Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγαλύτερο σουτ της χρονιάς ως τώρα το έβαλε ο Σλούκας. Ο συμβολισμός είναι προφανής. Ένας παίκτης που πέρσι δόθηκε δανεικός και φέτος δεν υπολογιζόταν έφτασε μια ανάσα από το να χαρίσει στον Ολυμπιακό μια καθοριστική νίκη. Και το έκανε επειδή δε σταμάτησε να δουλεύει και να προσπαθεί. Τελικά όμως η προσπάθεια του δε δικαιώθηκε - τουλάχιστον προς το παρόν. Κι αυτό γιατί οι εξωφρενικές μεταπτώσεις στην απόδοση της ομάδας συνεχίστηκαν σε ένα ακόμα παιχνίδι. Μέχρι χτες τα νεκρά διαστήματα οφείλονταν στην απειρία ορισμένων παικτών που τουλάχισταν άφηναν υποσχέσεις. Στην Κωνσταντινούπολη προέκυψαν από ένα μάλλον ανούσιο ανακάτωμα του ρόστερ. Το οποίο στο τέλος της χρονιάς δε θα έχει δημιουργήσει τίποτα παραπάνω από περισσότερη μεταγραφολογία για τους αντικαταστάτες εκείνων (ή εκείνου..) που αντικατέστησαν τους προηγούμενους.
ΑΜΥΝΑ
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν ήταν το βασικό πρόβλημα ακόμα και στο δεύτερο δεκάλεπτο, όπου η ομάδα δέχτηκε 27 πόντους. Οι τραγικές επιδόσεις στην επίθεση έδιναν συνεχείς ευκαιρίες στη Γαλατασαράι για πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Το βασικό πλάνο δεν ήταν λάθος. Οι αλλαγές ψηλού - κοντού για να αποτραπούν τα ποσταρίσματα των περιφερειακών έφεραν κάποια χαμένα ριμπάουντ στην αρχή αλλά γενικά λειτούργησαν καλά απέναντι στον Σιπ και τον Λούκας.
Δυστυχώς δεν υπήρξαν οι απαραίτητες προσαρμογές όταν οι Τούρκοι βρήκαν ελεύθερα σουτ εξαιτίας αυτών των αλλαγών με αποτέλεσμα στο ημίχρονο να έχουν όχι μόνο πολλά επιθετικά ριμπάουντ, αλλά και εξαιρετικά ποσοστά στα τρίποντα, σε σχέση με τους μέσους όρους τους όλη τη χρονιά. Το πραγματικά καταστροφικό στοιχείο, όμως, ήταν η πλήρης απώλεια του ελέγχου του ρυθμού στο δεύτερο δεκάλεπτο. Οι Τούρκοι έτρεξαν, βρέθηκαν γρήγορα στο μπόνους των βολών και η ευστοχία τους από την περιφέρεια ήταν απλά το κερασάκι.
Όταν η επίθεση του Ολυμπιακού λειτουργούσε σωστά, φάνηκαν οι αδυναμίες της Γαλατά στο μισό γήπεδο - Τα πικ εν ρολ περιορίστηκαν χάρη κυρίως στην άμυνα του Χάινς και την κατακόρυφη πτώση των ποσοστών των Τούρκων από τα 6,75, στην οποία συνέβαλε και ο τραυματισμός του Σούμπερτ. Έτσι, η κλειστή άμυνα μαζί με τις αλλαγές μαρκαρισμάτων λειτούργησαν καλά στην κανονική περίοδο, αφού οι ψηλοί της Γαλατά δεν εκμεταλλεύτηκαν τα μις ματς που προέκυπταν. Κοινώς αν δεν υπήρχαν και ο Οζέρ με τον Σάβοβιτς που ήρθαν από το πουθενά για να βάλουν 16 πόντους με τρία τρίποντα, η Γαλατά θα είχε σκοράρει ακόμα λιγότερο. Στην παράταση ο Γκόρντον έκανε τεράστια ζημιά και ίσως όμως θα έπρεπε να δοθεί περισσότερη απόσταση στον Τζαμόν και να δοκιμαστεί το σουτ του. Πάντως η παρουσία των Χάινς και Πρίντεζη στην πεντάδα δείχνει ότι η αντιμετώπιση του Γκόρντον με αλλαγές ήταν συνειδητή επιλογή, αφού αυτοί οι δύο είναι οι καλύτεροι ψηλοί του Ολυμπιακού σε αυτό το κομμάτι.
