Εφές 65 - Ολυμπιακός 67: Υπό έλεγχο

Κάτι τέτοιο πρέπει να είχε στο νου του ο Ντούντα όταν σχεδίαζε τη φετινή ομάδα: η σκληρή άμυνα να καλύπτει τις όποιες επιθετικές αδυναμίες, ισορροπία μεταξύ ρακέτας και περιφέρειας και κυρίως ατομική βελτίωσε των νεαρών παικτών. Πολλοί θα μιλήσουν για μια νίκη την οποία μας χρώσταγε η τύχη μετά τις ήττες στον πόντο σε Βιτόρια και Καντού - δεν υπολογίζω την προηγούμενη επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη, γιατί εκεί όλοι θυμόμαστε τι συνέβη. Στην πραγματικότητα ήταν μια δικαίωση της δουλειάς που γίνεται από την αρχή της χρονιάς. Η πρόοδος δεν είναι πάντα γραμμική, αφού το rotation δεν είναι σταθερό, αλλά έστω κι έτσι αρχίζουν να φαίνονται κάποιες σταθερές αρχές στο παιχνίδι της ομάδας. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κέρδος από το χτεσινό ματς.

ΕΠΙΘΕΣΗ

Στο πρώτο ημίχρονο μια ζέστη μια κρύο. Καλές συνεργασίες ανάμεσα στους ψηλούς ως απάντηση στην πιεστική άμυνα της Εφές, αλλά και βιαστικές πάσες, κυρίως από τον Άντιτς . Αρκετά κερδισμένα φάουλ από τον Σπανούλη που αντιμετώπιζε συνέχεια παγίδες, αλλά και πέντε από τα έντεκα συνολικά λάθη του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο (επτά στο πρώτο δεκάλεπτο). Ικανοποιητική ευστοχία από την περιφέρεια εναντίον ζώνης, απόρροια καλών επιλογών (με εξαίρεση δυο-τρία βιαστικά σουτ από Άντιτς, Σπανούλη και Λο), αλλά και ελάχιστοι πόντοι στον αιφνιδιασμό. Ο Ντόρσεϊ εκμεταλλεύτηκε τις ασίστ των συμπαικτών του, ο Πρίντεζης είχε καλές στιγμές απέναντι στα χαμηλά σχήματα του Σάριτσα, ο Παπανικολάου ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας αφού δε φοβήθηκε να πάρει προσπάθειες και κινήθηκε έξυπνα χωρίς την μπάλα, ενώ ο Λο έδωσε πολύτιμες βοήθειες. Αυτή η ισορροπία επέτρεψε στον Ολυμπιακό να κλείσει το ημίχρονο με ικανοποιητική παραγωγικότητα παρά τα πολλά λάθη.

Στο δεύτερο ημίχρονο η επίθεση στο μισό γήπεδο συνέχισε να υπολειτουργεί, με τον Σπανούλη μπλοκαρισμένο και λιγοστές ευκαιρίες για αμαρκάριστα σουτ, αφού ο Σάριτσα κατάλαβε ότι οι διάφορες άμυνες ζώνης του πρώτου ματς δεν είχαν τύχη. Οι λύσεις ήρθαν από την άμυνα που οδήγησε σε αιφνιδιασμούς, από τον Πρίντεζη που έβαλε ένα σωρό κρίσιμα καλάθια και από τον Παπανικολάου που συνέχισε να σκοράρει όχι μόνο χάρη σε ασίστ συμπαικτών του, αλλά και με προσωπικές φάσεις σε κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού. Η ευστοχία από τη γραμμή των βολών και τα έξι επιθετικά ριμπάουντ στο τελευταίο δεκάλεπτο έδωσαν την επιπλέον ώθηση που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός σε μια βραδιά όπου οι δύο πρώτοι σκόρερ της ομάδας (Σπανούλης και Χάινς) έβρισκαν τοίχο μπροστά τους.

