Το ματς με τους Ρώσους αποτελεί παρελθόν, η ομάδα μπορεί να μην κατάφερε να κερδίσει όμως με μια πιο ψύχραιμη ματιά λίγες ώρες μετά τον αγώνα, θα αναλύσουμε κάποια στοιχεία με βάση την χθεσινη εικόνα στο παρκέ. Αυτή τη φορά δε θα ξεκινήσω από τους μικρούς. Η ομάδα πρέπει πλέον να κρίνεται με βάση τον πρωταρχικό της στόχο, που είναι οι τίτλοι και όχι η ανάπτυξη κάποιων νέων παικτών, παρότι χτες υπήρξαν αρκετά θετικά σημάδια σε αυτό το κομμάτι. Έχουμε λοιπόν ομάδα ικανή να κερδίσει άμεσα; Η απάντηση δεν είναι εύκολη.ΕΠΙΘΕΣΗ
Πριν από το ματς είχα γράψει ότι η ευστοχία στα ελεύθερα περιφερειακά σουτ που δίνει η άμυνα της ΤΣΣΚΑ θα είναι απαραίτητη προκειμένου ο Ολυμπιακός να σταθεί αξιοπρεπώς απέναντι στην υπεροχή των Ρώσων σε αθλητικά προσοντά. Το πρώτο ημίχρονο ξεπέρασε τις προσδοκίες μου: το ποσοστό στα τρίποντα άγγιξε το 70%, γεγονός που δείχνει όχι μόνο την κλάση σουτέρ όπως ο Γκετσεβίτσιους και ο Σλούκας, αλλά και τη σωστή προετοιμασία για την κλειστή άμυνα του Καζλάουσκας. Την ίδια στιγμή, ο Σπανούλης ο Άντιτς και κυρίως ο καταπληκτικός Χάινς δε φοβήθηκαν να επιτεθούν στα ίσια κόντρα στην αεροπορία της ΤΣΚΚΑ, με αποτέλεσμα αρκετά κερδισμένα φάουλ. Όλα αυτά ανάγκασαν τους Ρώσους σε παθητικό 44 πόντων, το οποίο είναι και το υψηλότερο σε ματς της Ευρωλίγκα όπου αγωνίστηκε ο Κιριλένκο.
Φυσικά αυτή η ευστοχία δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί σε όλο το παιχνίδι, ανεξάρτητα από την ορθότητα των επιλογών. Το ζητούμενο επομένως στο ημίχρονο ήταν να βρεθεί μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Με την εξαίρεση του Χάινς, που εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα του απέναντι στον Κρστιτς και τον Λαβρίνοβιτς, τα μηνύματα δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστα. Ο Ολυμπιακός δυσκολευόταν να τρέξει και στο μισό γήπεδο δε δημιουργούσε αρκετά ρήγματα ώστε να αναγκάσει την άμυνα της ΤΣΣΚΑ να χάσει την ισορροπία της. Τα ελεύθερα σουτ έμοιαζαν περισσότερο αποτέλεσμα τακτικής επιλογής του Καζλάουσκας, παρά ξεχαρβαλωμένων αμυντικών περιστροφών. Και όταν το ποσοστό στα τρίποντα ‘διορθώθηκε’ ο Ολυμπιακός έμοιαζε να βρίσκει σε τοίχο.
Ο Σπανούλης αντιμετώπιζε συνεχώς παγίδες και γενικά δεν ήταν στα καλύτερα του. Δεύτερη πηγή δημιουργίας στην περιφέρεια δεν υπήρξε, ούτε αρκετοί αιφνιδιασμοί. Ο Χάινς περιορίστηκε από την ολοένα και πιο κλειστή άμυνα της ΤΣΣΚΑ. Ο Πρίντεζης και ο Άντιτς δεν μπορούσε να κάνει πολλά απέναντι στον Κριάπα. Η παρουσία του Κιριλένκο στην αδύνατη πλευρά προστάτευε το καλάθι των Ρώσων όταν ο Ολυμπιακός κατάφερνε να ξεπεράσει όλα τα υπόλοιπα εμπόδια. Και το χειρότερο ήταν ότι η ομάδα έχασε τη συγκέντρωση της μέσα σε αυτό το δάσος, με πολύ επικίνδυνες πάσες προς τη ρακέτα, οι οποίες οδήγησαν σε πολλά λάθη, ειδικά στην αρχή του τρίτου δεκάλεπτου.
