Ας ξεχάσουμε το χρονόμετρο που κόλλησε (έτσι διαβάζω δηλαδή, δεν έχω δει βίντεο της φάσης). Ας ξεχάσουμε ακόμα το άστοχο λέι απ του Λο, το γενναιόδωρο σφύριγμα (ή τη χαζή ενέργεια του Άντιτς) που έστειλε τον Μπράουν στη γραμμή για τρεις βολές ή την κωμική διαχείριση των φάουλ - για πολλοστή φορά φέτος. Απλά και όμορφα, ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε να είχε επιτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Αντίθετα έπρεπε να είχε κλειδώσει το ματς πολύ νωρίτερα. Δεν το έκανε και το πλήρωσε. Ή μάλλον ξεπλήρωσε τα δανεικά που είχε πάρει στο εντός έδρας ματς με την Τσεντεβίτα. Εκτός αν η Ευρωλίγκα του δώσει νέο δάνειο μέχρι τις 24 Ιανουαρίου, όταν θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η εκδίκαση της προσφύγης.
Ακόμα κι αν αυτό συμβεί, όμως, δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι ο Ολυμπιακός θα αξιοποίησει το προϊόν αυτού του δανείου. Το ματς με τους Κροάτες αποτελούσε την καλύτερη αφορμή για σκέψη και δουλειά. Αντι γι’αυτό, και το γράφω για εκατοστή φορά, η ομάδα προσπάθησε να κόψει δρόμο. Απλοποίησε σε βαθμό ηλιθιότητας την άμυνα της, με αποτέλεσμα η αποκωδικοποίηση της να είναι εύκολη υπόθεση για διαβασμένους αντιπάλους, ακόμα και όταν η ατομική προσπάθειεα κυμαίνεται σε υψηλότατο επίπεδο. Δόμησε την επίθεση της γύρω από το τρίποντο, με ελάχιστη κίνηση χωρίς την μπάλα προς το καλάθι, χωρίς πολύ σκέψη για τη συμβατότητα με το ρόστερ της ομάδας ή την ισορροπία ανάμεσα σε ρακέτα και περιφέρεια - εκτός αν περιμέναμε ότι ο Παπανικολάου θα τελείωνε τη χρονιά με 60% στα τρίποντα. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα της αποπληρωμής, φάνηκε η ανυπαρξία επενδύσεων και τα καταστροφικά αποτελέσματα της πολυτελούς κατανάλωσης (κορδελάκια στην επίθεση, Πάουελ για να κάνει γλυκά σουτάκια).
Επειδή όμως τα νεύρα βγάζουν τον Σόιμπλε από μέσα μου, ας μιλήσουμε για τη διαχείριση του ματς. Φέτος προσπαθώ να μην ασχολούμαι με την επιμέρους εξέλιξη των παιχνιδιών, αφού ο Μπαρτζώκας δικαιούται να κάνει λάθη σε αυτό το επίπεδο. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ακόμα και ο Ντούντα είχε αστοχίες στο διάβασμα παιχνιδιών ή στην αξιοποίηση του ρόστερ. Το ίδιο ισχύει και για τις μεταγραφές. Αντίθετα, κάθε ποστ μετά τα ευρωπαϊκά ματς ασχολείται περίσσοτερο με την ευρύτερη φιλοσοφία που προσπαθεί να εφαρμόσει η ομάδα. Επειδή, όμως, αυτή η φιλοσοφία μπάζει νερά (θαλασσινά, σαν αυτά που πίνει ο κόουτς έδω και ένα μήνα περίπου) και η διαχείριση είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου, καλό είναι να δούμε μερικά γεγονότα.
- Ο Μάντζαρης έπαιξε χτες 16 λεπτά. Σε αυτά είχε 8 πόντους, 5 ριμπάουντ (ένας τομέας που πονέσαμε αρκετά χτες), 2 ασίστ, 0 λάθη και τη συνηθισμένη απόδοση στην άμυνα.
- Ο Γκετσεβίτσιους, απέναντι σε μια ομάδα που έπαιξε 20 λεπτά ζώνη, δεν αγωνίστηκε λεπτό, παρότι ο Ολυμπιακός είχε 30% στα τρίποντα και σούταρε πολλά. Ο Σλούκας, με 46% στα τρίποντα φέτος, έπαιξε μόνο 11 λεπτά.
