Το βασικό συμπέρασμα από το χθεσινό ντέρμπι είναι ότι δε μάθαμε τίποτα καινούριο για τον Ολυμπιακό. Όσα συνέβησαν στο ΣΕΦ έχουν ξανασυμβεί πολλές φορές μέσα στη χρονιά. Για παράδειγμα, η ομάδα είχε βρει πολλά αμαρκάριστα σουτ τριών πόντων στο ματς του ΟΑΚΑ. Η διαφορά με το αποψινό ματς είναι ότι τότε τα περισσότερα δεν είχαν στόχο. Επίσης ο Ντόρσεϊ είχε ήδη προλάβει να δείξει στα ματς του τοπ-16 πόσο σημαντική προσθήκη αποτελεί για την αντιμετώπιση των πικ εν ρολ. Και φυσικά η κατάρρευση των τελευταίων λεπτών ή τα νεκρά διαστήματα εξαιτίας των οποίων χάνονται σημαντικές διαφορές είναι ένα έργο που το είχαμε ξαναδεί λίγες μέρες πριν στην Κωνσταντινούπολη (αλλά και στο ΣΕΦ εναντίον της Κάχα Λαμποράλ, ξανά στην Κωνσταντινούπολη με τη Φενέρ κτλ, κτλ).Ο Ολυμπιακός είναι μια άπειρη ομάδα. Ο Σλούκας έπαιξε στο πρώτο του ντέρμπι και κλήθηκε να σηκώσει τεράστιο βάρος στο τέλος. Το ίδιο και ο Μάντζαρης, που ήταν καταπληκτικός και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Επίσης είναι μια ομάδα που ψάχνεται. Σε σχέση με το ντέρμπι του πρώτου γύρου (αλλά και τα παιχνίδια της ομάδας μόλις πριν από ένα μήνα), το ρόστερ έχει αλλάξει σε σημαντικό βαθμό. Ο Λούκας και ο Κατσίβελης, δύο παίκτες για την εξέλιξη των οποίων ο Ολυμπιακός μάτωσε επανειλημμένα, βρίσκονται σε άλλη ομάδα και εκτός δωδεκάδας αντίστοιχα. Ο Λο και ο Ντόρσεϊ αποκτήθηκαν πριν από ένα μόλις μήνα. Ο βασικός σέντερ της ομάδας είναι τραυματίας και ο αναπληρωματικός του αναγκάζεται να αντιμετωπίζει στο λόου ποστ σαφώς ψηλότερους παίκτες ώστε ο Ντόρσεϊ να αφοσιωθεί στην αντιμετώπιση των πικ εν ρολ. Ο παίκτης που θα μοιράζεται το χρόνο με τον (εξοργιστικά ασταθή) Παπανικολάου στη θέση 3 ακόμα αναζητείται.
Κάποιος θα απαντούσε ότι όλα αυτά είναι ευθύνη του προπονητή. Για τη στελέχωση της ομάδας συμφωνώ. Για τα υπόλοιπα όχι. O Ολυμπιακός ξεκίνησε τη χρονιά με ριζικές αλλαγές στο ρόστερ του, για πολλοστή φορά στην εποχή των Αγγελόπουλων . Οποιοσδήποτε προπονητής θα είχε εκτεθεί αρκετές φορές προσπαθώντας να βρει την κατάλληλη χημεία και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο πάντα ήμουν επιεικής στις κρίσεις μου για το Γιαννάκη και το Γκέρσον. Η διαφορά φέτος είναι ότι αυτή η χημεία φτιάχνεται με λίγα σχετικά χρήματα και πολλά πιτσιρίκια σε θέσεις-κλειδιά. Αν νομίζετε ότι ο Ντούντα θα μπορούσε με ορισμένες κινήσεις από τον πάγκο να επιτρέψει σε μια ομάδα που έχασε 12 βολές και έχει τον καλύτερο της παίκτη σε άσχημη κατάσταση να διατηρήσει προβάδισμα 19 πόντων απέναντι σε έναν αντίπαλο με πολλαπλάσια πείρα και μπάτζετ μάλλον ψάχνετε για φακίρη, όχι για προπονητή.
Η δουλειά του Ντούντα είναι να φτιάξει ομάδα, παρότι και ο ίδιος συχνά παλινδρομεί ανάμεσα στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και την πίεση του πρωταθλητισμού. Επομένως δε με ενοχλεί ότι στο τέλος τη μπάλα την κατέβαζε ένας σέντερ ύψους 1,98 με τραγικά ποσοστά στις βολές. Μάλλον φυσιολογικό είναι όταν βρίσκονται μαζί του στο παρκέ δύο παιδάκια ηλικίας 20 ετών και ο Σπανούλης έχει σταθερά δύο παίκτες πάνω του. Ποιες ήταν οι εναλλακτικές λύσεις; Ο Λο, που ακόμα μαθαίνει τα συστήματα (και τον ευρωπαϊκό κανονισμό για τα βήματα..) ενώ τα είχε βρει μπαστούνια απέναντι στην πίεση του βάζελου σε όλο το γήπεδο; Ή ο Γκετσεβίτσιους που στη διάρκεια της χρονιάς έχει κάνει 4 ντρίμπλες; Ούτε με πειράζει ότι ο Σλούκας δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα πικ εν ρολ στην άμυνα. Έχει προοδεύσει τόσο πολύ τους τελευταίους μήνες ώστε είμαι σίγουρος ότι την επόμενη φορά θα τα πάει καλύτερα.
