Η ΤΣΣΚΑ δεν παίζει σε ιδιαίτερα υψηλό ρυθμό, αλλά είναι εξαιρετικά αποτελεσματική στο ανοιχτό γήπεδο. Πολύ συχνά ο ριμπάουντερ θα κατεβάσει τη μπάλα, όπως κάνει ο Σισκάουσκας παραπάνω (αλλά και ο Κιριλένκο ή ο Κριάπα σε ανάλογες καταστάσεις), ενώ ακόμα και αν ο αιφνιδιασμός δεν καταλήξει σε κάποιο λέι απ από τους ιδιαίτερα αθλητικούς περιφερειακούς της (Σβεντ, Γκόρντον), παίκτες σαν τον Μίλος ξέρουν να εκμεταλλεύονται την ανισορροπία της άμυνας, με γρήγορες επιθέσεις, σαν αυτή που καταλήγει στην ασίστ του Κριάπα προς τον Κρστιτς. Ο Ολυμπιακός είχε αρκετά προβλήματα στις αμυντικές επιστροφές κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου και αν θέλει να έχει τύχη, πρέπει να δείξει άμεση βελτίωση. Φυσικά για να συμβεί αυτό θα πρέπει πρώτα να έχει ποιοτικές κατοχές στο μισό γήπεδο, απέναντι σε μια από τις καλύτερες άμυνες στην Ευρώπη.
Κάθε συζήτηση για την άμυνα της ΤΣΣΚΑ πρέπει να ξεκινήσει από τον Κιριλένκο. Μπορεί να μαρκάρει όλες τις θέσεις, είναι εξίσου ικανός στην προσωπική άμυνα (όπως παραπάνω, όπου έχει αναλάβει τον Πλάνινιτς) και στις βοήθειες (λίγο αργότερα σταματάει τον ψηλό της Κίμκι που ρολάρει προς το καλάθι), ενώ η τακτική του αντίληψη σε συνδυασμό με τα αθλητικά προσόντα που διαθέτει του επιτρέπουν να καλύπτει τα λάθη των συμπαικτών του. Και δυστυχώς δεν είναι μόνος του.
Ο Καζλάουσκας προτιμά τις συνεχείς αλλαγές μαρκαρισμάτων μεταξύ ψηλού - κοντού για να αντιμετωπίσει τα πικ εν ρολ των αντιπάλων του. Το παραπάνω βίντεο τον δικαιώνει, καθώς ο Ντόμερκαντ βρίσκει μπροστά του διαδοχικά τους Σισκάουσκας, Βοροντσέβιτς και Κριάπα - από το κακό στο χειρότερο δηλαδή. Έτσι η άμυνα των Ρώσων δε χάνει την ισορροπία της αφού δεν προκύπτει μις ματς. Προσέξτε ακόμα ότι στη συγκεκριμένη φάση ο Κριάπα παίζει σέντερ - κάτι που ίσως δούμε, εναντίον του Χάινς. Σε κάθε περίπτωση, η ΤΣΣΚΑ μπορεί να εφαρμόσει την ίδια άμυνα ακόμα και με πιο βαρύ πεντάρι.
Η παρουσία του Κρστιτς έχει περιορίσει το ρόλο του Σάσα Κάουν φέτος, ωστόσο ο Ρώσος σέντερ είναι πολύτιμος στην άμυνα χάρη στην ταχύτητα του, η οποία του επιτρέπει να κυνηγάει τους αντίπαλους περιφερειακούς αρκετά μακριά από το καλάθι, όπως φαίνεται και στην παραπάνω φάση. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν λύσεις. Για παράδειγμα είναι γνωστή η αδυναμία του δίδυμου Τεόντοσιτς-Κρστιτς στην αντιμετώπιση των πικ εν ρολ. Ο Ντούντα την έχει νιώσει και πρέπει να την εκμεταλλευτεί. Επίσης, οι συνεχείς αλλαγές μαρκαρισμάτων οδηγούν σε αρκετά ελεύθερα περιφερειακά σουτ. Όταν ο Πλάνινιτς βρίσκει μπροστά του τον Λαβρίνοβιτς και τον περνάει σα να μην υπάρχει, τρεις αμυντικοί της ΤΣΣΚΑ κλίνουν προς τα μέσα, εκτός του Τεόντοσιτς, που δέχεται σκριν. Αυτή η αντίδραση εξηγεί τα πολύ χαμηλά ποσοστά των αντιπάλων των Ρώσων στα δίποντα, αλλα αφήνει αρκετές επιλογές για αμαρκάριστα σουτ. Το ίδιο ισχύει και όταν επιλέγεται η δυναμική έξοδος αντί της αλλαγής.
