Ίδια αφετηρία

από τον Rod Higgins

Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν ιδιαίτερα ταραχώδες για την Κάχα Λαμποράλ. Η τρίτη συνεχόμενη χρονιά χωρίς τίτλους και ένας πρωτοφανής αποκλεισμός από τους 16 της Ευρωλίγκα, έφερε τη σχέση του προπονητή Ντούσκο Ιβάνοβιτς με τον πρόεδρο της ομάδας Χοσέ Αντόνιο Κερεχέτα σε οριακό σημείο. Οι Πάμπλο Πριτζιόνι και Μίρζα Τελέτοβιτς, δύο σημεία αναφοράς της περσινής ομάδας, μετακόμισαν στο ΝΒΑ. Η προετοιμασία ήταν γεμάτη από τραυματισμούς οι οποίοι δυσκόλεψαν τόσο το μεταγραφικό σχεδιασμό όσο και την ανάπτυξη της κατάλληλης χημείας ανάμεσα στον περσινό κορμό (Νεμάνια και Μίλκο Μπιέλιτσα, Φερνάντο Σαν Εμετέριο, Μπράντ Όλεσον, Ματσέι Λάμπε, Αντρές Νοτσιόνι) και τις νέες προσθήκες (Κάρλος Καμπέθας, Φαμπιέν Κοζέρ, Τέιλορ Ρότσεστι, Τίμπορ Πλάις).

Περιέργως, αυτός ο αναβρασμός φαίνεται ότι δεν επηρέασε την αγωνιστική φυσιογνωμία της Κάχα Λαμποράλ σε σχέση με όσα έδειξε πέρσι - ειδικά μετά την επιστροφή των Ντράγκιτς, Σεραφέν και Ουίλιαμς στο ΝΒΑ, αλλά και την αποπομπή - δώρο του Τζόι Ντόρσεϊ. Η παραμονή του Ιβάνοβιτς μετά από αρκετές εβδομάδες διαπραγματεύσεων εγγυάται την αποδοτικότητα της επίθεσης, η οποία βρίσκεται σταθερά μέσα στις τρεις καλύτερες της Ευρωλίγκα (με βάση τους πόντους ανά κατοχή) τα δύο τελευταία χρόνια. Από την άλλη, η έλλειψη αθλητικών προσόντων στο ρόστερ των Βάσκων και οι περιορισμένες λύσεις κοντά στο καλάθι τους υποχρεώνουν να χτίζουν την επίθεση τους από έξω προς τα μέσα, ενώ δημιουργούν αρκετά κενά στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Ας ξεκινήσουμε από τα δύσκολα:

 Με εξαίρεση τοv Σαν Εμετέριο και τοv Κοζέρ, οι υπόλοιποι χειριστές της Κάχα Λαμποράλ δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικοί όταν επιχειρούν να φτάσουν μέχρι το καλάθι. O Ρότσεστι απειλεί κυρίως με σουτ. Ο Καμπέθας ψάχνει την πάσα. Ο Όλεσον μπορεί να αξιοποιήσει τους διαδρόμους που ανοίγονται χάρη στη φήμη του ως εξαιρετικού σουτέρ, αλλά δύσκολα θα δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του ή θα κερδίσει φάουλ. Ο Ερτέλ δεν έχει μάθει να διαβάζει σωστά τις φάσεις. Επιπλέον, οι ψηλοί που έχει στη διάθεση του ο Ιβάνοβιτς μπορούν να απειλήσουν με συνέπεια είτε από μέση (Πλάις, Μίλκο Μπιέλιτσα) είτε από μακρινή (Λάμπε) απόσταση. Επομένως η αντιμετώπιση των πικ εν ρολ από τον Ολυμπιακό θα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στην προστασία της ρακέτας απέναντι στις διεισδύσεις των περιφερειακών ή την κίνηση των ψηλών χωρίς τη μπάλα και την αποτροπή ελεύθερων σουτ μετά το σκριν.

