Ολυμπιακός - Κάχα Λαμποράλ 85 - 81 : Δωρεάν μάθημα

από τον Rod Higgins

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακόμα και χωρίς αλλαγές στη φιλοσοφία του, ο Ολυμπιακός μπορεί να αποδώσει πολύ καλύτερα σε σχέση με όσα έδειξε χτες. Όταν οι παίκτες βρουν ρυθμό μέσα από τα παιχνίδια και προσαρμοστούν σε αυτά που ζητάει ο Μπαρτζώκας,η συνολική λειτουργία θα βελτιωθεί. Το ζητούμενο, όμως, είναι όχι μόνο η καλύτερη εφαρμογή αυτής της φιλοσοφίας, αλλά και ο εντοπισμός από το προπονητικό τιμ των επιμέρους στοιχείων που δε βοηθάνε την ομάδα να παίξει όσο καλύτερα μπορεί. Χτες, παίκτες και προπονητής πήραν ένα καλό μάθημα, χωρίς μάλιστα να το πληρώσουν. Μένει να το αξιοποιήσουν στη συνέχεια.

ΕΠΙΘΕΣΗ

Όταν μια ομάδα σκοράρει 85 πόντους σε κάτι λιγότερο από 72 επιθέσεις είναι δύσκολο να βρεθούν αδυναμίες σε αυτό το κομμάτι. Aν αυτή η επίδοση γίνει κανόνας, τότε ο Ολυμπιακός θα ξεπεράσει με άνεση τις δύο καλύτερες επιθέσεις της περσινής διοργάνωσης (ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ). Επειδή όμως υπάρχουν καλύτερες άμυνες από αυτή της Κάχα Λαμποράλ και επειδή το 58% στα τρίποντα δύσκολα θα επαναληφθεί ακόμα και αν όλα τα σουτ στο μέλλον γίνουν υπό τις χτεσινές προϋποθέσεις, αξίζει να σταθούμε σε ορισμένα βασικά σημεία.

Καταρχήν η ομάδα διαθέτει πλέον περισσότερες πηγές δημιουργίας. Όπως φάνηκε και πέρσι μετά την άνοδο του Παπανικολάου, η παρουσία στην αδύνατη πλευρά ενός παίκτη που απειλεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους κάνει την επίθεση λιγότερο πρόβλεψιμη και τις αμυντικές προσαρμογές πιο δύσκολες. Χτες αυτός ο παίκτης ήταν κυρίως ο Περπέρογλου, που έφτιαξε ή τελείωση αρκετές φάσεις όταν η πρώτη επιλογη δε λειτουργούσε, ενώ το πολύ σωστό διάβασμα των βοηθειών πάνω στη μπάλα έβγαλε ένα σωρό ελεύθερα τρίποντα, με τα περισσότερα να βρίσκουν στόχο. Με αυτό τον τρόπο, ο Σπανούλης λειτούργησε συχνά ως δόλωμα, δίνοντας πιο γρήγορα σε σχέση με πέρσι την πρώτη πάσα, η οποία οδηγούσε είτε σε ελεύθερο σουτ, είτε σε καλή κυκλοφορία. Την ίδια στιγμή το δίδυμο Πρίντεζη-Περπέρογλου έκανε πολλές ζημιές με προσωπικές φάσεις κοντά στο καλάθι.

Από την άλλη, η αντίδραση απέναντι στα χαμηλά σχήματα του Ιβάνοβιτς δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Οι αλλαγές ψηλού-κοντού πάνω στα σκριν δεν δημιούργησαν όσα μις ματς έπρεπε (ή τουλάχιστον όσα δημιούργησε η Κάχα Λαμποράλ στη δική της επίθεση), με αποτέλεσμα η καλή αρχή στα πικ εν ρολ με διαδοχικά καρφώματα του Ντόρσεϊ να μην έχει συνέχεια. Το βασικό πρόβλημα, όμως, ήταν ο ρυθμός. Ο Ολυμπιακός δεν έτρεξε όσο θα ήθελε, εκδηλώνοντας τέσσερις λιγότερες επιθέσεις σε σχέση με τον περσινό του μέσο όρο στην κανονική περίοδο. Οι δευτερεύοντες αιφνιδιασμοί ήταν οργανωμένοι (καταλήγοντας συχνά σε ποστάρισμα του Πρίντεζη), αλλά η ομάδα δεν βρήκε όσους πόντους θα ήθελε στο ανοιχτό γήπεδο. Κι αυτό γιατί είναι δύσκολο να τρέξεις όταν μαζεύεις τη μπάλα μέσα από το καλάθι.

