Ολυμπιακός 83 - Εφές 65: Η αρχή (;)

Παρότι η στατιστική λέει το αντίθετο, η χτεσινή νίκη του Ολυμπιακού δεν πρέπει να αποδοθεί στα διαδοχικά εύστοχα τρίποντα του τέταρτου δεκάλεπτου. Η προσπάθεια των παικτών και τη δουλειά του προπονητή οδήγησαν στην πιο πλήρη και ισορροπημένη εμφάνιση της φετινής περιόδου, με σωστές επιλογές στην επίθεση σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και μια αμυντική συνέπεια (εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο) που επέτρεψε στην ομάδα να διατηρήσει τον ελέγχο ακόμα και όταν αυτές οι επιλογές δεν οδηγούσαν σε εύστοχα σουτ.

ΕΠΙΘΕΣΗ

Μακράν η καλύτερη εμφάνιση της χρονιάς. Η Εφές είναι μια μέτρια ομάδα στην άμυνα, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ισορροπία ανάμεσα στη ρακέτα και την περιφέρεια, αλλά και την εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας. Στο πρώτο ημίχρονο επιχειρήθηκαν ελάχιστα σουτ τριών πόντων, με τον Ολυμπιακό να βρίσκει συνεχώς διαδρόμους προς τη ρακέτα. Είδαμε συνεργασίες μεταξύ των ψηλών, σωστά πικ εν ρολ με θύμα τον Μπάρατς, αρκετά γκολ φάουλ μετά από δυναμικές διεισδύσεις και αξιοποίηση των ψηλών - ειδικά του Ντόρσεϊ και το Χάινς. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός ξεπέρασε τους 40 πόντους σε ένα ημίχρονο, αλλά το γεγονός ότι τα κατάφερε χωρίς να χρειαστεί υψηλά ποσοστά στα τρίποντα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό.

Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν μια κακή παρένθεση, που οφείλεται στην ασυνήθιστη αστοχία των παικτών από παντού - βολές, λέι απ, τρίποντα. Οι επιλογές ήταν σωστές, αλλά τα τελειώματα μάλλον άσχημα. Η ζώνη που διάλεξε ο Σάριτσα δεν αποπροσανατόλισε ιδιαίτερα την ομάδα. Ακόμα και όταν οι Τούρκοι επέστρεψαν στη δεκαετία του ‘80 με ένα απαρχαιωμένο ταμπούρι (τέσσερις ζώνη και ο Λαφαγιέτ μαν του μαν στον Σπανούλη), ο Ολυμπιακός έβρισκε καλά σουτ, κοντά και μακριά από το καλάθι. Στο τρίτο δεκάλεπτο αυτά τα σουτ δεν έμπαιναν. Τελικά μπήκαν όλα μαζί στο τέταρτο δεκάλεπτο, χάρη στην ταυτόχρονη παρουσία των Σλούκα και Γκετσεβίτσιους και το τελικό σκορ δικαίωσε την εξαιρετική εικόνα του χτεσινού ματς. Ειδική μνεία στον Ντούντα για τη σωστή αντίδραση της ομάδας απέναντι στην πίεση της Εφές σε όλο το γήπεδο. Αν θα έπρεπε να γκρινιάξω υποχρεωτικά, αυτό θα ήταν για την αδυναμία να μετατραπούν οι καλές άμυνες σε αιφνιδιασμούς, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο.

ΑΜΥΝΑ

Βασική προτεραιότητα ήταν η αντιμετώπιση των περιφερειακών σουτ της Εφές και ο στόχος επιτεύχθηκε. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι πιέζοντας πολύ στο κατέβασμα της μπάλας, δεν επέτρεψε στους Βούγιασιτς και Σαβάνοβιτς να σουτάρουν υπό καλές προϋποθέσεις (οι δύο τους είχαν 6/20 εντός παιδιάς) και ελαχιστοποίησε τις ευκαιρίες των Τούρκων για αιφνιδιασμούς, ακόμα και όταν η επίθεση κόλλησε. Εξίσου σημαντικό είναι ότι αυτή τη φορά η επιθετική άμυνα δεν οδήγησε σε χαζά φάουλ.

