Αντιθέσεις και ρητορικά ερωτήματα

Για μια ακόμα φορά σε έναν αγώνα στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός σε ένα παιχνίδι που έκρινε κατά μεγάλο ποσοστό τον τίτλο του κυπέλλου δεν κατάφερε να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε. Από την στιγμή που οι δυο ομάδες άλλαξαν πρόσωπα στους πάγκους το σκηνικό ειδικά σε αυτό το γήπεδο δεν έχει αλλάξει. Δεν θα σταθώ στον παράγοντα διαιτησία, ούτε και στις 28-9 βολές , έχουν γραφθεί και έχουν ειπωθεί αρκετά και από πολλούς. Προσωπικά θεωρώ ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι τα «φαλτσοσφυρίγματα» των διαιτητών (κυρίως του Τανατζή), έπαιξαν μικρότερο ρόλο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος απ’ ότι η συνολική εικόνα της ομάδας η οποία παρουσιάστηκε κατώτερη του αναμενόμενου, ατυχώς για ακόμα μια φορά σε ένα κρίσιμο παιχνίδι με τον ίδιο αντίπαλο.

Ας πάμε όμως καλύτερα σε λίγες λεπτομέρειες που κρύβουν κάποια στατιστικά:

Ο Ολυμπιακός είχε 11 λιγότερες κατοχές, σούταρε 31 τρίποντα και 22 δίποντα, επέτρεψε στον αντίπαλο να πάρει 15 επιθετικά ριμπάουντ, ποσοστό που πλησιάζει το 50% των διεκδικήσεων στην ρακέτα του Ολυμπιακού (!) - επτά εκ των οποίων πήρε μόνο ο Λασμέ, όταν το βασικό δίδυμο ψηλών Ντάστον-Σίμονς  (Ο Μπέγκιτς είναι άλλη ιστορία)  πήρε 4 σε σύνολο...

Στατιστικά με βάση τους αγώνες που έδωσε ο αντίπαλος του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, οι επιθέσεις του είναι περισσότερες σε ότι αφορά τις προσπάθειες τριών πόντων, από αυτές για μέσα στην ρακέτα. Εντούτοις κόντρα στα 31 τρίποντα και 22 δίποντα του Ολυμπιακού, ο αντίπαλος του είχε 39 δίποντα και 14 τρίποντα. Τι, πως, που...θα πει κανείς, από δυο ομάδες όπου στην Ευρωλίγκα έχουν εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά στο παιχνίδι τους.

Σε συνέντευξη του, ο  Πεδουλάκης είπε μια σωστή κουβέντα: Η ομάδα του καταστρέφει το παιχνίδι του Ολυμπιακού, όντως τα νούμερα αυτό φανερώνουν. Όταν μια ομάδα αλλάζει άρδην το παιχνίδι της προς το χειρότερο, όταν η φροντ λάιν της που έχει σχεδιαστεί με παίκτες που έχουν έμφαση στο αμυντικό ριμπάουντ δίνει τόσες επιθέσεις στον αντίπαλο από αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, τότε οι αξιώσεις για νίκη σε μια έδρα με αρκετές ιδιαιτερότητες είναι μάλλον βασισμένες στην τύχη.
Η αιτιολογία που έδωσε Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν πως το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού άλλαξε λόγο τριών συνιστωσών:  1) Την καλή άμυνα του αντιπάλου που έκανε αλλαγές στο pnr μαρκάρισμα απέναντι στον κινητήριο μοχλό του Ολυμπιακού Βασίλη Σπανούλη, 2) τις αποφάσεις των παικτών, προφανώς εννοώντας κάποιες βιαστικές επιλογές στην επίθεση  και  3)στον τρόπο που σφύριζαν οι διαιτητές.
 Και εδώ τίθονται κάποια «ρητορικά» ερωτήματα: Τι ακριβώς από όλα αυτά ήταν καινούριο; Ποια ήταν η έκπληξη που επιφύλαξε ο Πεδουλάκης σε σχέση με τους περσινούς τελικούς και πως το αντιμετώπισε ο προπονητής του Ολυμπιακού; Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω ένα ακόμα ερωτηματικό...τον Μπέγκιτς.
 Ένα μήνα πριν, ο προπονητής του Ολυμπιακού είχε δηλώσει ότι ο Μπέγκιτς δεν είναι ένας παίκτης που χρειάζεται να δώσει εξετάσεις, προφανώς αν αγωνίζεται ελάχιστα ή καθόλου δεν χρειάζεται να δώσει εξετάσεις. Το θέμα είναι ότι ο Μπέγκιτς είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος ψηλός που έχουμε στο ρόστερ, αν μιλάγαμε για τον Σίμονς π.χ. η κουβέντα, όπως και οι ευθύνη, θα ήταν διαφορετική ...
 Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να ψάχνει άλλοθι ή δικαιολογίες για την συγκεκριμένη εμφάνιση του, αντίθετα ο Γιώργος Μπαρτζόκας θα πρέπει να παρακολουθήσει πολλές φορές το βίντεο του συγκεκριμένου αγώνα για να διορθώσει τα λάθη της ομάδας του και να βρει το αντίδοτο στον τρόπο που ο αντίπαλος καταστρέφει το παιχνίδι. Έχει και πιο ποιοτική και πιο «μπασκετική» ομάδα, μπορεί, πρέπει και δικαιούται να είναι πρώτος, αρκεί να αποδεικνύει την ανωτερότητα του στο παρκέ.

Τα δεκάλεπτα: 20-16, 35-34, 45-44, 67-59.
 
Παναθηναϊκός (Πεδουλάκης): Γιάνκοβιτς, Ματσιούλις 11, Μπράμος 12, Κάρι 9, Μπατίστ 5, Φώτσης 2, Λάσμε 9, Μαυροκεφαλίδης, Διαμαντίδης 10, Γκιστ 3, Παππάς 6.

Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Πέτγουεϊ 3, Λο 5 (1), Ντάνστον 8, Σπανούλης 8 (2), Περπέρογλου 8 (2), Μάντζαρης 6 (2), Σλούκας 13 (3), Σίμονς 3, Λοτζέσκι, Μπέγκιτς, Πρίντεζης 5.