Άλλα πράγματα πρέπει να διορθωθούν και δεν αφορούν τις συγκυρίες του συγκεκριμένου ματς. Για μια ακόμα φορά η ζώνη που εφαρμόστηκε σε ορισμένα διαστήματα του παιχνιδιού δε λειτούργησε ικανοποιητικά. Το ίδιο ισχύει και για την περιφερειακή άμυνα συνολικά. Η πίεση πάνω στην μπάλα ήταν αποδοτική, τα μις ματς που ψάχνει ο βάζελος με Καϊμακόγλου και Σάτο εξουδετερώθηκαν, αλλά το τίμημα ήταν πολλά ελεύθερα σουτ τριών πόντων τα οποία πρέπει να περιοριστούν την επόμενη φορά. Ακόμα, ο Χάινς θα πρέπει να μαρκάρει το αντίπαλο τεσσάρι όταν δίπλα του παίζει ο Άντιτς και ο αντίπαλος έχει στο παρκέ σέντερ που ποστάρει, ενώ οι αλλαγές μαρκαρισμάτων ψηλού - κοντού στο τέλος κλειστών παιχνιδιών έχουν γυρίσει μπούμερανγκ. Τέλος, το ντεφορμάρισμα του Σπανούλη αποκαλύπτει το κένο που υπάρχει στη δημιουργία.
Από την άλλη, ο Ολυμπιακός προοδεύει. Μπορεί όλα αυτά να τα έχουμε ξαναδεί, αλλά δεν πρέπει να υποτιμάμε τον κορμό που φτιάχνεται με χίλια βάσανα. Απόψε ήταν ο Μάντζαρης, την Τετάρτη ο Παπανικολάου, την προηγούμενη εβδομάδα ο Σλούκας, αύριο ο Κατσίβελης. Ο συγκλονιστικός Πρίντεζης και ο Σπανούλης έχουν ακόμα αρκετά χρόνια ποιοτικού μπάσκετ. Όσον αφορά τη φετινή χρονιά, τα βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση είναι εξίσου εμφανή. Σε ένα κακό παιχνίδι του Σπανούλη η ομάδα σκόραρε σχεδόν 80 πόντους. Η ευστοχία στα τρίποντα ήταν προφανώς καθοριστική. Από τη στιγμή, όμως, που αντισταθμίστηκε από τις χαμένες βολές και συνοδεύτηκε με 18 ασίστ, είναι σαφές ότι η ομάδα ήταν σωστά προετοιμασμένη για το ματς και γενικά γίνεται λιγότερο προβλέψιμη. Σε ατομικό επίπεδο, ο Ντόρσεϊ εξελίσσεται σε σταθερή αξία και δείχνει αξιοσημείωτο πάθος. Ο Λο θέλει χρόνο, αλλά έφτιαξε φάσεις για τους συμπαίκτες του και μπορεί να δώσει σταθερότητα όταν η ομάδα δέχεται πίεση. Ο δε Κέσελ έκανε τις δουλειές που συνήθως περιμένουμε από τον Παπανικολάου: ριμπάουντ, άμυνα, τρέξιμο. Αν συνεχίσει έτσι θα βρει ρυθμό και στο σουτ.
Με λίγα λόγια, δύο δρόμοι υπάρχουν: είτε κράζουμε όποιον αντιπαθούμε περισσότερο μέσα στην ομάδα για τα όποια σκαμπανεβάσματα (τα οποία σίγουρα θα συνεχιστούν), είτε στηρίζουμε την υγιή προσπάθεια που έχει ξεκινήσει, χωρίς φυσικά να εγκαταλείψουμε τις απαιτήσεις που πρέπει να υπάρχουν στο μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας. Ο Ολυμπιακός του Οκτωβρίου δε θα μπορούσε να φτιάξει τη διαφορά που έχασε απόψε. Αυτό σημαίνει ότι κάτι λειτουργεί σωστά. Ας το βοηθήσουμε να μεγαλώσει.
YΓ: Εχθές είδαμε τι σημαίνει το 50/50. Αύριο τα γνωστά εξαπτέρυγα έχουν ήδη δουλειά. Ο θόρυβος, όμως, δεν θα έχει καμία σημασία αν η διοίκηση κάνει επιτέλους σωστά τη δουλειά της, αντί να κολλάει σε πρόσωπα (από Τόμιδες μέχρι Μικρούτσικους) και να επαναπαύεται μετά την πρώτη φυσιολογική διαιτησία.
Rod Higgins
Τα δεκάλεπτα: 22-15, 43-31, 59-42, 78-77
Ανά δεκάλεπτο: 22-15, 21-16, 16-11, 19-35
Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Χάινς 6, Λο 6, Άντιτς 7(2), Σπανούλης 10, Ντόρσεϊ 6, Κέσελ 6(1), Γκετσεβίτσιους 5(1), Πρίντεζης 13(3), Παπανικολάου 1, Μάντζαρης 11(3), Σλούκας 7
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Περπέρογλου 10(2), Μπατίστ 16, Λόγκαν 7(1), Τσαρτσαρής 3(1), Διαμαντίδης 11(2), Βουγιούκας 12, Καλάθης 3, Καϊμακόγλου 5(1), Γιασικεβίτσιους 3(1)
0 comments:
Post a Comment