Ερωτήματα και απαντήσεις

Παρότι ο Ολυμπιακός κράτησε τη Γαλατασαράι σε χαμηλό σκορ, τα βασικά ερωτηματικά που προέκυψαν και σε αυτό το ματς αφορούν την άμυνα. Η ομάδα βρίσκει το ρυθμό της στην επίθεση. Στην Κωνσταντινούπολη ξεπέρασε τον περσινό της μέσο όρο σε πόντους ανά κατοχή. Τα ποσοστά στα τρίποντα μπορεί να πέσουν. Όμως, η αναμενόμενη ατομική βελτίωση ορισμένων καθοριστικών παικτών (Λο, Πρίντεζης, Μάντζαρης), η διατήρηση των τακτικών σταθερών που έκαναν τη διαφορά πέρσι και η άμεση προσαρμογή του Λοτζέσκι επιτρέπουν στους πρωταθλητές να μην εξαρτώνται υπέρμετρα από αυτά. Στην άμυνα, η βελτίωση σε επίπεδο τακτικής επιβεβαιώθηκε και στη δεύτερη αγωνιστική της Ευρωλίγκα. Αυτό που παραμένει ως δυνητική πηγή κινδύνου είναι η ικανότητα του ρόστερ να ανταποκριθεί σε κάποιες ειδικές καταστάσεις.

Εναντίον της Γαλατά, το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν η αντιμετώπιση των Τζαβάι και Ντάντλεϊ όταν έπαιζαν με πλάτη. Σε όλη τη διάρκεια του ματς, ο Ολυμπιακός κράτησε τους Τούρκους ακριβώς στον ένα πόντο ανά κατοχή. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, στην περσινή χρονιά μόνο η Μπαρτσελόνα είχε χαμηλότερo παθητικό ανά παιχνίδι. Όταν όμως οι δύο ψηλοί των πρωταθλητών Τουρκίας πόσταραν, η εικόνα ήταν διαφορετική:

Όπως φαίνεται και από τον πίνακα, η επιθετική παραγωγικότητα της Γαλατά εκτινασσόταν στους 1,4 πόντους ανά κατοχή όταν έψαχνε φάσεις στο low post. Η σοβαρότητα του προβλήματος φαίνεται από το γεγονός ότι πέρσι η χειρότερη άμυνα στην Ευρωλίγκα (Τσεντεβίτα) δεχόταν λιγότερους από 1,2 πόντους ανά επίθεση. Φυσικά το δείγμα είναι πολύ μικρό, επομένως δεν υπάρχει λόγος πανικού. Για παράδειγμα, την Πέμπτη ο Τζαβάι βρήκε μπροστά του δυο φορές τον Αγραβάνη, ο οποίος έδειξε πολύ πιο έτοιμος απ’όσο περίμενα για αυτό το επίπεδο αλλά δεν μπορεί να κοπανιέται με τόσο βαριά πεντάρια. Επιπλέον, η επιστροφή του Μπέγκιτς θα δώσει στον Μπαρτζώκα ένα σέντερ που μπορεί να αλλοιώνει με το ύψος του την τελική προσπάθεια των προσωπικών του αντιπάλων, ακόμα και όταν βρίσκονται φάτσα με το καλάθι.

Aπό την άλλη, ο Ολυμπιακός θα βρει μπροστά του πολύ ικανότερους ψηλούς σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού. Ένας από αυτούςΤζον Μπράιαντ. Ο σέντερ της Μπάγερν Μονάχουν, που θα επισκεφτεί το ΣΕΦ την επόμενη αγωνιστική, έχει το παρουσιαστικό υπέρβαρου roadie των Lynyrd Skynyrd, αλλά ξέρει να χρησιμοποιεί τον όγκο του μέσα στη ρακέτα. Η αντιμετώπιση του θα αποτελέσει μια ακόμα ευκαιρία για βελτίωση της αμυντικής συμπεριφοράς των ψηλών σε τέτοιες κατάστασεις. Επιπλέον τα τεσσάρια του Ολυμπιακού θα χρειαστούν βοήθεια στο ποστ απέναντι στους Ρέγιες, τους Λόρμπεκ και τους Κλέιζα αυτού του κόσμου. Από τη στιγμή που δεν έχουν τα κιλά για να κρατήσουν τον προσωπικό τους αντίπαλο μακριά από το καλάθι, ενδείκνυται να αξιοποίησουν την ταχύτητά τους και να βγαίνουν μπροστά του. Από κει και πέρα, ο δεύτερος ψηλός θα πρέπει να καλύπτει τα νώτα τους.

