Με 22 πόντους διαφορά και σκορ 75-53 ο Ολυμπιακός νίκησε εχθές το βράδυ στο ΣΕΦ την Αναντολού Εφές, με κορυφαίο τον Κώστα Παπανικολάου που σημείωσε 17 πόντους.
από τον Rod Higgins
Ακόμα είναι νωρίς. Τόσο νωρίς
ώστε συχνά οι ευνοϊκες ή οι άσχημες συγκυρίες να ερμηνεύονται ως
σταθερές αρετές ή δομικά προβλήματα μιας ομάδας, παρότι αυτή θα
συνεχίσει να εξελίσσεται. Χτες οι συγκυρίες βοήθησαν τον Ολυμπιακό: η
Εφές αστόχησε σε 10 βολές και είχε 22% στα τρίποντα, παρότι ήρθε στο
ΣΕΦ ως η κορυφαία ομάδα της Ευρωλίγκα σε αυτό τον τομέα (έστω και σε
λίγες σχετικά προσπάθειες). Ένα μήνα νωρίτερα είχαμε δει το ίδιο έργο
από την ανάποδη: οι Τούρκοι δεν έχαναν σουτ, ο Ντόρσεϊ ήταν στον κόσμο
του, η ομάδα συνολικά βρέθηκε σε κακό φεγγάρι. Ωστόσο η διαφορά ανάμεσα
σε αυτές τις δύο εμφανίσεις δεν ήταν απλά θέμα μέρας.
Καταρχήν υπήρχε διαφορά νοοτροπίας. Χτες ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ αποφασισμένος να δουλέψει περισσότερο από τον αντίπαλο του. Δεν απέφυγε τα λάθη στην επίθεση, αλλά οι αποτελεσματικές επιστροφές στην άμυνα του επέτρεψαν να μην τα πληρώσει - η Εφές είχε τρία κλεψίματα παραπάνω και δεν αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα στα ριμπάουντ, αλλά βρήκε ελάχιστους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Ο Σπανούλης και ο Χάινς δεν έφτασαν στο επίπεδο των προήγουμενων εμφανίσεων τους, αλλά η ομάδα έτρεξε και πήρε 10 πόντους από πρωτευόντες αιφνιδιασμούς. Με άλλα λόγια, οι πρωταθλητές χωρίς να κάνουν εξαιρετικό ματς κέρδισαν πολύ άνετα μια καλή ομάδα. Και όλα ξεκίνησαν από την περιφερειακή άμυνα.
Μετά το Λάνγκφορντ, ο Ολυμπιακός κατάφερε να περιορίσει έναν ακόμα επικίνδυνο σκόρερ στη περιφέρεια των αντιπάλων. Ο Τζόρνταν Φάρμαρ ξεκίνησε το ματς ζεστός, αλλά περιέργως η αντικατάσταση του Μάντζαρη από τον Λο ήταν το κλειδί για να μείνει ο σταρ της Εφές άποντος μετά την πρώτη περίοδο. Ο Αμερικανός έκανε το πρώτο πραγματικά σπουδαίο ματς της χρονιάς, σπάζοντας τα σκριν που στήνονταν για τον Φάρμαρ, αναγκάζοντας τον να ξεμαρκαριστεί πολύ μακριά από το καλάθι και οδηγώντας τον πάνω στις βοήθειες. Από κει και πέρα οι Παπανικολάου και Περπέρογλου περιόρισαν όσο έπρεπε τον Βούγιασιτς (ο οποίος για να τα λέμε όλα έχασε και ορισμένα εύκολα καλάθια) και ο Λούκας δεν αρκούσε για να χαλάσει την καλή εικόνα της άμυνας. Στη ρακέτα, οι Πρίντεζης και Χάινς έκαναν εξαιρετική δουλειά στα ριμπάουντ, επιτρέποντας στον Ολυμπιακό να κερδίσει το παιχνίδι των κατοχών.