Από τον Ντούντα περίμενα να απλοποιήσει την επίθεση της ομάδας, ανεβάζοντας και τους δύο ψηλούς στην κορυφή της ρακέτας, ώστε να αδειάσει κάπως το καλάθι ή να βρεθούν ελεύθερα σουτ για τα τεσσάρια. Από τους διαιτητές περίμενα να σφυρίζουν με την ίδια άνεση τις επαφές και στη δική μας πλευρά, ώστε η άμυνα της ΤΣΣΚΑ να γίνει λιγότερο επιθετική. Αλλά χτες δεν υπήρχαν ούτε εύκολες λύσεις για τον προπονητή, ούτε χειρουργεία επιπέδου τελικών Α1: οι άλλοι ήταν πιο ψηλοί, έτρεχαν πιο πολύ και είχαν καλύτερο άλμα. Καμιά φορά είναι τόσο απλό.
ΑΜΥΝΑ
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έλειψε η προσπάθεια. Αυτό για το οποίο αμφιβάλλω είναι το σχέδιο της ομάδας. Ο Ντούντα είχε δουλέψει σε αυτό το κομμάτι, εναλλάσσοντας αλλαγές ψηλού - κοντού πάνω στο σκριν με παγίδες στο χειριστή της μπάλας στα πικ εν ρολ. Προφανώς, όμως, αυτό δεν έφτανε.
Υπάρχουν βέβαια ελαφρυντικά. Σε ατομικό επίπεδο οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ είχαν πολλά πλεονεκτήματα. Ο Σισκάουσκας εκμεταλλεύτηκε τη διαφορά ύψους με το Σπανούλη παίζοντας με πλάτη στο καλάθι. Ο Κρστιτς δεν είχε αντίπαλο στα μέτρα του. Ο Κιριλένκο και ο Κριάπα έμοιαζαν αρκετά συχνά να βρίσκονται ένα βήμα μπροστά από τον προσωπικό τους αντίπαλο. Επίσης η ομαδική λειτουργία των Ρώσων είναι συχνά υποδειγματική. Ακόμα και χτες, με δέκα χιλιάδες σφυγμούς και ανάμεσα στις κατάρες που έριχνα στους διαιτητές, ήταν αδύνατο να μην παραδεχτώ τον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορούσαν την μπάλα, καθώς και την κίνηση τους χωρίς αυτή. Το κακό είναι ότι σε κάποιες φάσεις μαζί με μένα θαύμαζαν και αυτοί που θα έπρεπε να παίζουν άμυνα.
Τόσο οι αλλαγές μαρκαρισμάτων όσο και η προσπάθεια για πίεση τιμωρήθηκαν αρκετές φορές με εύκολα καλάθια μετά από κάποιο κόψιμο στην πλάτη της άμυνας ή πάσα στον σκρίνερ αντί του παίκτη που δέχτηκε το σκριν. Για τις προβληματικές αλλαγές νομίζω ευθύνονται περισσότερο οι περιφερειακοί, που συχνά έμοιαζαν να μη ξέρουν αν πρέπει να ακολουθήσουν τον παίκτη τους ή να μείνουν πάνω στον σκρίνερ. Για την ευάλωτη άμυνα εντός της ρακέτας ευθύνεται ο Ντούντα, παρά την αντικειμενική ανωτερότητα των Ρώσων σε αυτούς τους χώρους. Εδώ και καιρό ζητάω από τον Ίβκοβιτς να κάνει λιγότερο προβλέψιμη την άμυνα της ομάδας, με μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στο παιχνίδι του αντιπάλου. Χτες, όπως και στα προηγούμενα ευρωπαϊκά ματς, τα πήγε καλά μόνο στο πρώτο σκέλος.