ΑΜΥΝΑ

Av η επίθεση θύμισε την περσινή ΤΣΣΚΑ, η άμυνα έφερε στο μυαλό την περσινή Νανσί. Φυσικά υπάρχουν ελαφρυντικά. Η Κάχα Λαμποράλ είναι μια εξαιρετική ομάδα στην επίθεση. Τα πολλά φάουλ που σφυρίχτηκαν - χωρίς να αδικήθει ο Ολυμπιακός - επηρέασαν την ένταση της αμυντικής προσπάθειας. Οι καθυστερημένες περιστροφές και οι ανεπαρκείς βοήθειες είναι σε κάποιο βαθμό δικαιολογημένες αυτή την περίοδο. Όλα αυτά, όμως δε σημαίνουν ότι η βελτίωση είναι απλά θέμα, αντιπάλου, χρόνου ή συγκυριών.

Για μια ομάδα που υποτίθεται ότι θέλει να παίζει σε υψηλό ρυθμό, οι επιστροφές του Ολυμπιακού στην άμυνα ήταν απαράδεκτες. Οι Βάσκοι έτρεξαν περισσότερο και πιο αποτελεσματικά, παρότι στα δύο προήγουμενα παιχνίδια τους δεν είχαν δείξει ιδιαίτερες αρετές στο ανοιχτό γήπεδο. Επιπλέον, τα ασυνήθιστα σχήματα του Ιβάνοβιτς, με Μπιέλιτσα και Νοτσιόνι στις θέσεις των ψηλών, ακύρωσαν το τακτικό πλεονέκτημα που δίνει στον Ολυμπιακό η ταχύτητα της δικής του φροντ λάιν. Αυτές οι δύο αδυναμίες δείχνουν ότι χρειάζεται δουλειά τόσο στο αρχικό σχέδιο όσο και στην εκτέλεση του.

Ορισμένα νέα στοιχεία που δοκιμάστηκαν, με τον ψηλό να κάνει δυναμική έξοδο στο πικ εν ρολ ή να σπρώχνει τον σκρινερ ώστε ο παίκτης που μαρκάρει τον περιφερειακό να περνάει από πίσω δε λειτούργησαν καλά ούτε στη ρακέτα, ούτε στην περιφέρεια. Οι αλλαγές ψηλού - κοντού δεν ήταν στο περσινό επίπεδο, αφού η Κάχα απειλούσε με τέσσερις παίκτες από την περιφέρεια και οι βοήθειες κοντά στο καλάθι ήταν ανεπαρκείς. Κυρίως όμως, έλειψε η περσινή πίεση στην μπάλα. Οι παίκτες έδιναν συχνά την εντύπωση ότι προσπαθούσαν να κρατήσουν τη θέση τους, αντί να εμποδίσουν τον αντίπαλο να φτάσει εκεί που ήθελε. Με άλλα λόγια αντιδρούσαν στις κινήσεις της επίθεσης αντί να τις αποτρέπουν.

Όταν η ένταση ανέβηκε, στο δεύτερο και το τέταρτο δεκάλεπτο, οι Βάσκοι σκόραραν 14 και 15 πόντους αντίστοιχα. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει η πρώτη ύλη μιας πολύ καλής αμυντικής ομάδας. Μένει να βελτιώθει ο συγχρονισμός μεταξύ των παικτών και να ξεκαθαριστεί η αμυντική φιλοσοφία.

ΠΑΙΚΤΕΣ

Όταν έμαθα ότι ο Περπέρογλου ήταν αμφίβολος επέστρεψαν τα ερωτηματικά που είχα για τη φυσική του κατάσταση. Η απάντηση ήταν πειστική. Παρότι στην άμυνα παρασύρθηκε από τη γενική μετριότητα, η ικανότητα του να δημιουργήσει σκορ από πολλές διαφορετικές θέσεις αύξησε κατακόρυφα την ποιότητα της επίθεσης. Σε αυτό φυσικά βοήθησε και ο Πρίντεζης, ο οποίος παρότι δε βοήθησε στα ριμπάουντ, έδειξε ότι είναι ένας από τους πιο πλήρεις επιθετικά φόργουορντ στην Ευρώπη. Ο Σπανούλης ήταν εύστοχος, ξεκίνησε δυνατά, αλλά δε διάβασε σωστά τις αλλαγές ψηλού-κοντού στην άμυνα της Κάχα Λαμποράλ και έχασε αρκετές φάσεις στην άλλη πλευρά του γηπέδου.

