρυθμό του παιχνιδιού, κάτι που κάνει πολύ καλά όπως φαίνεται και στη δεύτερη φάση. Ειδικά από τη στιγμή που δε θα αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα για τις αντίπαλες άμυνες. Από την άλλη, το αναξιόπιστο περιφερειακό σουτ που διαθέτει τον υποχρεώνει να επιτίθεται κατά μέτωπο αντί να εκμεταλλεύεται τους κενούς χώρους, χωρίς όμως να κερδίζει πολλά φάουλ, αφού σε αρκετές περιπτώσεις περισσότερο κουτουλάει παρά αναγκάζει την άμυνα να κινηθεί προς το μέρος του. Όλα αυτά δημιουργούν ερωτηματικά κυρίως για τη συνύπαρξη του με το Σπανούλη. Μπορεί να γίνει παίκτης που θα κάνει ζημιές από την αδύνατη πλευρά;


Από τη στιγμή που δεν εμπιστεύεται το σουτ του, ο παίκτης που τον μαρκάρει (ο Κουκ στη συγκεκριμένη περίπτωση) κλίνει προς την πλευρά της μπάλας. Η αντίδραση του Law θυμίζει μια φάση που βλέπαμε συχνά στα πρώτα παιχνίδια του Τζαμόν Γκόρντον με τον Ολυμπιακό: παίρνω φόρα κι όποιον πάρει ο χάρος. Στην επόμενη επίθεση, η έλλειψη σουτ από μέση απόσταση τον οδηγεί σε λάθος, καθώς δεν απειλεί από μέση απόσταση και δεν υπάρχει διάδρομος προς το καλάθι. Ο Ίβκοβιτς χρησιμοποιούσε το δίδυμο Σπανούλη-Κέιλιν Λούκας για κάτι παραπάνω από 12 λεπτά σε κάθε ευρωπαϊκό παιχνίδι της ομάδας. Με τον Law στη θέση του Λούκας η απουσία διαδρόμων προς το καλάθι θα επηρεάσει αρνητικά το παιχνίδι και των δύο γκαρντ. Αφού, όμως το κατάφερε ο Γκόρντον, γιατί να μην το κάνει και ένας παίκτης με καλύτερες - θεωρητικά - προδιαγραφές;


Καταρχήν διεισδύσεις σαν αυτή που επιχειρεί στην πρώτη φάση πρέπει να κοπούν μαχαίρι. Ο Σπανούλης είναι επιρρεπής στο λάθος, επομένως το τελευταίο που χρειάζεται δίπλα του είναι ένας ακόμα περιφερειακός που παίζει στο όριο μεταξύ δημιουργίας και καταστροφής. Η δεύτερη φάση είναι πιο ενθαρρυντική. Σε τέτοια σχήματα ο ρόλος του θα είναι συγκεκριμένος: κατέβασμα της μπάλας, πάσα στο Σπανούλη στην κορυφή της ρακέτας και κίνηση προς την αδύνατη πλευρά. Εκεί θα περιμένει να υποδεχτεί την μπάλα αν η πρώτη επιλογή στο σύστημα της ομάδας (πικ εν ρολ με το Λαρισαίο) δε λειτουργήσει, ώστε να φτιάξει μια φάση - για τον εαυτό του ή κάποιο συμπαίκτη του - υπό πίεση χρόνου. Το πικ εν ρολ με τον Μάτσβαν είναι ένα καλό παράδειγμα. Περιμένω ακόμα περισσότερη κίνηση χωρίς την μπάλα, αφού στην Παρτιζάν ήταν αρκετά στατικός. Σε κάθε περίπτωση, στο πέρασμα του από την Παρτιζάν άφησε υποσχέσεις ότι μπορεί να σταθεί και σαν κλασικός οργανωτής, έστω και αν έπαιξε ελάχιστα ως τέτοιος.


Η ζώνη της Μιλάνο είναι μια ιδανική αφορμή για να διαβάσει το παιχνίδι, αντί να προσπαθήσει να τρυπήσει την άμυνα με προσωπικές ενέργειες. Τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου άσχημα. Είναι αρκετά έμπειρος για να βρίσκει τον ελεύθερο συμπαίκτη του σε κάθε περίπτωση, ενώ ξέρει να εκμεταλλεύεται τις αμυντικές ανισορροπίες που προκαλούν οι διεισδύσεις του. Αρκεί αυτές να γίνονται υπό καλές προϋποθέσεις Στο ΝΒΑ είχε τη φήμη του σταθερού πλέι μέικερ, ίσως λοιπόν εκεί να ποντάρει ο Ντούντα, ο οποίος σίγουρα θα περιμένει και καλή άμυνα.


Παραπάνω τον είδαμε να κολλάει στα σκριν, ένα πρόβλημα που αντιμετώπισε αρκετά συχνά παίζοντας με την Παρτιζάν. Και γι’αυτή την αδυναμία υπαρχουν ελαφρυντικά. Οι ψηλοί των Σέρβων είναι βαριά κορμιά και δεν του έδιναν καμία βοήθεια σε αυτές τις καταστάσεις, δίνοντας πολύ χώρο στο χειριστή της μπάλας. Ο ίδιος ο Law έπαιζε πάρα πολύ σε κάθε ματς, με τους αντιπάλους του να τον πιέζουν σε όλο το γήπεδο αρκετά συχνά. Αν κουραζόταν η Παρτιζάν δεν είχε αξιόπιστο αναπληρωματικό στη θέση του. Δικαιολογείται επομένως να προσπαθεί να αποφύγει τα φάουλ και να κάνει συντήρηση όταν η ομάδα του αμυνόταν. Αυτό που δε δικαιολογείται είναι η έλλειψη συγκέντρωσης που δείχνει στην παραπάνω φάση, όπου χάνει την επαφή του με την μπάλα και αναγκάζεται να κάνει φάουλ για να αποτρέψει ένα εύκολο καλάθι.

Πάντως όταν είναι συγκεντρωμένος δείχνει ότι μπορεί να σταματήσει ακόμα και παίκτες σαν τον Ρούντι. Ο Φερνάντεθ αναγκάζεται να προσπαθήσει πολύ για να πάρει τη μπάλα και ο Law αυτή τη φορά ‘σπάει’ τα σκριν με πολύ πειστικό τρόπο, στέλνοντας τον Ισπανό πάνω στη βοήθεια.


Τι να περιμένουμε λοιπόν; Μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στον αιφνιδιασμό. Καλύτερες αντίδρασεις εναντίον πίεσης. Περισσότερες διεισδύσεις, που θα φανούν ακόμα περισσότερο αν υπάρχουν σουτέρ που θα τις εκμεταλλευτούν. Περισσότερα ταμπούρια από τους αντιπάλους. Ερωτηματικά είναι η άμυνα (πώς θα τα καταφέρει στις αλλαγές ψηλού-κοντού που ζητάει ο Ντούντα, για παράδειγμα), οι επιλογές του και κυρίως η συνύπαρξη του με το Σπανούλη. Οι απαντήσεις πρέπει να δοθούν άμεσα και να είναι πειστικές. Η διοίκηση και ο προπονητής προχώρησαν σε αρκετά σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ προκειμένου να κερδίσουν φέτος. Τα ζόρια ξεκινάνε την Τετάρτη και η ομάδα πρέπει να είναι έτοιμη. Το ίδιο ισχύει και για τον Law.

Rod Higgins