- Και αφού αναφέραμε τη ζώνη, ας αναφερθεί ένα ακόμα γεγονός (όχι άποψη. Γεγονός). Ο Ολυμπιακός ήταν τελείως απροετοίμαστος για τη ζώνη με προσαρμογές του Μπάνκι. Από τη στιγμή που ο Σπανούλης είχε κολλημμένο πάνω του έναν παίκτη και οι υπόλοιποι τέσσερις αμυντικοί βρίσκοταν σε διάταξη ζώνης, οι Ιταλοί είχαν έναν παίκτη λιγότερο στις περιστροφές. Αυτό σημαίνει ότι οποιοδήποτε ρήγμα θα δημιουργούσε αριθμητική ανισορροπία. Μόνο που τέτοια ρήγματα εναντίον ζώνης προκύπτουν με κίνηση χωρίς την μπάλα και στοχευμένες διεισδύσεις. Αντί γι’αυτό είδαμε πολλές ντρίμπλες, λίγες πάσες και μηδενική κίνηση προς το καλάθι.
Υπάρχουν πολλά τέτοια ζητήματα. Αλλά όσο η ομάδα αμύνεται τόσο άσχημα στα πικ εν ρολ και δεν καταφέρνει να τρέξει στην επίθεση ίσως δεν έχουν σημασία. Όχι μόνο για φέτος, αλλά και για το μέλλον. Η Σιένα ήρθε στο ΣΕΦ σουτάροντας με 43% από τα 6,75 στα ευρωπαϊκά της παιχνίδια. Η επιμονή του Μπαρτζώκα στην κατάργηση των αλλαγών μαρκαρισμάτων πάνω στο σκριν (ακόμα κι όταν ο ψηλός δεν κόβει προς το καλάθι, αλλά κινείται περιφερειακά, ψάχνοντας το σουτ), δημιούργησε πολλές ευκαιρίες για να διατηρήσουν αυτό το ποσοστό. Είτε με την πρώτη πάσα μετά το σκριν, είτε βρίσκοντας τα κενά στις ασύνδετες περιστροφές του Ολυμπιακού.
Η ασυνήθιστη - για τα φετινά δεδομένα τους - αστοχία σε τέτοια σουτ, περιόρισε τη ζημιά σε πρώτη φάση. Ωστόσο τα αρκετά επιθετικά ριμπάουντ που μάζεψαν (και εδώ οι περιστροφές δεν επέτρεψαν σωστά μπλοκ άουτ), σε συνδυασμό με τα ελάχιστα λάθη στα οποία τους υποχρέωσε η παθητική άμυνα της ομάδας (στα 7 λάθη των Ιταλών αντιστοιχεί μόλις ένα κλέψιμο), τους έδωσαν τη δυνατότητα να διατηρήσουν την αποτελεσματικότητα της επίθεσης τους σε επίπεδα που δύσκολα επέτρεπε ο περσινός Ολυμπιακός. Επιπλέον, ελαχιστοποιήθηκαν οι ευκαιρίες για αιφνιδιασμούς, γεγονός που εξέθεσε ακόμα περισσότερο την ελλιπή προετοιμασία για τη ζώνη του Μπάνκι.
Και κάπως έτσι ο κύκλος που άνοιξε πέρσι και αναμενόταν να διαρκέσει για πολλά χρονιά κινδυνεύει να κλείσει πρόωρα. Φυσικά κανείς δεν περίμενε ότι ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε κάθε χρόνο την Ευρωλίγκα, παρότι φέτος όλοι οι βασικοί διεκδικητές του τίτλου ψάχνονται και κανείς δεν τρομάζει τον Ολυμπιακό - αν φυσικά είχε κατορθώσει να διατηρήσει την περσινή ταυτότητα. Επίσης υπάρχουν λεπτομέρειες και αναποδιές (άμυνα Σπανούλη, Ντόρσεϊ, τραυματισμός Πρίντεζη), που δε σχετίζονται με αυτή την αλλοίωση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, πέρσι δεν έσπασαν μόνο κατάρες πολλών ετών. Πέρσι μπήκαν τα θεμέλια για το χτίσιμο μιας ομάδας με διάρκεια, που θα έκανε περήφανους όλους τους Ολυμπιακούς και θα μιλούσε στο ψυχισμό τους χωρίς μεσάζοντες ΑΡΔ που υπόσχονται παικταράδες-σωτήρες ή κάνουν πολιτική στην πλάτη της διοίκησης.