Το μοναδικό πρόβλημα εμφανίστηκε στο δεύτερο δεκάλεπτο, όταν τα πικ εν ρολ της Εφές έβαλαν στη μέση τον Γλυνιαδάκη κι έδωσαν την ευκαιρία στον Μπατίστα να πετύχει αρκετά εύκολα καλάθια, ενώ πρόβλημα εμφανίστηκε και στο μαρκάρισμα του Λαφαγιέτ. Την ίδια στιγμή, ο Βούγιασιτς ευστόχησε σε ορισμένες πολύ δύσκολες προσπάθειες, ο Μπάρατς εκμεταλλεύτηκε τη διαφορά ύψους από τον Χάινς και κάπως έτσι η Εφές πέτυχε 24 πόντους σε δέκα λεπτά.

Η επιστροφή του Ντόρσεϊ στο τρίτο δεκάλεπτο επανέφερε την αμυντική ισορροπία στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, ενώ και οι περιφερειακοί ‘έσπαγαν’ τα σκριν με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία. Κυρίως, όμως, δεν υπήρξε πανικός ή απόκλιση από το σχέδιο μετά το ιδιαίτερα παραγωγικό δεύτερο δεκάλεπτο των Τούρκων. Η άμυνα παρέμεινε προσαρμοσμένη στους Σαβάνοβιτς και Βούγιασιτς και παρότι το τίμημα αυτής της τακτικής ήταν κάποια σχετικά εύκολα καλάθια για τους ψηλούς της Εφές, το παθητικό των 29 πόντων στο δεύτερο ημίχρονο δικαιώνει τον Ντούντα.

ΠΑΙΚΤΕΣ

Ο Σλούκας απέδειξε ότι όποια ομάδα τον αφήνει ελεύθερο για να κλείσει τον Σπανούλη θα το πληρώνει, ακόμα και όταν η μπάλα καίει. Νομίζω ότι από δω και πέρα θα αποτελεί προτεραιότητα για τις αντίπαλες άμυνες, αλλά έχει το μυαλό, την εκτελεστική δεινότητα και τον χαρακτήρα για να ανταποκριθεί. Ο Σπανούλης μετά από ένα εκρηκτικό ξεκίνημα έμοιαζε να ψάχνει τα πατήματα του, αλλά διάβασε σωστά την άμυνα των Τούρκων (οι οποίοι τον κυνηγούσαν σε όλο το γήπεδο), συνέβαλε στην καλή κυκλοφορία και στην πιο κρίσιμη καμπή του ματς ανέλαβε με απόλυτη επιτυχία το μαρκάρισμα του Βούγιασιτς. Γενικά έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει και με άλλους τρόπους, πέρα από το σκοράρισμα. Ο Γκετσεβίτσιους έβαλε μεγάλα σουτ, προσπάθησε στην άμυνα ειδικά όταν η ομάδα έπαιξε με χαμηλά σχήματα και το μόνο που του έλειψε ήταν οι διεισδύσεις.

