Ολυμπιακός 88 - Γαλατασαράι 81: Ένα ακόμα βήμα

Αν και οι στόχοι του Ολυμπιακού για φέτος παραμένουν ελαφρώς θολοί, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χτεσινή νίκη επί της Γαλατασαράι αποτελεί επιτυχία. Μια ομάδα με πολλούς άπειρους παίκτες, που ακόμα ψάχνεται και χτίστηκε σε πολύ άσχημες συνθήκες πέτυχε εκεί όπου απέτυχαν η Ρεάλ, η Μιλάνο, η Κάχα Λαμποράλ, η Φενέρ και η Εφές. Το μέλλον (άμεσο και μακροπρόθεσμο) δεν είναι όσο άσχημο φαινόταν πριν από μερικούς μήνες
ΕΠΙΘΕΣΗ

Με τέσσερα τρίποντα και δύο καρφώματα στα πρώτα πέντε λεπτά, ο Ολυμπιακός έδειξε έτοιμος για το ταμπούρι της Γαλατά. Ο Σπανούλης ήταν έτοιμος για τις διαδοχικές βοήθειες που έστελνε πάνω του ο Μαχμούτι και με εξαίρεση δυο-τρία τραβηγμένα περιφερειακά σουτ ήταν άψογος επιθετικά. Ο Ντόρσεϊ με τον Πρίντεζη τελείωσαν φάσεις κοντά στο καλάθι και όταν οι Τούρκοι επιστράτευσαν τη γνωστή ζώνη, η αρχική αντίδραση ήταν πολύ καλή, αφού η ομάδα συνέχισε να χτυπάει εντός ρακέτας. Το πρόβλημα ήταν ότι μετά τις πρώτες αλλαγές στην πένταδα, αυτή η επιμονή έφερε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η παρουσία των Χάινς και Άντιτς στην πεντάδα ουσιαστικά κατήργησε το παιχνίδι μέσα από τη ρακέτα, αφού ο μεν Αμερικάνος δεν μπορούσε να παίξει με πλάτη απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους (όταν του έδιναν σωστά την μπάλα...) ο δε Βαλκάνιος εραστής ήταν κάπου αλλού. Το αποτέλεσμα ήταν στατικές επιθέσεις, κακή κυκλοφορία και ελάχιστες προσπάθειες για υπερφόρτωση εναντίον ζώνης, ώστε να δημιουργηθεί αριθμητικό πλεονέκτημα σε μία από τις δύο πλευρές και να προκύψουν σουτ υπό καλές προϋποθέσεις. Μόνο κάποιες συνεργασίες Σλούκα-Χάινς και η καλή δουλειά στα επιθετικά ριμπάουντ επέτρεψαν στην ομάδα να διατηρήσει τον έλεγχο του παιχνιδιού.

Στο τρίτο δεκάλεπτο οι αιφνιδιασμοί με κύριο εκφραστή τον Λο επανέφεραν την παραγωγικότητα του Ολυμπιακού σε αρκετά υψηλά επίπεδα, ενώ και ο Πρίντεζης κατάφερε να χτυπήσει στα αδύνατα σημεία της ζώνης στην οποία επέμεινε η Γαλατά. Από την άλλη η στατικότητα στις οργανωμένες επιθέσεις συνεχίστηκε - κυρίως λόγω της ελάχιστης συμμετοχής στο παιχνίδι των παικτών που βρίσκονταν στα φτερά - αλλά αντισταθμίστηκε από την αποτελεσματικότητα στο ανοιχτό γήπεδο και τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ. Στο τέταρτο δεκάλεπτο καθάρισε ο Σπανούλης.

Ο Ντούντα αξίζει αρκετά εύσημα τόσο για τη διαχείριση του ματς, όσο και για την προετοιμασία του. Εμπιστεύτηκε τους αναπληρωματικούς του στο δύσκολο δεύτερο δεκάλεπτο και ανταμείφθηκε με ένα πολύ δυνατό τελείωμα στο πρώτο ημίχρονο, όταν επέστρεψε ο Σπανούλης με τον Πρίντεζη. Προτίμησε να σπάσει το ταμπούρι των Τούρκων από μέσα και δικαιώθηκε με μια εξαιρετική εμφάνιση στην επίθεση, που αδικείται από τις πολλές χαμένες βολές. Χρησιμοποίησε τον Λάζο ορθολογικά και πήρε ό,τι περισσότερο μπορούσε από αυτόν σε ένα κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού. Η εκτέλεση των πικ εν ρολ ήταν άψογη, έστω κι αν σε κάποια σημεία η ομάδα δεν έψαχνε εναλλακτικές λύσεις. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να ξεχαρβαλώσει μια άμυνα που του είχε βγάλει το λάδι μόλις ένα μήνα πριν και μάλιστα χωρίς να βασιστεί υπέρμετρα στο περιφερειακό σουτ. Αυτό είναι δείγμα προόδου.