Αν τα γκαρντ αντιδράσουν σωστά στην παγίδα μετά το σκριν (που θα πρέπει να σπάει κόκκαλα), τότε αποκαλύπτονται και πάλι τα κενά στην περιφερειακή άμυνα της ΤΣΣΚΑ. Ο Κιριλένκο αναγκάζεται να κινηθεί προς τη ρακέτα ώστε να κόψει το δρόμο στο σκρίνερ που ρολάρει, αφήνοντας ελεύθερο σουτ στον παίκτη του. Η ευστοχία των Άντιτς και Πρίντεζη σε τέτοιες φάσεις θα είναι καθοριστική. Άλλωστε η μοναδική ήττα της ΤΣΣΚΑ στο ρωσικό πρωτάθλημα ήρθε σε ματς όπου ένα άλλο τεσσάρι, ο Μόνια, την είχε γαζώσει κανονικά με παρόμοια σουτ. Το ζητούμενο βέβαια είναι να βρεθούν και κάποιοι ευκολότεροι πόντοι. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Πρώτον μέσω των βολών. Οι Ρώσοι ρίχνουν πολλές τάπες σε κάθε ματς, αλλά κάνουν και πολλά φάουλ πάνω στο σουτ. Μόνο η Καντού επέτρεπε στους αντιπάλους της υψηλότερη αναλογία βολών-σουτ εντός παιδιάς (opp FTA/FGA) στην κανονική περίοδο. Ψηλοί και κοντοί θα πρέπει να πηγαίνουν προς το καλάθι δυνατά. Δεύτερον μέσω της αξιοποίησης των μις ματς στις αλλαγές. Απλό, αλλά δύσκολο, καθώς η ομάδα θα πρέπει να εμφανιστεί πολύ διαβασμένη και συγκεντρωμένη. Πάσες όπως αυτή του Μαυροκεφαλίδη προς τη ρακέτα απέναντι σε τόσο αθλητικούς ψηλούς οδηγούν εννιά φορές στις δέκα σε αιφνιδιασμό.
Στα παραπάνω βίντεο φάνηκαν και κάποιες αρχές της επίθεσης της ΤΣΣΚΑ στο μισό γήπεδο. Στο τρίτο βίντεο είδαμε τον Κιριλένκο να ποστάρει. Στο τελευταίο ο Κριάπα μοίρασε το παιχνίδι από την κορυφή της ρακέτας - ένας χώρος στον οποίο κινείται πολύ συχνά. Στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε την προσοχή της άμυνας της Σπαρτάκ στον ΣΙσκάουσκας, αλλά και την άψογη πάσα του Μιλος για να βάλει ένα εύκολο καλάθι - η ΤΣΣΚΑ ελιναι η ομάδα με τις περισσότερες ασίστ στην Ευρωλίγκα. Σε αυτές τις φάσεις πρέπει να προστεθούν και κάποια άλλα στοιχεία, όπως τα πικ εν ρολ με πρωταγωνιστή τον Κρστιτς, τα ποσταρίσματα του ίδιου παίκτη και η flex επίθεση που εμπιστεύεται αρκετά ο Καζλάουσκας.
Σε αυτό το σύστημα υπάρχουν τρεις βασικές επιλογές: το σουτ του Μίλος που βγαίνει από σκριν, αφού πρώτα δώσει ένα στον Σισκάουσκας. Το ποστάρισμα από το τριάρι (ο Σίσκα στη συγκεκριμένη φάση) και το πικ εν ρολ με τον Μίλος και τον Κρστιτς. Η ΤΣΣΚΑ παίζει πολύ αυτό το σύστημα σε διάφορες παραλλαγές. Όσο για τους αστάθμητους παράγοντες στο παιχνίδι της, αυτοί δεν είναι άλλοι από τις επιλογές των γκαρντ.