Φυσικά υπάρχει περίπτωση στο μέλλον οι συγκυρίες να είναι λιγότερο ευνοϊκές. Η χθεσινή εμφάνιση, όμως, έδειξε ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να ανταπεξέλθει. Όχι μόνο γιατί διαθέτει εξαιρετικό βάθος στο ρόστερ (εκτός του Λο και ο Σλούκας έδειξε να ανεβαίνει, ενώ η θέση 3 ήταν παραγωγική επί 40 λεπτά). Ούτε γιατί δεν τον φοβίζει καμά ομάδα στην Ευρώπη. Αλλά κυρίως επειδή η ομάδα δείχνει ακόμα μακριά από το ταβάνι της. Ο Πάουελ δεν είναι αθλητής και αμυντικός επιπέδου Ντόρσεϊ (δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άλλωστε), επομένως πρέπει να βελτιώσει τις τοποθετήσεις του και την επικοινωνία με τους συμπάικτες του. Κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο. Ο Παπανικολάου θα δει τα εξωπραγματικά ποσοστά του στα τρίποντα να πέφτουν όσο κυλάει η χρονιά. Αλλά με βάση την εργατικότητα του, αυτή η πτώση δε θα είναι ούτε μεγάλη, ούτε αρκετή για να μειώσει την πολύπλευρη προσφορά του. Επομένως αυτό που μένει είναι να συνεχίσει να εξελίσσεται η ομάδα - και τα προβλήματα εναντίον ζώνης είναι λιγότερο σημαντικά από τη συνεχιζόμενη προσπάθεια για αμυντική βελτίωση.
Ο Μπαρτζώκας δείχνει να καταλήγει σε μια τακτική η οποία θυμίζει την περσινή αντιμετώπιση του Διαμαντίδη από τους Μάντζαρη και Ντόρσεϊ: ο ψηλός μένει πίσω από το σκριν και ο περιφερειακός αμυντικός οδηγεί το χειριστή της μπάλας πάνω στη βοήθεια. Φυσικά υπάρχουν διαφορές. Για παράδειγμα, ο ψηλός τοποθετείται στο ύψος της γραμμής των βολών, όχι μέσα στη ρακέτα, ενώ οι υπόλοιποι παίκτες μπαίνουν σε διαδικασία περιστροφών συχνότερα. Επίσης υπάρχουν ερωτηματικά, κυρίως για την αντιμετώπιση περιφερειακών σουτ στην αδύνατη πλευρά, αλλά και για πάσες που ενδεχομένως θα βγουν στην πλάτη του ψηλού. Ωστόσο το βασικό ζητούμενο είναι η εκτέλεση του πλάνου με την ένταση και την ενέργεια που μπορεί να βγάλει αυτή η ομάδα. Από αυτή την άποψη, χτες είδαμε ένα ακόμα βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Αυτό πιστώνεται τόσο στον προπονητή όσο και στους παίκτες.
Καταρχήν υπήρχε διαφορά νοοτροπίας. Χτες ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ αποφασισμένος να δουλέψει περισσότερο από τον αντίπαλο του. Δεν απέφυγε τα λάθη στην επίθεση, αλλά οι αποτελεσματικές επιστροφές στην άμυνα του επέτρεψαν να μην τα πληρώσει - η Εφές είχε τρία κλεψίματα παραπάνω και δεν αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα στα ριμπάουντ, αλλά βρήκε ελάχιστους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Ο Σπανούλης και ο Χάινς δεν έφτασαν στο επίπεδο των προήγουμενων εμφανίσεων τους, αλλά η ομάδα έτρεξε και πήρε 10 πόντους από πρωτευόντες αιφνιδιασμούς. Με άλλα λόγια, οι πρωταθλητές χωρίς να κάνουν εξαιρετικό ματς κέρδισαν πολύ άνετα μια καλή ομάδα. Και όλα ξεκίνησαν από την περιφερειακή άμυνα.
Μετά το Λάνγκφορντ, ο Ολυμπιακός κατάφερε να περιορίσει έναν ακόμα επικίνδυνο σκόρερ στη περιφέρεια των αντιπάλων. Ο Τζόρνταν Φάρμαρ ξεκίνησε το ματς ζεστός, αλλά περιέργως η αντικατάσταση του Μάντζαρη από τον Λο ήταν το κλειδί για να μείνει ο σταρ της Εφές άποντος μετά την πρώτη περίοδο. Ο Αμερικανός έκανε το πρώτο πραγματικά σπουδαίο ματς της χρονιάς, σπάζοντας τα σκριν που στήνονταν για τον Φάρμαρ, αναγκάζοντας τον να ξεμαρκαριστεί πολύ μακριά από το καλάθι και οδηγώντας τον πάνω στις βοήθειες. Από κει και πέρα οι Παπανικολάου και Περπέρογλου περιόρισαν όσο έπρεπε τον Βούγιασιτς (ο οποίος για να τα λέμε όλα έχασε και ορισμένα εύκολα καλάθια) και ο Λούκας δεν αρκούσε για να χαλάσει την καλή εικόνα της άμυνας. Στη ρακέτα, οι Πρίντεζης και Χάινς έκαναν εξαιρετική δουλειά στα ριμπάουντ, επιτρέποντας στον Ολυμπιακό να κερδίσει το παιχνίδι των κατοχών.