ΑΜΥΝΑ

Η Γαλατασαράι σημείωσε την καλύτερη επιθετική της επίδοση στην Ευρωλίγκα και ξεπέρασε κατά 12 πόντους το φετινό της μέσο όρο στα εκτός έδρας ματς της διοργάνωσης, αλλά τα πράγματα δεν ήταν όσο άσχημα όσο φαίνονται από τους αριθμούς. Καταρχήν η πιεστική άμυνα στην περιφέρεια δημιούργησε πολλές ευκαιρίες για αιφνιδιασμούς. Επιπλέον οι Τούρκοι εμφανίστηκαν ασυνήθιστα εύστοχοι στα περιφερειακά σουτ - σχεδόν 42% στα τρίποντα για μια από τις πιο άστοχες ομάδες του τοπ - 16. Όλα αυτά βέβαια δε σημαίνουν ότι δεν υπήρξαν προβλήματα.

Η κακή διαχείριση των φάουλ συνεχίστηκε, με αποτέλεσμα η Γαλατά να σουτάρει αρκετές βολές πριν ο Ολυμπιακός συμπληρώσει τα πέντε ομαδικά φάουλ. Τα μπλοκ άουτ δε λειτούργησαν καθόλου καλά, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να ανανεώσουν πολλές επιθέσεις. Ο Χάινς ζορίστηκε για μια ακόμα φορά απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους. Και το μαρκάρισμα του Τζαμόν Λούκας παρέμεινε άλυτο θέμα μέχρι τον τραυματισμό του, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά την αδυναμία της ομάδας στην αντιμετώπιση των αντίπαλων γκαρντ. Ο τραυματισμός του Γκόρντον απλοποίησε κάπως τα πράγματα και ο Χάινς με τον Ντόρσεϊ έριξαν αρκετές τάπες για να περιορίσουν τη ζημιά, αλλά ο Ντούντα οφείλει να επανεξετάσει κάποιες πτυχές της τακτικής του.

ΠΑΙΚΤΕΣ

Ο Σπανούλης έκανε το καλύτερο του φετινό παιχνίδι. Διάβασε άψογα την επιθετική άμυνα των αντίπαλων ψηλών στα πικ εν ρολ και πέρασε πολλές ασίστ στην πλάτη τους, έβαλε ένα σωρό κρίσιμα καλάθια, πάλεψε στην άμυνα, με δυο λόγια επέστρεψε στο επίπεδο όπου ήταν πριν τον τραυματισμό του. Ο Λο έδειξε ότι του αξίζουν περισσότερες ευκαιρίες να δείξει τι μπορεί να κάνει με την μπάλα στα χέρια. Ήταν ασταμάτητος στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά στη συνέχεια θα πρέπει να αξιοποιηθεί καλύτερα και σε οργανωμένες επιθέσεις. Ένας τρόπος για να περιοριστεί ο Μακ Κάλεμπ είναι να υποχρεωθεί να δουλέψει στην άμυνα και ο Λο έχει κάποια στοιχεία που θα βοηθήσουν σε αυτό το κομμάτι. Επίσης θα ήθελα λίγο περισσότερη ενέργεια αμυντικά.