Για την "τρέλα" του Μίλος δε χρειάζονται σχόλια, αλλά προσωπικά θα είμαι πανευτυχής αν ο Τζαμόν Γκόρντον επιχειρήσει όσο το δυνατό περισσότερα σουτ σαν αυτό που κάνει στην πρώτη φάση. Ακόμα κι αν τα βάλει όλα - και η στατιστική λέει ότι δύσκολα θα συμβεί κάτι τέτοιο - τουλάχιστον δε θα φθείρει την άμυνα. Πολλά τέτοια σουτ επιχειρεί και ο Σβεντ, ο οποίος όμως απειλεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Είναι ιδιαίτερα εύστοχος στα τρίποντα, κινείται πολύ καλά χωρίς την μπάλα - ειδικά όταν παίζει μαζί με τον Μίλος, ξέρει να εκμεταλλεύεται τα πικ εν ρολ τόσο για να δίνει ασίστ όσο και για να τελειώνει φάσεις μόνος του, είναι ιδιαίτερα ικανός στον αιφνιδιασμό. Επίσης είναι άπειρος και ελαφρώς κωλοτούμπας σε κάποιες περιπτώσεις, αφού ακόμα και όταν ο αντίπαλος επιστρέψει έγκαιρα, όπως κάνει η Κίμκι στη δεύτερη φάση, δυσκολεύεται να φρενάρει.
Δεν έχω αναφερθεί καθόλου στον Κιριλένκο, γιατί επιθετικά η ΤΣΣΚΑ δεν παίζει πολλά συστήματα γι’αυτόν, αφού σκοράρει κυρίως στον αιφνιδιασμό και από επιθετικά ριμπάουντ ή κίνηση χωρίς την μπάλα. Όλα αυτά αντιμετωπίζονται μόνο μέσω ομαδικής λειτουργίας, αρκεί να μην κερδίσει πολλά φάουλ, όπως συνηθίζει. Ο Ρώσος είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, αλλά δεν είναι σκόρερ. Καλό θα ήταν επομένως να αναγκαστεί να τελειώσει τις προσπάθειες του, αντί να πάει στη γραμμή του φάουλ. Επειδή, όμως, ούτε αυτή η τακτική εγγυάται τίποτα μήπως να παίζαμε ζώνη; Οι απόψεις διίστανται.
Η στατικότητα της ΤΣΣΚΑ απέναντι στη ζώνη του Ομπράντοβιτς είναι καλό σημάδι. Μόλις η μπάλα ακούμπησει στο low post - πρώτα στον Κρστιτς και στη συνέχεια στον Σίσκα - οι άλλοι τέσσερις παίκτες απλά κοιτάνε. Επίσης οι περιορισμένοι χώροι αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο την ροπή προς το καλαματιανό που έχουν παίκτες σαν τον Γκόρντον (προσέξτε ακόμα τα προβλήματα που έχει ο Κρστιτς στην άμυνα, όταν αντιμετωπίζει πικ εν ρολ). Το πρόβλημα είναι αφενός ότι οι Ρώσοι έχουν το καλύτερο ποσοστό στην Ευρωλίγκα από τα 6,75, αφετέρου ότι έπαθαν κι έμαθαν, όπως φάνηκε στο πρόσφατο ματς εναντίον της Λιέτουβος Ρίτας. Εκεί αξιοποίησαν άριστα τον Κιριλένκο, ο οποίος ως τριάρι έβρισκε τα νεκρά σημεία της ζώνης των Λιθουανών κοντά στο καλάθι και σκόραρε επανειλημμένα.
Επομένως εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Η ΤΣΣΚΑ έχει τέτοιο βάθος που μπορεί να αντιδράσει αποτελεσματικά απέναντι σε κάθε αμυντικό τρικ - και σκεφτείτε ότι δεν αναφέρθηκα καθόλου στον Βοροντσέβιτς ή τον Λαβρίνοβιτς. Και αν ακόμα δεν τα καταφέρει, όμως, μπορεί να βρει σκορ από την άμυνα της, όπου διαθέτει και σκυλιά σαν τον Βορόνοφ και τον Κουρμπανόφ για να κυνηγήσουν τον Σπανούλη σε όλο το γήπεδο. Ο Ολυμπιακός σε όλα αυτά έχει να αντιπαρατάξει έναν καλύτερο προπονητή, τον κόσμο του και όση ψυχή διαθέτει. Απόψε θα ξέρουμε αν αυτά αρκούν.
Rod Higgins
0 comments:
Post a Comment