Τσεντεβίτα - Ολυμπιακός 62 - 84 : Μαθαίνοντας από τις νίκες

Μάλλον δεν αξίζει να σταθούμε σε όσα εμπεδώσαμε μετά από μία ακόμα πειστική νίκη του Ολυμπιακού: Η επίθεση είναι εξαιρετική. Όταν σε 36 εύστοχα σουτ εντός παιδιάς αντιστοιχούν 27 ασίστ και μόλις 7 λάθη, τότε τα όποια παράπονα για ορισμένα βιαστικά τρίποντα, κάποια προβληματάκια απέναντι σε ζώνη στο πρώτο ημίχρονο, ή τους σχετικά λίγους αιφνιδιαασμούς είναι μάλλον υπερβολικά. Όχι γιατί η απόδοση των πρωταθλητών ήταν άψογη, ούτε γιατί η δυναμικότητα του αντιπάλου ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Απλά, ο Ολυμπιακός δείχνει ότι έχει αρκετό βάθος στο ρόστερ του και ισορροπία στο παιχνίδι του ώστε να βρει λύσεις σε αυτά τα ζητήματα.

Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για την άμυνα: κάποια χαμένα ριμπάουντ και ορισμένα προβλήματα στην αντιμετώπιση των περιφερειακών σουτ δεν αρκούν για να χαλάσουν τη συνολική εικόνα. Η άυξηση των αμυντικών περιστροφών συχνά δεν επιτρέπει στους ψηλούς να κάνουν αποτελεσματικά μπλοκ άουτ και οι περισσότερες βοήθειες από την αδύνατη πλευρά όταν οι αντίπαλοι ψηλοί ποστάρουν δημιουργούν ευκαιρίες για αμαρκάριστα τρίποντα. Αλλά το παθητικό των μόλις 25 πόντων στο δεύτερο ημίχρονο δείχνει ότι για μια ομάδα με τόσους καλούς αμυντικούς δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα. Ακόμα και απέναντι σε αντιπάλους υψηλότερου επιπέδου.

Ούτε φυσικά έχει νόημα η αναφορά σε συγκεκριμένους παίκτες. Αυτοί που δεν έπαιξαν ιδιαίτερα καλά απόψε (πχ Παπανικολάου) έχουν αποδείξει επανειλημμένως ότι μπορούν να καλύψουν το άσχημο βράδυ των αποψινών διακριθέντων (πχ Περπέρογλου). Η άνοδος του Πρίντεζη και το Λο είναι αναμενόμενη. Το ίδιο και η σταθερότητα του Μάντζαρη (5 ασίστ, 0 λάθη). Όσο για τον Σπανούλη, ο σημαντικότερος αριθμός που κατέγραψε απόψε είναι τα 24 λεπτά. Πρόκειται για το χαμηλότερο χρόνο συμμετοχής του σε ευρωπαϊκό παιχνίδι από τον περσινό τρίτο προημιτελικό με τη Σιενά. Με τέτοια διαχείριση έχει πολύ καλές πιθανότητες να βρεθεί σε τοπ φόρμα όταν πρέπει. Και με τέτοιο βάθος συνολικά, οποιαδήποτε συζήτηση για πρόωρο φορμάρισμα μάλλον υποτιμά τις δυνατότητες της ομάδας.

Και επειδή αυτές οι δυνατότητες είναι τόσο μεγάλες, το καθήκον των παικτών και των προπονητών είναι απλό: οφείλουν να μην ξεχάσουν πώς έρχονται αυτά τα αποτελέσματα. Οι νίκες μπορεί να είναι εξίσου διδακτικές με τις ήττες όταν υπάρχει κίνητρο και συγκέντρωση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό το σερί αποτελεί μια εξαιρετική υπενθύμιση ότι τα πάντα για αυτή την ομάδα ξεκινάνε από την άμυνα. Και το θετικό εν όψει συνέχειας είναι ότι αυτή η άμυνα μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Οι περιστροφές είναι δυνατό και πρέπει να αποκτήσουν καλύτερο συγχρονισμό. Ο Πάουελ οφείλει να μάθει να διαβάζει καλύτερα τα πικ εν ρολ. Η πίεση θα γίνει ακόμα αποτελεσματικότερη όταν η ομάδα (μια από τις πιο νεανικές στην Ευρώπη, ας το πούμε για μια ακόμα φορά) φτάσει στο καλύτερο δυνατό επίπεδο φυσικής κατάστασης.

Πλέον η ομάδα ξέρει (ή μάλλον θυμήθηκε) τον τρόπο που θα τη φέρει εκεί όπου βρέθηκε πέρσι. Μένει η πιστή εφαρμογή του μέχρι το τέλος.

από τον Rod Higgins

Τα δεκάλεπτα: 18-21, 37-40, 48-64, 60-84

Τσεντεβίτα (Πέτροβιτς): Ράιτ 11 (1), Σουπούτ 9 (1), Μπάμπιτς 2, Αντριτς 3, Σούτον 3 (1), Μπίλαν 6, Ιλιέφσκι 14 (2), Ζελαμπάλ 2, Νούρκιτς 4, Γκριν 6 (2), Μπάζνταριτς 2.

Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Χάινς 10 (3ασ., 5ριμπ.), Λο 2 (4ασ.), Αντιτς 7 (1), Σπανούλης 14 (2τρ., 5ασ., 5ριμπ.), Περπέρογλου 12 (2τρ., 6 ασ.), Σλούκας 5 (1), Πάουελ 9 (5 ριμπ.), Γκετσεβίτσιους 3 (1), Παπανικολάου 6, Πρίντεζης 11 (1τρ., 7ριμπ.), Μάντζαρης 3 (1τρ., 5ασ.)