Οι αλλαγές ψηλού-κοντού πάνω στο σκριν μπορούν να δώσουν αυτή την ισορροπία απέναντι στους Ρότσεστι, Όλεσον και Καμπέθας. Ειδικά ο Χάινς δε θα έχει ιδιαίτερα προβλήματα να μείνει μπροστά τους, ενώ οι ψηλοί της Κάχα Λαμποράλ δυσκολεύονται να πάρουν καλή θέση κοντά στο καλάθι ή να βρουν τον ελεύθερο παίκτη μετά από παγίδα. Στην περίπτωση των Σαν Εμετέριο και Κοζέρ, όμως, οι ευθύνες των προσωπικών τους αντιπάλων θα είναι μεγαλύτερες, καθώς θα πρέπει να σπάσουν το σκριν και να τους οδηγήσουν πάνω στη βοήθεια, χαλώντας παράλληλα και τη γωνία της πάσας προς τον ψηλό. Γενικά, τέτοιου είδους συνεργασίες πρέπει να αντιμετωπίζονται αποκλειστικά από δύο παίκτες, αφού η Κάχα Λαμποράλ διαθέτει αξιόπιστους σουτέρ στην αδύνατη πλευρα, ενώ στη θέση 4 οι Ν. Μπιέλιτσα και Νοτσιόνι απειλούν τόσο με σουτ, όσο και με διείσδυση από την κορυφή της ρακέτας. Έτσι, οι Βάσκοι καταφέρνουν να βρίσκουν τα κενά όταν ο αντίπαλος τους αμύνεται με εκτεταμμένες περιστροφές. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τα σκριν μακριά από τη μπάλα. 

Ο Ιβάνοβιτς ξέρει να απελευθερώνει τους σουτέρ του, ενώ οι επαναφορές από τη βασική γραμμή συχνά ανοίγουν χώρους και στη ρακέτα, τους οποίους αξιοποιούν οι ψηλοί της Κάχα Λαμποράλ. Οι αλλαγές μαρκαρισμάτων θα δώσουν λύσεις και σε αυτές τις καταστάσεις, αλλά όταν οι ψηλοί του Ολυμπιακού θα βρίσκονται στην περιφέρεια, είναι απαραίτητο να μαρκάρουν επιθετικά το χειριστή της μπάλας, ώστε να αποτρέψουν όχι μόνο το περιφερειακό σουτ, αλλά και την πάσα μέσα στη ρακέτα για την αξιοποίηση των μις ματς που θα προκύπτουν. Ειδικά ο Λάμπε ξέρει να τελειώνει τέτοιες φάσεις, ενώ οι βοήθειες κοντά στο καλάθι από την αδύνατη πλευρά ενδέχεται να προσφέρουν πολλά ελεύθερα τρίποντα σε μια ομάδα που έχει ξεκινήσει τη χρονιά με 58% πίσω από τα 6,75, έστω και σε μικρό αριθμό προσπάθειών.

Όσον αφορά το παιχνίδι κοντά στο καλάθι, η Κάχα Λαμποράλ ψάχνει κυρίως τους Λάμπε και Νοτσιόνι. Κανείς από τους δύο δεν είναι όσο επικίνδυνος ήταν πέρσι ο Τελέτοβιτς παίζοντας με πλάτη, αλλά χάρη στην κινητικότητα τους και τους χώρους που δημιουργεί η κίνηση των συμπαικτών τους, μπορούν να απειλήσουν με συνέπεια από αυτές τις θέσεις. Ο Μπαρτζώκας αρέσκεται στις παγίδες για να αντιμετωπίσει τέτοιες φάσεις, αλλά ειδικά ο Λάμπε είναι εξαιρετικός πασέρ, οπότε ίσως θα ήταν καλύτερα να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην πίεση πάνω στην μπάλα, ώστε να μην υπάρχει εύκολη πάσα προς τη ρακέτα. Παράλληλα ο προσωπικός αντίπαλος του παίκτη που ποστάρει οφείλει να τον οδηγήσει οσο πιο μακριά από το καλάθι γίνεται.