Φέτος αυτά τα θεμέλια τρίζουν. Η ομάδα μοιάζει απροπόνητη. Όχι σε επίπεδο φυσικής κατάστασης, αλλά αγωνιστικών προσανατολισμών. Μετά το ματς με τον Πανιώνιο ο Μπαρτζώκας παραπονέθηκε ότι οι παίκτες στην αδύνατη πλευρά της άμυνας δεν κοίταζαν την μπάλα. Χτες μίλησε για λανθασμένη διαχείριση των φάουλ. Μακάρι όλα αυτά να ήταν ζήτημα στιγμιαίας απώλειας της συγκέντρωσης των παικτών. Η συχνή επανάληψη τέτοιων δυσλειτουργιών, όμως, δείχνει ότι ανεξαρτήτως ατομικές διάθεσης και προσήλωσης, οι παίκτες μπαίνουν στο παρκέ χωρίς ξεκάθαρη ιδέα για αυτά που πρέπει να κάνουν στην άμυνα.
Παρόλα αυτά, από δω και πέρα, οι παίκτες είναι αυτοί που καλούνται να λύσουν αυτά τα προβλήματα και να τραβήξουν την ομάδα μπροστά. Αρχικά κάνοντας ό,τι κατάφεραν όλοι οι προκάτοχοι τους από το 2006 μέχρι πέρσι (πρόκριση στους 8 της Ευρωλίγκας) και στη συνέχεια παίζοντας με αρκετό πάθος, προσωπικότητα και ομαδικότητα ώστε ο κύκλος να παραμένει ανοιχτός και μετά το τέλος της φετινής χρονιάς. Για τα υπόλοιπα, ας φροντίσει η διοίκηση.
Ακόμα κι αν αυτό συμβεί, όμως, δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι ο Ολυμπιακός θα αξιοποίησει το προϊόν αυτού του δανείου. Το ματς με τους Κροάτες αποτελούσε την καλύτερη αφορμή για σκέψη και δουλειά. Αντι γι’αυτό, και το γράφω για εκατοστή φορά, η ομάδα προσπάθησε να κόψει δρόμο. Απλοποίησε σε βαθμό ηλιθιότητας την άμυνα της, με αποτέλεσμα η αποκωδικοποίηση της να είναι εύκολη υπόθεση για διαβασμένους αντιπάλους, ακόμα και όταν η ατομική προσπάθειεα κυμαίνεται σε υψηλότατο επίπεδο. Δόμησε την επίθεση της γύρω από το τρίποντο, με ελάχιστη κίνηση χωρίς την μπάλα προς το καλάθι, χωρίς πολύ σκέψη για τη συμβατότητα με το ρόστερ της ομάδας ή την ισορροπία ανάμεσα σε ρακέτα και περιφέρεια - εκτός αν περιμέναμε ότι ο Παπανικολάου θα τελείωνε τη χρονιά με 60% στα τρίποντα. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα της αποπληρωμής, φάνηκε η ανυπαρξία επενδύσεων και τα καταστροφικά αποτελέσματα της πολυτελούς κατανάλωσης (κορδελάκια στην επίθεση, Πάουελ για να κάνει γλυκά σουτάκια).