Ο Ντόρσεϊ δεν απέφυγε τα λάθη στην επίθεση - κυρίως εξαιτίας των ελάχιστων χώρων στη ρακέτα - αλλά επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά ότι είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στην Ευρώπη. Ο Χάινς τράβηξε πολύ σκορ στο δύσκολο δεύτερο δεκάλεπτο, αλλά πρέπει επιτέλους να αλλάξει μαρκαρίσματα με τον Άντιτς, ο οποίος ζορίστηκε από τον Σούμπερτ μακριά από το καλάθι, αλλά είχε ένα πολύ καλό δεύτερο ημίχρονο, με κρίσιμα καλάθια και επιθετικά ριμπάουντ. Ο καλύτερος ψηλός, όμως, ήταν για μια ακόμα φορά ο Πρίντεζης, με εξαιρετική κίνηση χωρίς την μπάλα και σημαντικές βοήθειες στα ριμπάουντ. Ο δε Λάζος βρήκε έναν καινούριο ρόλο: μικρή συμμετοχή, σε διαστήματα όπου η ομάδα έχει να δώσει φάουλ και χρειάζεται βοήθειες στην κυκλοφορία της μπάλας. Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να μπαίνει έτοιμος σε κάθε ματς και να κάνει πολλά πράγματα σε λίγα λεπτά. Οι τρεις πιτσιρικάδες με θετική παρουσία, όπως και ο Κέσελ στην άμυνα, έστω και αν δε βρήκε σουτ στην επίθεση.

Δεκάλεπτα: 24-14,43-35,67-58,88-81
Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Χάινς 9 , Άντιτς 8 , Σπανούλης 20(3), Ντόρσεϊ 8 , Παπαδόπουλος 3, Κέσελ, Πελεκάνος, Πρίντεζης 16(1), Παπανικολάου 3, Μάντζαρης 3(1), Σλούκας 4, Λο 14 (1)
Γαλατασαράι (Μαχμούτι): Σιπ 12 (3), Λάκοβιτς 12 (2), Κοκσάλ, Σούμπερτ 11 (3), Άντριτς 15 , Γιλντιρίμ 2, Αλντεμίρ 10, Λούκας 13 (1), Αρσλάν 3, Οζέρ 3, Σάβοβιτς

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Για τη Σιένα δεν έχω να προσθέσω πολλά σε σχέση με τα σεντόνια που έγραψα πέρσι. Είναι η ίδια ομάδα πάνω κάτω, απλά χωρίς τον Χέρστον είναι λιγότερο αποτελεσματική κοντά στο καλάθι, ενώ η αντικατάσταση του Ράκοβιτς από τον Άντερσεν της έχει στερήσει μέρος από τη δύναμη της - είναι χαρακτηριστικό ότι η Μπιλμπάο και η Ρεάλ Μαδρίτης μάζεψαν συνολικά 37 επιθετικά ριμπάουντ στις δύο ήττες με τις οποίες οι Ιταλοί έκλεισαν το τοπ -16. Ακόμα, η ομάδα του Πιανιτζιάνι βασίζεται περισσότερο στα τρίποντα, αλλά τα υψηλά ποσοστά της μάλλον δικαιώνουν αυτή την επιλογή. Και βέβαια τα προβλήματα του Ολυμπιακού απέναντι στους γκαρντ των αντιπάλων είναι πολύ κακό νέο εν όψει Μακ Κάλεμπ.

Με άλλα λόγια η Σιένα είναι ξεκάθαρο φαβορί σε αυτή τη σειρά, ως πιο έμπειρη και πιο δεμένη ομάδα, αλλά αυτό λίγο με απασχολεί. Πέρσι, παρά την κακή κατάσταση των Τεόντοσιτς και Σπανούλη, αλλά και την τρομερή ευστοχία των Ιταλών, η σειρά χάθηκε κυρίως εξαιτίας της αχαρακτήριστης προετοιμασίας και διαχείρισης των παιχνιδιών από τον Ντούντα. Το καλό γι’αυτόν είναι ότι έχει μια ευκαιρία να επανορθώσει. Δεν με ενδιαφέρει αν θα καταφέρει να κάνει την έκπληξη. Αυτό που απαιτώ είναι να δω μια καλά προετοιμασμένη ομάδα, η οποία θα συνεχίσει να προοδεύει. Ο Ολυμπιακός έχει μια ευκαιρία να κερδίσει πολλά πράγματα στα πλέι οφ: εμπειρίες, βαθμούς στην προσπάθεια του να παραμείνει στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας και φυσικά μια συμμετοχή σε φάιναλ φορ. Μπορεί, όμως, να χάσει και πολλά αν δε συνεχίσει να χτίζει πάνω σε όσα έχει καταφέρει ως τώρα. Οι παίκτες και ο προπονητής θα αποφασίσουν ποια θα είναι η κατάληξη αυτής της πολλά υποσχόμενης διαδρομής.
Rod Higgins