Μια τρίτη επιλογή είναι ο Τίμπορ Πλέις, έστω και αν προτιμά να σουτάρει από μέση απόσταση. Η σχεδόν βέβαιη απουσία του λόγω λοιμώδους μονοπυρήνωσης αφαιρεί έναν μπελά για την άμυνα του Ολυμπιακού. Ο τρίτος σέντερ των Βασκων είναι ο Μίλκο Μπιέλιτσα. Ο Μαυροβούνιος δεν έχει παίξει ακόμα στη φετινή χρονιά λόγω τραυματισμού, αλλά αναμένεται να βρεθεί στη δωδεκάδα την Πέμπτη. Το στιλ του επιθετικά μοιάζει με του Λάμπε - χωρίς την ίδια αποτελεσματικότητα - ενώ στην άμυνα είναι μάλλον ο πιο κινητικός ψηλός που διαθέτει ο Ιβάνοβιτς. Λιγότερο πιθανό είναι να δούμε σε αυτή τη θέση τον Εντουάρντο Σοσένκα. Πρόκειται για ένα μάλλον ατσούμπαλο γυρολόγο, ο οποίος δεν έπαιξε λεπτό στο πιο πρόσφατο ματς της Κάχα Λαμποράλ.

Εξαιτίας αυτών των προβλημάτων ο Ιβάνοβιτς χρησιμοποιεί και τον Νεμάνια Μπιέλιτσα ως σέντερ δίπλα στον Νοτσιόνι, σε ένα πολύ κινητικό σχήμα, με πέντε παίκτες που ξέρουν να πασάρουν και απειλούν από το τρίποντο. Το ρόστερ του Ολυμπιακού, όμως, ματσάρει πολύ καλά με τέτοιες πεντάδες. Επίσης, αυτές οι απουσίες επέτρεψαν στους δύο προηγούμενους αντιπάλους των Βάσκων να ανανέωνουν πάνω από το ένα τρίτο των άστοχων επιθέσεων του με επιθετικά ριμπάουντ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι αμυντικές αδυναμίες της Κάχα Λαμποράλ δεν είναι μόνο θέμα προσώπων. 

 Στα πικ εν ρολ, το πρόβλημα δεν εστιάζεται τόσο στην περιφερειακή άμυνα, παρότι οι Ρότσεστι και Όλεσον κατά κύριο λόγο δεν είναι ακριβώς εξολοθρευτές. Ο Λάμπε δεν μπορεί να ακολουθήσει εύκολα την κίνηση των αντίπαλων περιφερειακών, ενώ οι παίκτες που δίνουν βοήθεια από την αδύνατη πλευρά δεν είναι αρκετά αθλητικοί ώστε να προστατέψουν τη ρακέτα, ακόμα και όταν ρισκάρουν σε υπερβολικό βαθμό το περιφερειακό σουτ κλίνοντας προς τα μέσα (κάτι που συμβαίνει συχνά). Οι αλλαγές ψηλού-κοντού όταν στο σκριν εμπλέκονται ο Νοτσιόνι ή ο Μπιέλιτσα μοιάζουν πιο αποτελεσματικές σε πρώτη φάση. Ωστόσο αν ο Ολυμπιακός ψάξει μεθοδικά το μις ματς που προκύπτει κοντά στο καλάθι - και ο Μπαρτζώκας παραδοσιακά παίρνει καλό βαθμό σε αυτό τον τομέα - τότε θα βρεθούν καλές επιλογές, έστω και προς το τέλος της επίθεσης. Κι αυτό γιατί συνολικά, οι αμυντικές περιστροφές και η επικοινωνία μεταξύ των παικτών της Κάχα Λαμποράλ είναι συχνά ανεπαρκής.

