Ολυμπιακός - Μακάμπι 67 - 73: Όσοι μπορούν

  Το πρόβλημα με τον Ολυμπιακό φέτος δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα. Το πρόβλημα είναι ότι κάθε συζήτηση για τα αίτια αυτών των αποτελεσμάτων οδηγεί σε αδιέξοδο σχετικά με τις πιθανές λύσεις. Από τη μία υπάρχουν τα προφανή προβλήματα τραυματισμών. Αν ο Μάντζαρης και ο Πρίντεζης έπαιζαν εναντίον της Μακάμπι πιθανώς το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Η απώλεια του Πάουελ στο ξεκίνημα του παιχνιδιού αποτέλεσε ένα ακόμα πρόβλημα. Από την άλλη, η απόδοση της ομάδας ήταν εξίσου προβληματική σε ματς όπου ήταν πλήρης. Επομένως ερχόμαστε στον προπονητή. Τα θεμέλια τρίζουν. Για δεύτερο σερί ματς εντός έδρας, ο Ολυμπιακός έφαγε ένα σωρό τρίποντα. Μπορεί να είναι σύμπτωση. Μάλλον όμως είναι συνέπεια τακτικών επιλογών.

Η φετινή άμυνα του Ολυμπιακού αποτελεί μια συνεχή προσπάθεια κάλυψης των κενών που δημιουργούνται στα πρώτα δευτερόλεπτα της κατοχής, όταν οι αμυντικοί στην αδύνατη πλευρά κλίνουν υπερβολικά προς το καλάθι, δημιουργώντας προφανείς γωνίες πάσας προς το τρίποντο. Αρκετά συχνά η πίεση πάνω στην μπάλα και η ατομική προσπάθεια των παικτών που δίνουν βοήθειες επιτρέπουν στην ομάδα να καλύψει αυτά τα κενά. Κάτι τέτοιο συνέβη και στο δεύτερο ημίχρονο χτες, όταν οι παίκτες - με τον Σπανούλη να κάνει την αρχή - επιχείρησαν για πολλοστή φορά να κουβαλήσουν τον προπονητή τους. Χωρίς σταθερές στο παιχνίδι της, όμως, η ομάδα δεν μπορεί να πάει μακριά.

Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Ακόμα και όταν αμύνεται σωστά, ο Ολυμπιακός δεν καταφέρνει να τρέξει σωστά. Οι αιφνιδιασμοί δεν είναι μόνο ζήτημα ενέργειας ή αθλητικών προσόντων. Χρειάζεται συγχρονισμός, σωστές αποφάσεις και εκμετάλλευση των κενών όταν η άμυνα έχει επιστρέψει, αλλά δεν έχει καταφέρει να στηθεί. Με άλλα λόγια χρειάζεται δουλειά. Λιγότερη δουλειά χρειάζεται για να μη δέχεται μία ομάδα τουλάχιστον τέσσερα καλάθια από επανφορές στη βασική γραμμή, αλλά προφανώς ούτε αυτή έχει γίνει. Και στην επίθεση η κίνηση χωρίς τη μπάλα έχει θυσιαστεί σε μεγάλο βαθμό για να βρεθούν ελεύθερα σουτ, με αποτέλεσμα η ομάδα να εξαρτάται υπέρμετρα από αυτά.

Επιπλέον, η επιμέρους διαχείριση και προετοιμασία των παιχνιδιών σπάνια καλύπτει αυτά τα κενά. Στο πρώτο ημίχρονο η ζώνη του Μπλάτ έμοιαζε με μια εξωτική καινοτομία, όχι ένα σημείο αναφοράς στην άμυνα της Μακάμπι. Οι αποφάσεις σχετικά με το τρίγωνο Γκετσεβίτσιους-Κατσίβελη-Πέρκινς είναι ό,τι πρέπει για να καούν και οι τρεις - o Αμερικανός για παράδειγμα έπαιξε χτες όσο και με τον Κολοσσό. Και οι επιλογές στο ροτέισιον κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού φανέρωναν πλημμύρα, αυτή τη φορά εξαιτίας και της πίεσης του κόσμου, για πρώτη φορά φέτος.

Επειδή λοιπόν αυτό το σχετικά διακριτικό αλλά εμφανές κράξιμο παραπέμπει σε άλλες εποχές, οι οποίες πρέπει να μείνουν στο παρελθόν, το διακύβευμα των επόμενων ματς ξεπερνάει τη φετινή χρονιά. Οι τραυματισμοί δικαιολογούν τα αποτελέσματα, όχι την εικόνα της ομάδας. Αν η διοίκηση πιστεύει ότι το πρόβλημα είναι η ατυχία, ας προσλάβει μια ξεματιάστρα για βοηθό προπονητή. Αν πάλι το άγχος των εντός έδρας ματς είναι αβάσταχτο (και οφείλεται στο βαρός της περσινής επιτυχίας αντί της έλλειψης ξεκάθαρου πλάνου..), ας μας ενημερώσουν να μην ξαναπατήσουμε στο ΣΕΦ. Επειδή όμως τα βασικά προβλήματα της ομάδας είναι άλλα, οι Αγγελόπουλοι οφείλουν να διαφυλάξουν το μέλλον της ομάδας. Και αυτό σημαίνει τη λήψη σωστών αποφάσεων. Τι μπάσκετ θα παίζει η ομάδα; Είναι κατάλληλος ο Μπαρτζώκας για αυτό το στιλ; Το βάθος του πάγκου εξαρτάται από την ποιότητα ή τη διαχείριση του ρόστερ;

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα απαιτούν γνώση, οργάνωση και προγραμματισμό. Δηλαδή στοιχεία που δεν είναι ακριβώς το δυνατό σημείο των Αγγελόπουλων. Γι'αυτό άλλωστε και όλοι οι προπονητές από τότε που ανέλαβαν σήκωναν μεγαλύτερο βάρος από αυτό που τους αναλογούσε - και ο Μπαρτζώκας δεν είναι εξαίρεση. Επομένως το μέλλον που πέρσι διαγραφόραν λαμπρό έχει θολώσει αρκετά. Επειδή όμως η χρονιά δεν έχει τελειώσει ακόμα, οι παίκτες, σε μεγάλο βαθμό μόνοι τους, καλούνται να κάνουν όχι μια ακόμα ‘υπέρβαση’ (ξεφτιλισμένη λέξη, πραγματικά), αλλά αυτό που ξέρουν: να τιμήσουν τη φανέλα που φοράνε μέχρι τέλους.

Rod Higgins

Τα δεκάλεπτα: 13-21, 23-41, 49-56, 67-73.



Ολυμπιακός (Γιώργος Μπαρτζώκας): Χάινς 4, Λο 10(2), Άντιτς 7, Σπανούλης 19(2), Περπέρογλου 5(1), Σερμαντίνι 5, Σλούκας 7(2), Πάουελ 2, Γκετσεβίτσιους, Πέρκινς, Παπανικολάου 8.

Μακάμπι Τελ Αβίβ (Ντέιβιντ Μπλατ): Λόγκαν 20(4), Τζέιμς 9, Σμιθ 13(3), Χίκμαν 16(1), Ροθ, Πνίνι 4, Κάνερ Μέντλι 2, Οχαγιόν 8(1), Πλάνινιτς 1, Λάντεσμπεργκ.