Επειδή όμως τα νεύρα βγάζουν τον Σόιμπλε από μέσα μου, ας μιλήσουμε για τη διαχείριση του ματς. Φέτος προσπαθώ να μην ασχολούμαι με την επιμέρους εξέλιξη των παιχνιδιών, αφού ο Μπαρτζώκας δικαιούται να κάνει λάθη σε αυτό το επίπεδο. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ακόμα και ο Ντούντα είχε αστοχίες στο διάβασμα παιχνιδιών ή στην αξιοποίηση του ρόστερ. Το ίδιο ισχύει και για τις μεταγραφές. Αντίθετα, κάθε ποστ μετά τα ευρωπαϊκά ματς ασχολείται περίσσοτερο με την ευρύτερη φιλοσοφία που προσπαθεί να εφαρμόσει η ομάδα. Επειδή, όμως, αυτή η φιλοσοφία μπάζει νερά (θαλασσινά, σαν αυτά που πίνει ο κόουτς έδω και ένα μήνα περίπου) και η διαχείριση είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου, καλό είναι να δούμε μερικά γεγονότα.
- Ο Μάντζαρης έπαιξε χτες 16 λεπτά. Σε αυτά είχε 8 πόντους, 5 ριμπάουντ (ένας τομέας που πονέσαμε αρκετά χτες), 2 ασίστ, 0 λάθη και τη συνηθισμένη απόδοση στην άμυνα.
- Ο Γκετσεβίτσιους, απέναντι σε μια ομάδα που έπαιξε 20 λεπτά ζώνη, δεν αγωνίστηκε λεπτό, παρότι ο Ολυμπιακός είχε 30% στα τρίποντα και σούταρε πολλά. Ο Σλούκας, με 46% στα τρίποντα φέτος, έπαιξε μόνο 11 λεπτά.
- Και αφού αναφέραμε τη ζώνη, ας αναφερθεί ένα ακόμα γεγονός (όχι άποψη. Γεγονός). Ο Ολυμπιακός ήταν τελείως απροετοίμαστος για τη ζώνη με προσαρμογές του Μπάνκι. Από τη στιγμή που ο Σπανούλης είχε κολλημμένο πάνω του έναν παίκτη και οι υπόλοιποι τέσσερις αμυντικοί βρίσκοταν σε διάταξη ζώνης, οι Ιταλοί είχαν έναν παίκτη λιγότερο στις περιστροφές. Αυτό σημαίνει ότι οποιοδήποτε ρήγμα θα δημιουργούσε αριθμητική ανισορροπία. Μόνο που τέτοια ρήγματα εναντίον ζώνης προκύπτουν με κίνηση χωρίς την μπάλα και στοχευμένες διεισδύσεις. Αντί γι’αυτό είδαμε πολλές ντρίμπλες, λίγες πάσες και μηδενική κίνηση προς το καλάθι.
Υπάρχουν πολλά τέτοια ζητήματα. Αλλά όσο η ομάδα αμύνεται τόσο άσχημα στα πικ εν ρολ και δεν καταφέρνει να τρέξει στην επίθεση ίσως δεν έχουν σημασία. Όχι μόνο για φέτος, αλλά και για το μέλλον. Η Σιένα ήρθε στο ΣΕΦ σουτάροντας με 43% από τα 6,75 στα ευρωπαϊκά της παιχνίδια. Η επιμονή του Μπαρτζώκα στην κατάργηση των αλλαγών μαρκαρισμάτων πάνω στο σκριν (ακόμα κι όταν ο ψηλός δεν κόβει προς το καλάθι, αλλά κινείται περιφερειακά, ψάχνοντας το σουτ), δημιούργησε πολλές ευκαιρίες για να διατηρήσουν αυτό το ποσοστό. Είτε με την πρώτη πάσα μετά το σκριν, είτε βρίσκοντας τα κενά στις ασύνδετες περιστροφές του Ολυμπιακού.
Η ασυνήθιστη - για τα φετινά δεδομένα τους - αστοχία σε τέτοια σουτ, περιόρισε τη ζημιά σε πρώτη φάση. Ωστόσο τα αρκετά επιθετικά ριμπάουντ που μάζεψαν (και εδώ οι περιστροφές δεν επέτρεψαν σωστά μπλοκ άουτ), σε συνδυασμό με τα ελάχιστα λάθη στα οποία τους υποχρέωσε η παθητική άμυνα της ομάδας (στα 7 λάθη των Ιταλών αντιστοιχεί μόλις ένα κλέψιμο), τους έδωσαν τη δυνατότητα να διατηρήσουν την αποτελεσματικότητα της επίθεσης τους σε επίπεδα που δύσκολα επέτρεπε ο περσινός Ολυμπιακός. Επιπλέον, ελαχιστοποιήθηκαν οι ευκαιρίες για αιφνιδιασμούς, γεγονός που εξέθεσε ακόμα περισσότερο την ελλιπή προετοιμασία για τη ζώνη του Μπάνκι.