Ο Ιβάνοβιτς έχει προσπαθήσει να βάλει περισσότερες αλλαγές μαρκαρισμάτων στην άμυνα της ομάδας του, αλλά ως τώρα τουλάχιστον ούτε ο συγχρονισμός των παικτών του είναι ο ενδεδειγμένος, ούτε οι βοήθειες καταφέρνουν να καλύψουν τα κενά που δημιουργούνται. Η σωστή κυκλοφορία της μπάλας - ειδικά όταν η άμυνα προσαρμόζεται σε συγκεκριμένους παίκτες - μπορεί να δημιουργήσει εξαιρετικές προϋποθέσεις εντός ρακέτας, αρκεί να μην υπάρξουν βιαστικά, ημι-ελεύθερα περιφερειακά σουτ. Άλλωστε η Κάχα Λαμποράλ δε διαθέτει τα κορμιά που θα εμποδίσουν τον Ολυμπιακό να ανοίξει την άμυνα της από μέσα.

Τόσο ο Ν. Μπιέλιτσα όσο και ο Νοτσιόνι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα από τον Πρίντεζη στο λόου ποστ (όπως φυσικά μπορούν και να δημιουργήσουν άλλα τόσα στην άλλη πλευρά..). Το ζητούμενο θα είναι οι αντιδράσεις των παικτών που ποστάρουν (μεταξύ των οποίων και ο Περπέρογλου, ειδικά όταν στις αλλαγές μαρκαρισμάτων βρει απέναντι του τον Όλεσον) αν ο Ιβάνοβιτς στείλει πάνω τους και δεύτερο παίκτη. Οι περιστροφές της Κάχα Λαμποράλ ως τώρα δεν είναι αρκετά γρήγορες για να αποτρέψουν ελεύθερα σουτ. Μένει η πάσα εναντίον της παγίδας να γίνει σωστά.

Ίσως η ποιότητα των επιθέσεων του Ολυμπιακού στο μισό γήπεδο να αποδειχτεί καθοριστική, καθώς οι Βάσκοι παίζουν σε πολύ αργό ρυθμό (66,8 κατοχές ανά αγώνες, περίπου 6 λιγότερες από την περσινή επίδοση των πρωταθλητών), τον οποίο επιβάλλουν χάρη στα λίγα λάθη που κάνουν και τις καλές επιλογές στην τελική τους προσπάθεια. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δεν είναι αποτελεσματικοί στο αιφνιδιασμό - ο Νοτσιόνι αντέχει να τρέχει ακόμα και ο Κοζέρ είναι εξαιρετικά επικίνδυνος στο ανοιχτό γήπεδο - ούτε ότι ο Ολυμπιακός δε θα καταφέρει να τρέξει. Θα παρατηρήσατε ίσως σε κάποια στιγμιότυπα των βίντεο που αφορούν την επίθεση της Κάχα Λαμποράλ, ότι οι επιστροφές δεν είναι πάντα σωστές.

Αλλά για να συμβεί αυτό, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αμυνθεί αποτελεσματικά (ειδκά στην περιφέρεια) απέναντι σε μια εξαιρετική επίθεση. Και εκτός από σωστό διάβασμα του αντιπάλου, που δεν είναι εύκολη υπόθεση τόσο νωρίς, θα χρειαστεί η ενέργεια και το πάθος που σφράγισαν την περσινή χρονιά. Μόνο έτσι θα μεγιστοποιηθεί το πλεονέκτημα που θεωρητικά προσφέρει η αθλητική ανωτερότητα των παικτών της ομάδας. Μπορεί τα φιλικά να άφησαν υποσχέσεις για πιο όμορφη επίθεση, μπορεί η άμυνα της Κάχα Λαμποράλ να μη φοβίζει, αλλά ο Ολυμπιακός μας έκανε να δακρύσουμε χάρη στην επίμονη προσπάθεια σε κάθε σπιθαμή του παρκέ επί 40 λεπτά. Αυτή πρέπει να είναι η αφετηρία και φέτος.