Συνολικά, η κυκλοφορία της μπάλας δεν έφτασε στα επίπεδα του προηγούμενου ματς. Ο Πρίντεζης δεν τροφοδοτήθηκε όσο θα έπρεπε με πλάτη στο καλάθι - ειδικά όταν τον μάρκαρε ο Ακιόλ - και αυτή τη φορά ούτε ο Σλούκας ούτε ο Γκετσεβίτσιους εκμεταλλεύτηκαν την υπερβολική προσήλωση του αντίπαλου στο μαρκάρισμα του Σπανούλη. Παρόλα αυτά, υπήρξε σωστή προετοιμασία για την πιεστική άμυνα της Εφές, η οποία είναι και το δυνατό της σημείο σε σχέση με την επιθετική συμπεριφορά. Η εκτέλεση βέβαια δεν ήταν πάντα η καλύτερη δυνατή. Ο Σπανούλης βρέθηκε σε άσχημη μέρα και οι ψηλοί δεν πάσαραν σωστά - στο πρώτο ματς η front line έδωσε έξι ασίστ, έναντι μόλις ενός λάθους. Χτες η αντίστοιχη αναλογία ήταν πέντε προς οχτώ. Έστω κι έτσι όμως, οι χώροι που βρέθηκαν για τον Παπανικολάου και τα αμαρκάριστα τρίποντα του Πρίντεζη δείχνουν ότι η ομάδα προσπάθησε να παίξει σωστά και χωρίς να περιμένει τα πάντα από τον Σπανούλη.

ΑΜΥΝΑ

Η ζώνη 2-3 δε λειτούργησε καλά όπως φάνηκε και από τα δύο τρίποντα του Λαφαγιέτ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά αυτή η δυσλειτουργία αποδείχτηκε η εξαίρεση στον κανόνα μιας εξαιρετικής αμυντικής εμφάνισης. Οι άψογες επιστροφές ελαχιστοποίησαν τους αιφνιδιασμούς της Εφές παρά τα πολλά λάθη, ενώ η παρουσία του Ντόρσεϊ συνέβαλε στη σωστή αντιμετώπιση των πικ εν ρολ. Μπορεί ο Μπάρατς να έβγαλε το λάδι στον Χάινς, ο Λαφαγιέτ να προκάλεσε τεράστια ζημία από τα 6,75 και η υψομετρική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες να οδήγησε στην απώλεια κάποιων ριμπάουντ, αλλά οι μόλις 65 πόντοι που πέτυχαν οι Τούρκοι λένε όλη την αλήθεια.

Ο Βούγιασιτς εξουδετερώθηκε πλήρως. Το ίδιο και τα πικ εν ρολ με πρωταγωνιστή τον Μπατίστα, ο οποίος είχε κάνει εξαιρετικό ματς την περασμένη εβδομάδα, αλλά χτες δε βρήκε λύσεις απέναντι στις αμυντικές προσαρμογές του Ντούντα. Τα δέκα κλεψίματα αποτελούν ρεκόρ για φέτος και λένε πολλά για την πίεση του Ολυμπιακού. Το πραγματικά εντυπωσιακό στοιχείο, όμως, είναι οι μόλις 16 βολές που εκτέλεσε η Εφές. Ίσως αυτό το νούμερο να οφείλεται και στην αλλοπρόσαλλη διαιτησία. Το σίγουρο είναι ότι αυτή τη φορά οι παίκτες δεν αδίκησαν την προσπάθεια τους με χαζά φάουλ, καταφέρνοντας να διατηρήσουν τον έλεγχο που ζητάει ο προπονητής τους μέσω της άμυνας.

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

Θα μου επιτρέψετε να μην ξεκινήσω από τους προφανείς ήρωες. Όση ώρα βρισκόταν στο παρκέ ο Βαγγέλης Μάντζαρης, το επιμέρους σκορ ήταν στο + 8 για τον Ολυμπιακό. Από τους πιτσιρικάδες που έχει μαζέψει η ομάδα στα γκαρντ, ο πρώην παίκτης του Περιστερίου έχει λάβει τα λιγότερα εύσημα. Και μπορεί να μη διαθέτει το επιθετικό χάρισμα του Σλούκα ή τα αθλητικά προσόντα του Κατσίβελη, αλλά η ωριμότητα με την οποία παίζει είναι αξιοσημείωτη. Οι αντιδράσεις του απέναντι στην ιδιαίτερα πιεστική άμυνα της Εφές, η αμυντική του συμπεριφορά και η τακτική του αντίληψη είναι στοιχεία που συχνά περνάνε απαρατήρητα αλλά παραμένουν αξιοσημείωτα, για έναν παίκτη της ηλικίας του.