Ο Χάινς ξεκίνησε καλά, αλλά η ολοένα και πιο κλειστή άμυνα των Τούρκων δεν του άφησε πολλά περιθώρια για επιθετικές πρωτοβουλίες. Συνεχίζει πάντως να πασάρει πολύ καλά και αν είχε αποφύγει δύο αχρείαστα φάουλ στον Μπάρατς (τα οποία έφεραν δύο έμμεσα τρίποντα για την Εφές) θα ήταν άριστος. Ο Ντόρσεϊ είναι πρώτος στις τάπες, δεύτερος στα κλεψίματα και έβδομος στα ριμπάουντ ανα λεπτό συμμετοχής στα τρία πρώτα παιχνίδια του τοπ-16. Από τη στιγμή που βρίσκεται και με τους συμπαίκτες του στην επίθεση, δεν μπορεί να του ζητηθεί κάτι άλλο. Ο Άντιτς έκανε σπουδαία δουλειά πάνω στον Σαβάνοβιτς παρότι συνήθως δεν του αρέσει να κυνηγάει παίκτες στην περιφέρεια, έριξε ξύλο, πάλεψε στα ριμπάουντ, ήταν εύστοχος, έδωσε ό,τι είχε. Ο Παπανικολάου θα έπρεπε να παίζει έτσι σε κάθε παιχνίδι. Ο Πελεκάνος θα ξεπεράσει το ντεφορμάρισμα του μόνο αν δώσει περισσότερη ενέργεια στην άμυνα. Ο Λο κατέβασε σωστά την μπάλα απέναντι στην πίεση της Εφές, αλλά ψάχνει ρόλο. Ο Πρίντεζης δεν είναι και στα καλύτερα του. Ο Γλυνιαδάκης βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή και δεν κατάφερε να σταματήσει τα πικ εν ρολ των Τούρκων.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Πριν από το ματς είχα γράψει ότι ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να γίνει λιγότερο προβλέψιμος επιθετικά και να δείξει ότι βελτιώνει τη χημεία του μετά την προσθήκη δύο νέων παικτών. Στον πρώτο τομέα το πρώτο δείγμα ήταν πολύ ενθαρρυντικό. Ο Σπανούλης κράταγε λιγότερο τη μπάλα στα χέρια του, η ομάδα συνολικά ήταν λιγότερο στατική (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Παπανικολάου) και τα περιφερειακά σουτ περισσότερο ορθολογικά. Από την άλλη, η αστάθεια της ομάδας τον τελευταίο μήνα δεν επιτρέπει ακόμα ιδιαίτερη αισιοδοξία. Τουλάχιστον ο Ντόρσεϊ δείχνει απόλυτα συμβατός με τις ανάγκες της ομάδας.

Εν όψει του κρίσιμου ματς της Κωνσταντινούπολης, το θετικό είναι ότι ο Σάριτσα φανέρωσε γρήγορα όλα τα χαρτιά του. Ειδικά στην επίθεση, ο Ντούντα θα έχει την άνεση να ετοιμαστεί για τις ανορθόδοξες ζώνες της Εφές. Αμυντικά θα χρειαστούν κάποιες προσαρμογές στην αντιμετώπιση των πικ εν ρολ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Τούρκοι μπορούν να κλείσουν σπίτια από την περιφέρεια. Επίσης εννοείται ότι θα χρειαστεί καθαρό μυαλό απέναντι στην πίεση που θα συνεχιστεί. Αυτό που μένει προς το παρόν είναι ότι φάνηκαν δυνατότητες για μια πιο πολυδιάστατη επιθετική λειτουργία . Το ζητούμενο είναι αυτές οι δυνατότητες να εξελιχτούν σε πραγματικές σταθερές στο παιχνίδι του Ολυμπιακού.
Rod Higgins

Τα δεκάλεπτα: 20-12, 41-36, 53-53, 83-65.

Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Χάινς 6, Άντιτς 8(2), Σπανούλης 18(2), Ντόρσεϊ 10, Πελεκάνος, Γκετσεβίτσιους 6(2), Γλυνιαδάκης 4, Πρίντεζης 4, Παπανικολάου 8(1), Μάντζαρης, Λο 4, Σλούκας 15(2).

Εφές (Σαρίτσα): Κίνσεϊ 4, Τουντσερί 4, Ακιόλ 3(1), Μπατίστα 11, Βούγιασιτς 12, Σαβάνοβιτς 4, Γκιουλέρ 2, Λαφαγιέτ 11, Μπάρατς 14.