Τα μόλις 13 τρίποντα που σούταραν οι Ρώσοι είναι πρόβλημα, με δεδομένη την έλλειψη ύψους από τη φροντ λάιν του Ολυμπιακού. Δεν λέω ότι μια ζώνη θα μας έσωζε με τόσους φονιάδες που έχει η ΤΣΣΚΑ στην περιφέρεια. Σίγουρα όμως, παίκτες με συζητήσιμες επιλογές όπως ο Γκόρντον, ο Μίλος και ο Σβεντ θα έπρεπε να δοκιμαστούν σχετικά με την ευστοχία τους, αντί να τους επιτρέπεται να βρουν τόσες πάσες προς τη ρακέτα. Από τη στιγμή που αυτό δεν έγινε και οι αλλαγές δε λειτουργούσαν καλά, τα πολλά φάουλ - έστω και λιγότερα από αυτά που σφυρίχτηκαν - ήταν η μοιραία κατάληξη. Η ΤΣΣΚΑ είχε περισσότερες προσπάθειες για βολές από σουτ εντός πεδιάς στο δεύτερο ημίχρονο. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δικαιούνταν και αυτός κάποιες παραπάνω βολές, δεν σημαίνει ότι η άμυνα του λειτούργησε σωστά.
ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ
Ο Σλούκας έκανε εναντίον της ΤΣΣΚΑ αυτό που κάνει εναντίον υποδέεστερων αντιπάλων εδώ κι ενάμιση μήνα περίπου. Φοβερή αποτελεσματικότητα στην επίθεση, κυρίως χάρη στο σχεδόν αλάνθαστο ένστικτο του, τόσο στην οργάνωση όσο και στην εκτέλεση. Πρέπει όμως να βελτιώσει την άμυνα του - σχεδόν όσους έβαλε τους έφαγε στην άλλη πλευρά από τον Γκόρντον. Ο Χάινς ψυχάρα. Ο Σπανούλης θέλει χρόνο. Ο Άντιτς ήταν άστοχος και δε βοήθησε όσο περίμενα στα ριμπάουντ, αλλά αν παίζει κάθε φορά έτσι δεν έχω πρόβλημα. Το ίδιο ισχύει και για τον Γκετσεβίτσιους, παρά τα αρκετά λάθη. Ο Ντόρσεϊ έβγαλε τρομερή ενέργεια στην άμυνα, αλλά παίζει πολύ με τα χέρια του, με αποτέλεσμα να κάνει πολλά φάουλ. Δύναμη στα ριμπάουντ πάντως, έστω κι αν επιθετικά η τεχνική του δεν τον βοηθάει να αξιοποιήσει την ταχύτητα του ή να μειώσει τα προβλήματα που έχει απέναντι σε ψηλότερους σέντερ. Ο Λο έδειξε ότι μπορεί να τρυπήσει την άμυνα, αλλά ακόμα ψάχνεται, όπως είναι λογικό. Είναι ενδιαφέρον πάντως ότι σήμερα οι ίδιοι ΑΡΔ που είχαν βγάλει το συμπέρασμα για τον Λούκας από το πρώτο ματς που έπαιξε σήμερα συνιστούν υπομονή. Από την άλλη, ίσως τελικά έχουμε τους ΑΡΔ που μας αξίζουν.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αν δεχτούμε ότι από την αρχή στόχος ήταν η δεύτερη θέση τότε δεν αλλάζουν πολλά από τη χτεσινή ήττα. Σε περίπτωση νίκης η ΤΣΣΚΑ ενδεχομένως θα ήταν λιγότερο χαλαρή στο τελευταίο εκτός έδρας παιχνίδι της εναντίον της Εφές, αλλά πρώτον είναι νωρίς για τέτοιους υπολογισμούς και δεύτερον η νίκη στην Κωνσταντινούπολη επί της Γαλατασαράι είναι ούτως ή άλλως αναγκαία. Σε εκείνο το ματς η ομάδα θα είναι πιο δεμένη, ο Σπανούλης πιο έτοιμος και ο αντίπαλος πιο βατός. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να εμφανιστεί βελτιωμένος και λιγότερο εξαρτημένος από το περιφερειακό σουτ και να κάνει μια νίκη που θα του επιτρέψει να έχει την τύχη του στα χέρια του.
Rod Higgins
0 comments:
Post a Comment