Και κάπως έτσι ο κύκλος που άνοιξε πέρσι και αναμενόταν να διαρκέσει για πολλά χρονιά κινδυνεύει να κλείσει πρόωρα. Φυσικά κανείς δεν περίμενε ότι ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε κάθε χρόνο την Ευρωλίγκα, παρότι φέτος όλοι οι βασικοί διεκδικητές του τίτλου ψάχνονται και κανείς δεν τρομάζει τον Ολυμπιακό - αν φυσικά είχε κατορθώσει να διατηρήσει την περσινή ταυτότητα. Επίσης υπάρχουν λεπτομέρειες και αναποδιές (άμυνα Σπανούλη, Ντόρσεϊ, τραυματισμός Πρίντεζη), που δε σχετίζονται με αυτή την αλλοίωση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, πέρσι δεν έσπασαν μόνο κατάρες πολλών ετών. Πέρσι μπήκαν τα θεμέλια για το χτίσιμο μιας ομάδας με διάρκεια, που θα έκανε περήφανους όλους τους Ολυμπιακούς και θα μιλούσε στο ψυχισμό τους χωρίς μεσάζοντες ΑΡΔ που υπόσχονται παικταράδες-σωτήρες ή κάνουν πολιτική στην πλάτη της διοίκησης.
Φέτος αυτά τα θεμέλια τρίζουν. Η ομάδα μοιάζει απροπόνητη. Όχι σε επίπεδο φυσικής κατάστασης, αλλά αγωνιστικών προσανατολισμών. Μετά το ματς με τον Πανιώνιο ο Μπαρτζώκας παραπονέθηκε ότι οι παίκτες στην αδύνατη πλευρά της άμυνας δεν κοίταζαν την μπάλα. Χτες μίλησε για λανθασμένη διαχείριση των φάουλ. Μακάρι όλα αυτά να ήταν ζήτημα στιγμιαίας απώλειας της συγκέντρωσης των παικτών. Η συχνή επανάληψη τέτοιων δυσλειτουργιών, όμως, δείχνει ότι ανεξαρτήτως ατομικές διάθεσης και προσήλωσης, οι παίκτες μπαίνουν στο παρκέ χωρίς ξεκάθαρη ιδέα για αυτά που πρέπει να κάνουν στην άμυνα.
Παρόλα αυτά, από δω και πέρα, οι παίκτες είναι αυτοί που καλούνται να λύσουν αυτά τα προβλήματα και να τραβήξουν την ομάδα μπροστά. Αρχικά κάνοντας ό,τι κατάφεραν όλοι οι προκάτοχοι τους από το 2006 μέχρι πέρσι (πρόκριση στους 8 της Ευρωλίγκας) και στη συνέχεια παίζοντας με αρκετό πάθος, προσωπικότητα και ομαδικότητα ώστε ο κύκλος να παραμένει ανοιχτός και μετά το τέλος της φετινής χρονιάς. Για τα υπόλοιπα, ας φροντίσει η διοίκηση.
Τα δεκάλεπτα: 25-20, 36-38, 51-52, 72-74
Oλυμπιακός (Μπαρτζώκας): Χάινς 13 (9ριμπ.), Λο 4, Άντιτς, Σπανούλης 13(1τρ, 5 ασ.), Περπέρογλου 9(1), Σερμαντίνι 9 (7ριμπ.), Σλούκας 5(1), Πρίντεζης 7(1), Παπανικολάου 4, Μάντζαρης 8(2).
Σιένα (Μπάνκι): Μπράουν 22(3 τρ., 6 ασ.), Έζε, Καραρέτο 5(1), Ράσιτς, Κανγκούρ 8(2), Σανικίτζε 9(1τρ, 8 ριμπ.), Ρες 10, Χάκετ 11, Μος 9(1).
0 comments:
Post a Comment