Αναφορικά με την αντιμετώπιση των πικ εν ρολ οι αριθμοί είναι πολύ καλύτεροι. Ο Ολυμπιακός δέχτηκε μόλις 30 πόντους σε 40 επιθέσεις της Γαλατά που εκδηλώθηκαν με αυτό τον τρόπο, επιτρέποντας στους Τούρκους να ανανεώσουν μόλις τέσσερις από τις άστοχες επιθέσεις τους σε τέτοιες καταστάσεις και υποπίπτοντας σε μόλις πέντε φάουλ. Όπως συμβαίνει, όμως, με τα προβλήματα της άμυνας στο low post, αυτή η επιτυχία δε δικαιολογεί υπερβολικές αντιδράσεις. Αφενός η Γαλατά δεν είναι μια παραδοσιακή πικ εν ρολ ομάδα, καθώς τα γκαρντ της ψάχνουν περισσότερο προσωπικές φάσεις και λιγότερο συνεργασίες. Αφετέρου, εμφανίστηκαν ορισμένες ολιγωρίες για τις οποίες θα χρειαστεί δουλειά. 

Aυτό το βίντεο δεν είναι ενδεικτικό της εικόνας του ματς. Η τακτική που εφαρμόζεται σε αυτές τις φάσεις αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνίδιου (20 πόντοι παθητικό σε 26 φάσεις), καθώς περιόρισε τα ελεύθερα περιφερειακά σουτ στην αδύνατη πλευρά και ανάγκασε τους χειριστές της Γαλατά να ψάξουν περισσότερο την πάσα και λιγότερο το σουτ. Τα προβλήματα εμφανίστηκαν κυρίως όταν αυτές οι πάσες κατέληξαν στα χέρια του Νέιθαν Τζαβάι.

Οι περισσότερες από αυτές τις φάσεις μοιάζουν ίδιες, αλλά δεν είναι. Στις δύο πρώτες, ο Αυστραλός σκοράρει δύο φορές σε καταστάσεις δευτερεύοντος αιφνιδιασμού - ο Σλούκας και ο Μάντζαρης δε σταματάνε έγκαιρα την μπάλα, ούτε επιστρέφουν γρήγορα στο χειριστή μετά το σκριν. O Σίμονς πρέπει να μείνει περισσότερη ώρα πάνω στην μπάλα, με αποτέλεσμα ο Τζαβάι να ρολάρει ανενόχλητος προς το καλάθι. Το βασικό ζητούμενο εδώ είναι απλά καλύτερες επιστροφες, με σωστή αξιοποίηση των φάουλ (δύσκολο, σε ματς όπου σφυριζόταν ένα φάουλ το λεπτό).

Στις επόμενες τρεις φάσεις, όμως, το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης βαραίνει τους ψηλούς. Είναι σαφές ότι βασική προτεραιότητα του Ολυμπιακού σε τέτοιες καταστάσεις ήταν να δεχτεί όσο το δυνατό λιγότερους πόντους από τους Αρόγιο και Γκόρντον. Επιπλέον, ο Τζαβάι είχε αγωνιστεί ελάχιστα στα προηγούμενα ματς της Γαλατά, με αποτέλεσμα η συμπεριφορά των Τούρκων με τον Αυστραλό στην πεντάδα να αποτελεί ένα κάποιο μυστήριο. Παρόλα αυτά, οι σέντερ του Ολυμπιακού πρέπει να μάθουν να κουνάνε τα ποδάρια τους πιο σωστά.

Τόσο ο Σίμονς, όσο και ο Ντάνστον προσπαθούν να επιστρέψουν στον παίκτη τους βασιζόμενοι στο άλμα τους. Δε χαμηλώνουν για να βελτιώσουν τα πλάγια βήματα, δε διαβάζουν την κίνηση του συμπαίκτη τους που συγκλίνει προς το χειριστή και τελικά βλέπουν την μπάλα να περνάει πάνω από το κεφάλι τους. Απέναντι σε γκαρντ που μπορούν να εκτελέσουν με συνέπεια μετά από ντρίμπλα βγαίνοντας από το σκριν, η αρχική τους τοποθέτηση πρέπει να είναι πιο μακριά από το καλάθι σε σχέση με αυτή που είχαν εναντίον του Παναθηναϊκού. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πιο ξεκάθαρες γωνίες πάσας και επομένως μεγαλύτερες απαιτήσεις για σωστή άμυνα χαμηλά.