Ο μόνος που είχε καλύτερο νούμερο στο +/- ήταν ο Τζόι Ντόρσεϊ. Απόλυτα φυσιολογικό για έναν από τους καλύτερους αμυντικούς στην Ευρώπη. Δεν είναι μόνο τα κλεψίματα, οι τάπες και τα ριμπάουντ. Οι άριστες τοποθετήσεις του στα πικ εν ρολ των αντιπάλων έχουν ανεβάσει ένα επίπεδο τη συνολική αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού. Λίγο προσοχή στα επιθετικά φάουλ χρειάζεται μόνο. Ο έτερος νεοφερμένος, πάλι, πρέπει να βοηθήσει περισσότερο. Ο Έισι Λο δεν κατάφερε να οργανώσει σωστά το παιχνίδι της ομάδας στα τελευταία λεπτά, παρότι υποτίθεται ότι η εμπειρία του θα βοηθούσε σε τέτοιες καταστάσεις. Και μπορεί να βοήθησε στο σκοράρισμα, αλλά ο Ντούντα αλλά στοιχεία έψαχνε όταν αντικαθιστούσε τον Λούκας. Μπορεί να τα δώσει;

Ο Σπανούλης με τον Σλούκα δικαιούνται ένα κακό βράδι επιθετικά. Απλά ο πρώτος θα έπρεπε να είχε διαβάσει καλύτερα τις παγίδες που έστελνε πάνω του ο Σάριτσα. Ο Σλούκας, από την άλλη, έδειξε ότι εξελίσσεται σαν παίκτης. Έχασε κάποια δικά του σουτ, αλλά δε μάσησε όταν η Εφές άπλωσε την πίεση της σε όλο το γήπεδο και πάλεψε με επιτυχία στην άμυνα. Αυτά τα στοιχεία του έλειπαν τόσο στον Άρη όσο και στην εθνική. Καλό θα ήταν να τον μιμηθεί και ο Γκετσεβίτσιους, ο οποίος επίσης τα έδωσε όλα στην άμυνα, αλλά πρέπει να βρει τρόπους να συνεισφέρει επιθετικά όταν δεν υπάρχει η επιλογή του σουτ.

Ο Χάινς δεν μπορεί να κάνει και πολλά απέναντι σε αντιπάλους με το ύψος του Μπάρατς. Ο Ντούντα ρίσκαρε αυτό το μις ματς ώστε ο Ντόρσεϊ να αφοσιωθεί στην αντιμετώπιση των πικ εν ρολ της Εφές με πρωταγωνιστή τον Μπατίστα. Το πρόβλημα ήταν αφενός ότι δεν λειτούργησε η ζώνη με την οποία υπολόγιζε να περιορίσει τον Κροάτη, αφετέρου ότι δεν αξιοποιήθηκε η ταχύτητα του Χάινς (και η αντίστοιχη αδυναμία του Μπάρατς) στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Ο Άντιτς ασανσέρ. Καλή δουλειά σε ριμπάουντ, άμυνα και ασίστ, αλλά και βεβιασμένα σουτ από την περιφέρεια, μαζί άσχημες επιλογές όταν έπαιζε κοντά στο καλάθι. Μπορεί και καλύτερα.