Για τον Μάντζαρη οι αριθμοί τα λένε όλα. Στα 21 λεπτά που αγωνίστηκε ο Ολυμπιακός δέχτηκε 35 πόντους. Στα υπόλοιπα 19 η Κάχα Λαμποράλ σκόραρε 46. Από τους πλέον καθοριστικούς παίκτες και φέτος, ακόμα και αν δε βελτιωθεί επιθετικά. Ο Σλούκας έβαλε ένα μεγάλο σουτ, πάλεψε στην άμυνα, αλλά δεν ήταν όσο αποτελεσματικός θα μπορούσε και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Ο Παπανικολάου έπαιξε λίγο, αλλά θα ήθελα να τον δω σε περισσότερες φάσεις κοντά στη ρακέτα τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα, ειδικά όταν παίζει μακριά από την μπάλα. Πάντως η αυξημένη αυτοπεποίθηση του είναι εμφανής.

Ο Ντόρσεϊ έμεινε χωρίς τάπα ή κλέψιμο μόλις για έκτη φορά στα 35 ματς που έχει δώσει με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Τα γρήγορα φάουλ στην αρχή δε βοήθησαν, αλλά θα ήθελα να αμύνεται καλύτερα όταν παίζει μακριά από τη ρακέτα. Πάντως οι συνεργασίες του με το Σπανούλη παραμένουν σημείο αναφοράς. Ο Χάινς ήταν πρώτος στα ριμπάουντ, δεύτερος σε κλεψίματα και ασίστ και μαζί με τον Μάντζαρη ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας, παρά τα προβληματάκια που είχε με τον Νοτσιόνι. Ο Μαυροείδης τα πήγε καλά στην άμυνα στο δεύτερο δεκάλεπτο, ακόμα και κόντρα σε χαμηλά σχήματα, αλλά στην επανάληψη χάθηκε στις περιστροφές. Επιθετικά μπορεί να τελειώσει καλύτερα κάποιες φάσεις, αλλά χρειάζεται και χρόνο. Ο Άντιτς θεούλης ως συνήθως, καθάρισε στο τέλος, έστω και αν δε βολεύεται να παίζει με πλάτη. Ο Λο πάταγε καλά και μετά τον τραυματισμό του αυτό είναι το πιο σημαντικό νέο.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Παρότι τα νέα στοιχεία που δοκίμασε ο Μπαρτζώκας δε λειτούργησαν όπως υπολόγιζε, ειδικά στην άμυνα, δε χρειάζεται να τα αναθεωρήσει από τώρα. Πέρσι τέτοια εποχή γκρίνιαζα για τις αλλαγές ψηλού-κοντού στα πικ εν ρολ. Λίγους μήνες αργότερα αυτή η τακτική απογείωσε την άμυνα της ομάδας.

Επομένως το ζητούμενο εν όψει Εφές δεν είναι οι ασκήσεις επί χάρτου (είναι πολύ νωρίς για να κριθούν επιμέρους τακτικές επιλογές), ούτε να βρεθούν τρικ με τα οποία η ομάδα θα κόψει δρόμο. Αυτό που χρειάζεται είναι ο εντοπισμός των αιτιών της άσχημης αμυντικής επίδοσης και η διόρθωση τους στα πλαίσια της δεδομένης αγωνιστικής ταυτότητας του Ολυμπιακού. Με αυτό τον τρόπο, η επίθεση θα εξαρτάται λιγότερο από το περιφερειακό σουτ και περισσότερο από τους αιφνδιασμούς μετά από καλές άμυνες. Η ομάδα έχει στέρεες βάσεις στο παιχνίδι της, άλλα πρέπει να ενσωματώσει και τις αρχές του προπονητή της. Μια τέτοια προσαρμογή δε θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη και σίγουρα δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί πλήρως από το πρώτο ματς της χρονιάς. Τα σκαμπανεβάσματα λογικά θα συνεχιστούν στα επόμενα παιχνίδια. Αυτό που αναμένεται είναι η σταδιακή βελτίωση, τόσο σε επίπεδο τακτικής όσο και επίπεδο εκτέλεσης.