Η ιστορία ενός συλλόγου δείχνει το μέγεθος του. Τη σημασία που έχει για τους ανθρώπους που τον υποστηρίζουν, την αντοχή του μέσα στο χρόνο, την ικανότητα του να ξεπερνά ακόμα και τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Καμιά φορά όμως η ιστορία δεν ακολουθεί αυτό το μεγέθος. Οι τομές που επιφέρει είναι αναπάντεχες, όπως ένα πάτημα μιας γραμμής, δυο άστοχες βολές, μια εντός έδρας ήττα από την Ολυμπία Λιουμπλιάνας, μια μεταβίβαση των μετοχών στον Ερασιτέχνη, μια ανακοίνωση αποχώρησης.
Χτες μάθαμε ότι όλα αυτά δεν έχουν τόση σημασία όση νομίζαμε. Αργά ή γρήγορα η ιστορία θα εκφράσει την πραγματικότητα. Όσο πιο πολύ καθυστερεί να το κάνει, τόσο πιο αξιομνημόνευτη θα είναι η διόρθωση. Όλα αυτά βέβαια δε σημαίνει ότι αυτό που ζήσαμε χτες οφείλεται σε κάποια δύναμη πέρα από τον έλεγχο παικτών και προπονητή. Κι αυτό γιατί η ιστορία δείχνει ακόμα τα λάθη ενός συλλόγου και πώς αυτά πρέπει να διορθωθούν. Η χτεσινή νίκη ήταν η κατάληξη μια πορείας στο σωστό δρόμο. Αυτή ξεκίνησε μέσα σε αμηχανία και αβεβαιότητα, αλλά όταν αποφεύγονται οι αστοχίες του παρελθόντος, η ιστορία θα κάνει τη δουλειά της, έστω και ταχύτερα του αναμενόμενου.
Ο θριάμβος του Ολυμπιακού δεν ήρθε με τρικ της μιας βραδιάς. Η ασύλληπτη συγκέντρωση και αυτοπεποίθηση των παικτών ήταν λογική συνέπεια ενός τρόπου παιχνιδιού που χτίστηκε με επιμονή και μεθοδικότητα. Τόσο η Μπαρτσελόνα, όσο και η ΤΣΣΚΑ έδειχναν να μην αντέχουν όσο πέρναγε η ώρα. Η ενέργεια της πιο νεανικής από τις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης είχε πολλά να κάνει με αυτή την υποχώρηση. Αλλά εξίσου σημαντική ήταν η πίστη στο σχέδιο. Τα ποσταρίσματα του συγκλονιστικού Πρίντεζη είχαν δώσει τη νίκη αρκετούς μήνες νωρίτερα εναντίον της Φενερμπαχτσέ. Τα τρίποντα των πιτσιρικάδων είχαν ξαναβρεί το στόχο στο ντέρμπι πρωταθλήματος με το βάζελο. Οι αντεπιθέσεις με το Σπανούλη στον πάγκο είχαν χαρίσει πολύτιμες νίκες εναντίον της Κάχα Λαμποράλ και φυσικά στη σειρά με τη Σιένα. Η ισορροπία στο παιχνίδι του Σπαν ανάμεσα σε εκτέλεση και δημιουργία, μακριά από κλισέ για εξαρτήσεις και ουάν μαν σόου, ήταν το κλειδί και στον ημιτελικό.
Με δυο λόγια η πιο μαγική βραδιά στην ιστορία του τμήματος ήρθε μέσα από τις πιο γήινες, τις πιο ουσιώδεις αξίες. Ομαδικότητα, σκληρή δουλειά (ειδικά η δουλειά του Παπ φάνηκε σε όλο της το μεγαλείο), επιμονή. Υπήρξε τύχη; Φυσικά. Ο (συγκινητικός χτες) Λο και ο Ντόρσεϊ άλλαξαν την πορεία των πραγμάτων, αλλά η απόκτηση τους προέκυψε από μια σειρά ευχάριστων συμπτώσεων. Επίσης η ολοκλήρωση της χτεσινής ανατριχιαστικής αντεπίθεσης δε βασίστηκε μόνο στους παίκτες, στον κόσμο και τον προπονητή, αλλά και στην αστοχία των Ρώσων. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι η τύχη χρώσταγε παρα πολλά σε αυτό τμήμα. Και ότι όποιος δουλεύει δικαιώνεται.
Παρότι η οποιαδήποτε αναφορά σε μονάδες είναι μάλλον άτοπη, δε γίνεται να παραβλέψω το γεγονός ότι η ιστορία χρώσταγε κάτι και στον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Η αναντιστοιχία μεταξύ του αριθμού των ομάδων που έχει χτίσει σχεδόν από το μηδέν και των Ευρωπαϊκών τίτλων που έχει κατακτήσει παραμένει κραυγαλέα, αλλά χτες το μπάσκετ του έδωσε μια ακόμα ανταμοιβή για όσα έχει προσφέρει σε αυτό. Για τον Ντούντα η ιστορία είναι τόσο αντίπαλος όσο και σύμμαχος: από τη μία οι ανταγωνιστές του δεν είναι ο Κάζλα ή ο Πασκουάλ, αλλά ο Γκομέλσκι και ο Γκάμπα. Από την άλλη ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει του έχει προσφέρει τόσες επιτυχίες ώστε να μην παρεκκλίνει από τις αρχές του στην πρώτη δυσκολία.
Νομίζω ότι από δω και πέρα αυτά τα δύο στοιχεία θα καθοδηγούν το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού στο σύνολο του. Αν όλα εξελιχτούν ομαλά, αυτή η παρέα θα καθορίσει το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αλλά και να μην εξελιχτούν ομαλά, η ιστορία θα μιλήσει, αργά ή γρήγορα. Για να πω αλλιώς: κι αν δε γίνει αυτό..
Δεκάλεπτα: 10-7, 34-20, 53-40, 61-62
ΤΣΣΚΑ (Καζλάουσκας): Τεόντοσιτς 15 (4), Λαβρίνοβιτς 5, Σισκάουσκας 8, Κρστιτς 11, Κιριλένκο 12 (1), Βορόνοβ, Βοροντσέβιτς, Σβεντ 3, Καούν 2, Χριάπα 3 (1), Γκόρντον 2.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ιβκοβιτς): Χάινς, Άντιτς 7, Σπανούλης 15 (2), Ντόρσεϊ, Κέσελ 3 (1), Παπαδόπουλος, Πρίντεζης 12, Παπανικολάου 18 (3), Μάντζαρης 3 (1), Σλούκας 4 (1), Λο.
0 comments:
Post a Comment