ΕΠΙΘΕΣΗ
Το ταμπούρι των Τουρκων ήρθε κι έδεσε με την απουσία κάποιου σουτέρ από το αρχικό σχήμα του Ολυμπιακού. Παρόλα αυτά, η αντίδραση της ομάδας ήταν σωστή. Αντί για κατάχρηση περιφερειακών σουτ προτιμήθηκαν οι διεισδύσεις. Τα πολλά κερδισμένα φάουλ έφεραν βολές, οι οποίες μαζί με κάποια καλάθια στον αιφνιδιασμό αντιστάθμισαν την αστοχία από τα 6,75. Στο δεύτερο δεκάλεπτο η αστοχία συνεχίστηκε, αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο την έλλειψη σκορ μέσα από τη ρακέτα. Ο Σπανούλης δεν είχε χώρους, οι Πρίντεζης και Χάινς δεν μπορούσαν να βρουν προσωπικές φάσεις, ο Γκετσεβίτσιους δεν προσπάθησε να βάλει τη μπάλα στο παρκέ. Η άμυνα των Τούρκων παρέμενε κλειστή (συμπεριλαμβανομένης και μιας ζώνης που έπαιξαν για αρκετό διάστημα) και δεν υπήρχε παίκτης ο οποίος θα την ανάγκαζε να χάσει την ισορροπία της ή θα εκμεταλλευόταν την υπερβολική έμφαση στο μαρκάρισμα του Σπανούλη.
Το τρίτο δεκάλεπτο ξεκίνησε με επιτυχημένες διεισδύσεις από τους Παπανικολάου και Πρίντεζη, ενώ ο Σπανούλης ευστόχησε σε δύο σουτ από μέση απόσταση. Με άλλα λόγια η επίθεση έγινε λιγότερο προβλέψιμη, αλλά μόνο για λίγο. Το περιφερειακό σουτ είναι καθοριστικό στοιχείο στο παιχνίδι της ομάδας και το 25% με το οποίο τελείωσε το ματς στέρησε τόσο από τους περιφερειακούς όσο και από τους ψηλούς διαδρόμους προς το καλάθι. Ακόμα και οι πιο αποτελεσματικές ατομικές ενέργειες (κυρίως από την τριπλέτα Σπανούλη-Χάινς-Πρίντεζη) εκδηλώθηκαν σε πολύ περιορισμένο χώρο. Το καλό ήταν ότι αποφεύχθηκαν τα πολλά λάθη. Δυστυχώς, όμως, σε αυτό το επίπεδο η προσωπική ικανότητα δεν μπορεί να υποκαταστήσει για πολύ την ομαδική λειτουργία. Και από τη στιγμή που τα πικ εν ρολ στήνονταν μέσα σε πολυκοσμία, ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να εκτελέσει σωστά τα συστήματα του.
ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ
Ο Σλούκας δε χρειαζόταν το απίθανο τρίποντο στο τελευταίο δευτερόλεπτο για να δείξει την κλάση του, αλλά είχε και ορισμένες άσχημες αντιδράσεις στην άμυνα. Γκρινιάζω, γιατί έχει δείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε υψηλότερες απαιτήσεις. Κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του Παπανικολάου. Δε με χαλάει τόσο η αστοχία του στα τρίποντα, όσο η mέτρια άμυνα και η ελάχιστη κίνηση χωρίς την μπάλα. Χτες πήρε περισσότερο χρόνο από αυτόν που άξιζε.
Ο Πελεκάνος είναι η απογόητευση της χρονιάς ως τώρα. Με βάση την εμπειρία του και τα όσα έδειξε πέρσι στις λίγες ευκαιρίες που πήρε (αλλά και στο Μαρούσι πριν από μόλις δύο χρόνια), περίμενα ένα μίνιμουμ επιθετικής προσφοράς. Ακόμα περιμένω. Στα τελευταία πέντε ευρωπαϊκά ματς έχει δύο στα έντεκα τρίποντα, ενώ δεν έχει αξιοποιήσει καθόλου τα αθλητικά του προσόντα για να απειλήσει μέσα από τη ρακέτα. Πάντως πάλεψε στην άμυνα και τα ριμπάουντ. Ο Ντόρσεϊ έκανε σπουδαία δουλειά στην άμυνα και αν συνεργαστεί καλύτερα με τους περιφερειακούς στα πικ εν ρολ θα αποδειχτεί σπουδαία μεταγραφή. Ο Άντιτς ήταν χαμένος στο διάστημα (ή στα μπουζούκια) καθόλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, ανέβηκε αμυντικά στην επανάληψη, αλλά όταν δεν ευστοχεί στα τρίποντα (τα οποία πάντως δεν ήταν κακές επιλογές) δεν μπορεί να δώσει τίποτα στην επίθεση.
