Ευτυχώς κάποιοι που βρέθηκαν σε ανάλογη θέση με μας σήμερα αρκετά χρόνια πριν είχαν έμπνευση. Και ονόμασαν αυτή την ομάδα Θρύλο. Από τότε ένα σωρό παρέες σε όλα τα τμήματα του συλλόγου τίμησαν και με το παραπάνω αυτή τη λέξη. Συχνά εμπνεύστηκαν από αυτή. Οι δις πρωταθλητές Ευρώπης, όμως, έκαναν κάτι παραπάνω. Εμπλούτισαν το νόημα της με ένα ξεχωριστό είδος ανατριχίλας. Θα το νιώσατε φαντάζομαι στο τρίποντο του Πέρο με το οποίο ξεκίνησε η - σχεδόν αναμενόμενη - ανατροπή. Στο κυνηγητό που έριξαν Χάινς και Παπ για να σταματήσουν τον Μίροτιτς. Στα τρία τρίποντα του μεγαλύτερου Έλληνα παίκτη όλων των εποχών ΜΕΤΑ τον Νίκο Γκάλη (3 MVP σε φάιναλ φορ. Αυτός και ο Κούκοτς. Μαζί με μηδέν ήττες. Σκούξτε αντικειμενικοί). Στη σταυρωτή ντρίμπλα του Έισι Λο που ξεβράκωσε τον Κάρολ. Στην αμυντική ενέργεια που έβγαλαν Κατσίβελης και Σέρμα. Στα μεγάλα σουτ των Περπέρογλου (γ-α-υ-ρ-ο-ς) και Σλούκα. Στον Πριντ, ό,τι κι αν κάνει πλέον. Θρύλος.
Φυσικά αυτή η ανατριχίλα χτίστηκε με κόπο. Το κίνημα που ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι πέρασε από χίλια βάσανα. Χλευάστηκε, πάλεψε με απειρία και τραυματισμούς, έχασε τον αρχιτέκτονα του, είδε λιγόψυχους να την κάνουν νωρίς, δεν έδειξε τη σταθερότητα που υποσχόταν η συνοχή του ρόστερ. Όμως είχε την κουλτούρα, τις αξίες και φυσικά το ταλέντο (όσο και αν προσπαθούσαν να μας πείσουν για το αντίθετο διάφοροι καλοθελητές..) προκειμένου να ξεπεράσει όλες αυτές τις δυσκολίες όταν έπρεπε. Επί δύο συναπτά έτη.
Σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, ο τελικός είχε τη σφραγίδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Αυτή η η υπέροχη επίθεση, με 8 διαφορετικούς παίκτες να μοιράζουν 19 ασίστ, με άψογη ισορροπία μεταξύ αιφνδιασμών και μισού γηπέδου, ρακέτας και περιφέρειας, είναι δικό του έργο. Αν δουλέψει με την ίδια προσήλωση και στην άμυνα της ομάδας (θα το δες και συ ρε Γιώργη, κάποια πικ εν ρολ φώναζαν για αλλαγές) η πρώτη του ευρωπαϊκή κούπα με το Θρύλο δε θα είναι η τελευταία. Προς το παρόν δικαιούται να πανηγυρίζει αφού κέρδισε μια ομάδα με ανεξάντλητο επιθετικό οπλοστάσιο και μια εξαιρετική άμυνα στο δικό της παιχνίδι.
Και το ρόστερ που έχει στα χέρια του μπορεί να τον βοηθήσει ώστε να πανηγυρίζει πολλές φορές τα επόμενα χρόνια. Πόσο καλύτερος μπορεί να γίνει ο Σέρμα; Υπάρχει καλύτερη τριάδα γκαρντ ηλικίας 23 και κάτω από τους Μάντζαρη (έλειψες ρε μάγκα), Σλούκα και Κατσίβελη; Πού θα κρυφτούν όλοι οι ψηλοί της Ευρώπης αν ο Χάινς αρχίζει να σουτάρει σταθερά όπως στο Λονδίνο; Πόσο καλύτερος θα είναι του χρόνου ο Μπαρτζώκας;
Από την άλλη το μέλλον είναι αβέβαιο. Τα νέα οικονομικά δεδομένα καθιστούν την παραμονή των Χάινς και Σπανούλη αμφίβολη. Ο πρώτος ήταν ο καλύτερος σέντερ στην Ευρώπη. Ο δεύτερος αλλάζει τις ισορροπίες ενός ματς όσο ελάχιστοι παίκτες στην Ευρώπη. Δεν αναφέρομαι τόσο στα τρίποντα. Ο Μεσίνα έπαιξε ελάχιστα με την καλή του πεντάδα (Ουίμς στο 2, Κριάπα στο 3) για να τον σταματήσει. Ο Λάσο είδε τα γκαρντ του να φορτώνονται με φάουλ και ξέθαψε τον Ντρέιπερ, παίζοντας με τέσσερις στην επίθεση, για να γλιτώσει. Δύο από τις ακριβότερες ομάδες της Ευρώπης υποχρεώθηκαν σε αλχημείες για να τον περιορίσουν. Η αξία αυτής της επίδρασης στο παιχνίδι του αντιπάλου είναι ανεκτίμητη.
Παράλληλα η διοίκηση δεν έχει χτίσει τις απαραίτητες υποδομές ώστε το έργο αυτής της παρέας να εγγραφεί για πάντα στο DNA του τμήματος μπάσκετ. Δεν υπάρχουν ακαδημίες, δεν υπάρχει σκάουτινγκ. Από δύο ανθρώπους που έχουν ξοδέψει μυθικά ποσά για την αρρώστια τους, θα περιμένα ορισμένες αυτονόητες κινήσεις οι οποίες θα προστάτευαν πρωτίστως την τσέπη τους. Από τους καλοθελητές φυσικά..
Αυτά τα ερωτηματικά όμως μπορούν να περιμένουν. Ο Ολυμπιακός έχει έναν ακόμα τίτλο να διεκδικήσει και μπορεί να παίξει πολύ καλύτερο μπάσκετ - μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τη νεότερη μεταξύ των οκτώ καλύτερων ομάδων της Ευρώπης. Κυρίως όμως έχει πολλούς αγώνες για να ξανανιώσουμε αυτή την ανατριχίλα. Αυτή είναι σπουδαιότερη από τα όποια αποτελέσματα. Και αυτή, μόνο ένας Θρύλος μπορεί να τη χαρίσει.
Rod Higgins
ΥΓ: Είμαστε Ολυμπιακός. Ένα αστέρι ίσον δέκα τίτλοι.
0 comments:
Post a Comment