Φυσικά υπάρχει περίπτωση στο μέλλον οι συγκυρίες να είναι λιγότερο ευνοϊκές. Η χθεσινή εμφάνιση, όμως, έδειξε ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να ανταπεξέλθει. Όχι μόνο γιατί διαθέτει εξαιρετικό βάθος στο ρόστερ (εκτός του Λο και ο Σλούκας έδειξε να ανεβαίνει, ενώ η θέση 3 ήταν παραγωγική επί 40 λεπτά). Ούτε γιατί δεν τον φοβίζει καμά ομάδα στην Ευρώπη. Αλλά κυρίως επειδή η ομάδα δείχνει ακόμα μακριά από το ταβάνι της. Ο Πάουελ δεν είναι αθλητής και αμυντικός επιπέδου Ντόρσεϊ (δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άλλωστε), επομένως πρέπει να βελτιώσει τις τοποθετήσεις του και την επικοινωνία με τους συμπάικτες του. Κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο. Ο Παπανικολάου θα δει τα εξωπραγματικά ποσοστά του στα τρίποντα να πέφτουν όσο κυλάει η χρονιά. Αλλά με βάση την εργατικότητα του, αυτή η πτώση δε θα είναι ούτε μεγάλη, ούτε αρκετή για να μειώσει την πολύπλευρη προσφορά του. Επομένως αυτό που μένει είναι να συνεχίσει να εξελίσσεται η ομάδα - και τα προβλήματα εναντίον ζώνης είναι λιγότερο σημαντικά από τη συνεχιζόμενη προσπάθεια για αμυντική βελτίωση.
Ο Μπαρτζώκας δείχνει να καταλήγει σε μια τακτική η οποία θυμίζει την περσινή αντιμετώπιση του Διαμαντίδη από τους Μάντζαρη και Ντόρσεϊ: ο ψηλός μένει πίσω από το σκριν και ο περιφερειακός αμυντικός οδηγεί το χειριστή της μπάλας πάνω στη βοήθεια. Φυσικά υπάρχουν διαφορές. Για παράδειγμα, ο ψηλός τοποθετείται στο ύψος της γραμμής των βολών, όχι μέσα στη ρακέτα, ενώ οι υπόλοιποι παίκτες μπαίνουν σε διαδικασία περιστροφών συχνότερα. Επίσης υπάρχουν ερωτηματικά, κυρίως για την αντιμετώπιση περιφερειακών σουτ στην αδύνατη πλευρά, αλλά και για πάσες που ενδεχομένως θα βγουν στην πλάτη του ψηλού. Ωστόσο το βασικό ζητούμενο είναι η εκτέλεση του πλάνου με την ένταση και την ενέργεια που μπορεί να βγάλει αυτή η ομάδα. Από αυτή την άποψη, χτες είδαμε ένα ακόμα βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Αυτό πιστώνεται τόσο στον προπονητή όσο και στους παίκτες.
Τα δεκάλεπτα: 23-20, 35-26, 59-42, 75-53.
Ολυμπιακός (Γιώργος Μπαρτζώκας): Χάινς 6, Λο 10, Άντιτς 5(1), Σπανούλης 14(1), Περπέρογλου 9(1), Σλούκας 4, Μαυροειδής, Πάουελ 2, Πρίντεζης 8, Παπανικολάου 17(4), Μάντζαρης.
Αναντολού Εφές (Οκτάι Μαχμούτι): Φάρμαρ 6, Βούγιασιτς 8(1), Μπατούκ, Ερντέν 8, Τουντσερί, Σιπ, Γκονλούμ 6, Σαβάνοβιτς 5, Γκόρντον 15(1), Κούτσο 2, Γκιουλέρ 2, Μπάρατς 1.
Highlights: Olympiacos-Anadolu Efes Istanbul από Euroleague_Basketball
0 comments:
Post a Comment