Ο Λο δεν έχει ούτε πρόκειται να αποκτήσει ρόλο όσο παίζει μακριά από την μπάλα. Ο Πρίντεζης ήταν πολύτιμος επιθετικά αλλά σε σχέση με προηγούμενα ματς εμφανίστηκε πεσμένος στην άμυνα. Ο Χάινς συνεχίζει να είναι ο πιο σταθερός ψηλός της ομάδας και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ενώ χτες ήταν ο κορυφαίος πασέρ του γηπέδου μαζί με τον Αρσλάν. Ο Σπανούλης πάλεψε απέναντι σε μια άμυνα που αρκετά συχνά έμοιαζε να ασχολείται μόνο μαζί του. Δεν κατάφερε να τελειώσει κάποιες διεισδύσεις, δεν απέφυγε τα λάθη, αλλά έβαλε κάποια μεγάλα σουτ, ήταν καθοριστικός στην επιστροφή του Ολυμπιακού στις αρχές του τρίτου δεκάλεπτου και σίγουρα δε φταίει για τον τοίχο που έβρισκε συνεχώς μπροστά του.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Είναι δυνατή η πρόκριση χωρίς εκτός έδρας νίκη; Ναι, αλλά δεν εξαρτάται από τον Ολυμπιακό. Αν η ΤΣΣΚΑ κερδίσει τα δύο επόμενα παιχνίδια της με τη Γαλατά και ο Ολυμπιακός με την Εφές μοιραστούν τις νίκες στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, τότε οι Ρώσοι θα χρειάζονται μια νίκη στα δύο τελευταία ματς για να βγουν πρώτοι. Επομένως είναι σίγουρο ότι θα χτυπήσουν το μεταξύ μας παιχνίδι στη Μόσχα, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς θα εμφανιστούν στην Κωνσταντινούπολη, εναντίον της Εφές.
Βέβαια αυτά τα σενάρια δεν έχουν μεγάλη σημασία. Όχι τόσο γιατί δύο νίκες στο ΣΕΦ και άλλη μία στο δεύτερο ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη μοιάζουν αρκετές, αλλά επειδή η τρικυμία συνεχίζεται. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός δε δείχνει έτοιμος για πρωταθλητισμό, αλλά ούτε χτίζει ομάδα για το μέλλον. Ναι, υπάρχουν παίκτες με προοπτική, αλλά δεν αξιοποιούνται ορθολογικά. Ο Κατσίβελης έχει βρεθεί στο περιθώριο - και όσοι θυμάστε την άμυνα του πάνω στον Ούκιτς θα συμφωνήσετε ότι είχε πράγματα να δώσει πάνω στον Γκόρντον. Ο Μάντζαρης παίρνει ελάχιστο χρόνο. Και το χειρότερο είναι ότι η έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού επιδρά αρνητικά όχι μόνο στο μέλλον της ομάδας, αλλά και στο παρόν.
Τα συνεχή καλάθια του Γκόρντον μετά από αλλαγές μαρκαρισμάτων δεν είναι μόνο θέμα τακτικής αλλά και αδυναμίας να βρεθούν σχήματα με σωστή ισορροπία ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση. Ο Σπανούλης τα είχε φτύσει, ο Σλούκας έπρεπε να μείνει στο παρκέ βάση της επιθετικής προσφοράς του, ο Λο μάλλον θα απορεί γιατί αποκτήθηκε και κάπως έτσι ο Χάινς με τον Πρίντεζη υποχρεώθηκαν να σταματήσουν έναν περιφερειακό. Τα σερί που έτρεξε η Γαλατά στο δεύτερο και το τρίτο δεκάλεπτο είναι καθαρό σύμπτωμα ομάδας που ψάχνεται. Λογικό, με δεδομένες τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ. Ανεπίτρεπτο, με δεδομένες τις φιλοδοξίες πρωταθλητισμού που φανερώνουν αυτές οι προσθαφαιρέσεις. Πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα με Λούκας - Κατσίβελη; Και πόσο καλύτερα θα είναι σε ένα μήνα από τώρα;
Κάποιοι θα πουν ότι ο Ντούντα έκανε λάθη ή ότι λείπει ο Λάζος. Δεκτά όλα αυτά, αλλά δεν αναιρούν το γεγονός ότι η διοίκηση και ο προπονητής δεν είχαν καμία πίστη στο πρότζεκτ που ξεκίνησε φέτος το καλοκαίρι, βιάστηκαν να το διαλύσουν και τώρα τρέχουν και δε φτάνουν. Ελπίζω τουλάχιστον η ψυχή των παικτών να συνδυαστεί με κάποια κόλπα από τον πάγκο και ο Λο να τραβήξει λίγο σκορ, διαφορετικά η τρικυμία θα εξελιχτεί σε πλημμύρα.
Rod Higgins
0 comments:
Post a Comment