Κλείσιμο με τους δύο πρωταγωνιστές. Ο Πρίντεζης έπαιξε όπως πρέπει να παίζουν οι γνήσιοι Ολυμπιακοί στις 8 Φεβρουαρίου. Ο Παπανικολάου χρειάζεται ειδικότερη αναφορά. Ως τώρα απαιτούσα ένα μίνιμουμ συγκέντρωσης, ενέργειας και αμυντικής αποτελεσματικότητας και ήμουν ευχαριστημένος όταν το έπιανε. Χτες έκανε ένα βήμα μπροστά. Πέρα από τις δουλειές που θα έπρεπε να κάνει άριστα σε κάθε ματς (κίνηση χωρίς την μπάλα, προσωπική άμυνα, ευστοχία σε ελεύθερα σουτ) χτες δε φοβήθηκε να φτιάξει μόνος του φάσεις και τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν . Δεν ξέρω αν η χτεσινή εμφάνιση θα γίνει κάποτε ο κανόνας και δεν περιμένω να είναι σε κάθε ματς ο καλύτερος του γηπέδου. Απαιτώ, όμως, να συνεχίσει να δουλεύει το ίδιο καλά και να παίζει πάντα με το ίδιο θράσος.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η κακή εικόνα των τελευταίων δύο λεπτών δεν αρκεί για να χαλάσει τη γενικά ενθαρρυντική εικόνα της ομάδας. Τα λάθη στο τέλος δεν ήταν τόσο αποτέλεσμα απειρίας, όσο της προσπάθειας που γίνεται να βρεθεί η κατάλληλη χημεία στη μέση της χρονιάς. Μοιραία, η δουλειά σε αυτές τις ειδικές καταστάσεις έχει πάει πίσω. Επιπλέον η Εφές ήταν υποερβολικά άστοχη στα τρίποντα μέχρι εκείνο το σημείο του παιχνιδιού. Τελικά τα έβαλε μαζεμένα, όπως είχε συμβεί και στον Ολυμπιακό στο προηγούμενο παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση, είδαμε βελτίωση σε σχέση με το προηγούμενο εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς .

Δεν ξέρω αν η Εφές είναι χειρότερη από τη Γαλατασαράι, αλλά ο Ολυμπιακός αυτή τη φορά απέφυγε τα νεκρά διαστήματα, διατηρώντας το προβάδισμα ακόμα και όταν η επίθεση λειτουργούσε πολύ άσχημα. Αυτό συνέβη χάρη στη βελτίωση των επιστροφών. Η Γαλατά είχε καταφέρει να μετατρέψει τις άσχημες επιθέσεις του Ολυμπιακού σε αιφνιδιασμούς (πρωτεύοντες και δευτερεύοντες). Η Εφές έβρισκε μπροστά της οργανωμένη άμυνα. Αυτό οφείλεται και τις πιο ορθολογικές επιθετικές επιλογές, ακόμα και όταν αυτές δεν οδηγούν σε εύστοχες προσπάθειες.

Φυσικά η δουλειά πρέπει να συνεχιστεί. Μετά τους δύο Γκόρντον (της ΤΣΣΚΑ και της Γαλατά), ο Λαφαγιέτ προστέθηκε στη λίστα των γκαρντ που έχουν δημιουργήσει πολλά ρήγματα στην άμυνα του Ολυμπιακού. Οι αλλαγές ψηλού - κοντού στο τέλος του ματς δε λειτούργησαν καλά για μια ακόμα φορά. Οι αντιδράσεις της ομάδας όταν ο Σπανούλης δέχεται παγίδες πρέπει να αυτοματοποιηθούν. Όλα αυτά, όμως, δεν αναιρούν το γεγονός ότι η ομάδα δείχνει ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο, κερδίζοντας χωρίς να παίξει καλά. Αυτό που μένει είναι να συνεχιστεί η σωστή προετοιμασία για κάθε ματς.
Rod Higgins

Δεκάλεπτα: 9-16, 32-37, 42-48, 65-67
Εφές (Σαρίτσα): Κίνσεϊ 4, Τουντσερί, Ακιόλ 6 (1),Μπατίστα 2, Βούγιασιτς 8 (2), Σαβάνοβιτς 7, Γκιουλέρ, Λαφαγιέτ 22 (4), Μπάρατς 16.
Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Χάινς 5, Άντιτς 4, Σπανούλης 8, Ντόρσεϊ 8 (8ριμπ.), Γκετσεβίτσιους 3 (1), Πρίντεζης 16 (1τριπ. 4ριμπ.), Παπανικολάου 16 (1τρ., 6ριμπ.), Μάντζαρης, Σλούκας 2, Λο 5 (1).