H τελευταία φάση του βίντεο είναι βγαλμένη από τις χειρότερες στιγμές του περσινού Ολυμπιακού στην άμυνα. Η βελτίωση στα πρώτα ματς της χρονιάς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη μείωση των περιστροφών. Ωστόσο καμία άμυνα δεν μπορεί να αποφύγει τελείως αυτή τη διαδικασία. Το ζητούμενο είναι οι βοήθειες που οδηγούν σε περιστροφές να μη δίνουν ξεκάθαρες επιλογές στον αντίπαλο, όπως συνέβη σε αυτή την περίπτωση:

 

Μόλις ο Αρόγιο σταματάει την ντρίμπλα, ο Πέτγουεϊ βρίσκεται μεταξύ του Τζαβάι, στον όποιο θέλει να δώσει βοήθεια και του Ντάντλεϊ, τον οποίο καλύπτει ο Σπανούλης. Το μις ματς είναι κραυγαλέο. Οι ομάδες που παίζουν πραγματικά καλό πικ εν ρολ θα έβρισκαν τρόπο να αξιοποίησουν τον σουτέρ στη γωνία (το νούμερο 7 της Γαλατά). Οι Τούρκοι αρκούνται σε γκολ φάουλ μέσα στη ρακέτα. Με δεδομένο ότι ο Παπανικολάου αντικαταστάθηκε από τον Λοτζέσκι, οι δυνατότητες για αποτελεσματικές βοήθειες από την αδύνατη πλευρά είναι περιορισμένες σε σχέση με πέρσι, ακόμα και χωρίς το Σπανούλη σε αυτό το ρόλο. Επομένως οι αρχές της άμυνας δύο εναντίον δύο πρέπει να εφαρμοστούν όσο το δυνατό καλύτερα.

Από την άλλη, φέτος η ομάδα μοιάζει δουλεμένη σε περισσότερες επιλογές για την αντιμετώπιση του πικ εν ρολ. Για παράδειγμα η δυναμική έξοδος λειτούργησε αποτελεσματικά κατά κανόνα όσες φορές δοκιμάστηκε την Πέμπτη (6 πόντοι παθητικό σε 9 επιθέσεις της Γαλατά):

Ας αρχίσουμε από τα κακά νέα. Δυναμική έξοδος σημαίνει βοήθεια στον παίκτη που την επιχειρεί. Ο αμυντικός που δίνει τη βοήθεια πρέπει να κλείνει έγκαιρα τόσο το χώρο, όσο και το οπτικό πεδίο, αν η πάσα περάσει. Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο για σωστές περιστροφές μακριά από την μπάλα. Στην παραπάνω φάση δε γίνεται τίποτε από όλα αυτά. Η επικοινωνία μεταξύ Πέτγουεϊ και Σίμονς δεν είναι αυτή που πρέπει. Ο πρώτος επιστρέφει έγκαιρα στον Ντάντλεϊ. Ο Σίμονς ξαφνικά βρίσκεται σε γκρίζα ζώνη. Δεν επιχειρεί μια πραγματική παγίδα, ούτε επιστρέφει στον παίκτη του. Αντίθετα μένει στο μέσο της απόστασης μεταξύ Ντάντλεϊ και Τζαβάι επιτρέποντας μια εύκολη ασίστ προς τον δεύτερο. Σημειώνεται επίσης ότι και εδώ έχουμε να κάνουμε με ανεπαρκή αντίδραση σε δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Φυσιολογικό για την εποχή, αλλά χρειάζεται βελτίωση.

Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η τακτική δε χρησιμοποείται ως λύση δια πάσα νόσον - όπως συνέβη σε αρκετά ματς πέρσι. H στόχευση είναι συγκεκριμένη: η δυναμική έξοδος γίνεται από το τεσσάρι, ώστε να αξιοποιηθεί η ταχύτητα που διαθέτει ο Ολυμπιακός στη συγκεκριμένη θέση, αλλά και το γεγονός ότι ο αντίπαλο σέντερ είναι μέσα στη ρακέτα, επιτρέποντας στον προσωπικό του αντίπαλο να προστατεύσει το καλάθι, χωρίς οι υπόλοιποι αμυντικοί να ρισκάρουν κάποιο σουτ:

Με άλλα λόγια, η δυναμική έξοδος εφαρμόζεται ως μια άμυνα δύο εναντίον δύο, με μοναδικό ρίσκο το ελεύθερο σουτ από το αντίπαλο τεσσάρι. Ωστόσο, τα σωστά πλάγια βήματα τους επιτρέπουν συχνά να κερδίσουν το χρόνο που χρειάζονται για να επιστρέψουν έγκαιρα στον παίκτη τους.

Κοινώς, υπάρχουν αρκετά ερωτήματα για την ατομική ικανότητα ορισμένων παικτών να ανταποκριθούν σε συγκεκριμένες καταστάσεις και περισσότερες τακτικές επιλογές για την κάλυψη αυτών των κενών. Σε αυτή τη φάση τα αποτελέσματα δε μετράνε και τόσο - άλλωστε αν η Γαλατά ήταν πιο εύστοχη στις βολές, η άμυνα δε θα έμοιαζε το ίδιο καλή. Αυτό που μετράει είναι ο σωστός συνδυασμός τακτικών προσανατολισμών και ατομικών χαρακτηριστικών. Ως τώρα, ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Rod Higgins