Σε ευχαριστούμε Γιάννη

Mε μια ευχαριστήρια ανακοίνωση της η ΚΑΕ Ολυμπιακός αποχαιρέτισε τον Γιάννη Σφαιρόπουλο για τα τέσσερα χρόνια παρουσίας του στον πάγκο του Ολυμπιακού κάτι που τον καθιστά τον τρίτο μακροβιότερο προπονητή στην ιστορία της ομάδας μετά τον Γιάννη Ιωαννίδη και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.
 Η αλήθεια είναι πως όταν έρχεται το τέλος εποχής για μια κατάσταση υπάρχει η τάση για να κάνουμε έναν απολογισμό, να βάλουμε στο ζύγι τα υπέρ και τα κατά, κάτι το οποίο δεν θα αποφύγουμε.
 Η περίπτωση του Σφαιρόπουλου είναι ξεχωριστή και δεν μετριέται μόνο με τίτλους και ποσοστά νικών, πρόκειται για έναν σοβαρό ταπεινό, ικανό και αφοσιωμένο εργάτη των παρκέ που πρεσβεύει το ήθος. Ο ίδιος κέρδισε το στοίχημα με τον Ολυμπιακό, με τις ιδιαίτερες συνθήκες που αφορούν τις ισορροπίες στο ρόστερ αλλά και το μπάτζετ της ομάδας, όμως έβαλε τρικλοποδιές στο έργο του. Από την μια κατάφερε να συνεχίσει την επιτυχημένη πορεία του Ολυμπιακού από το 2012 έως τώρα, αλλά δεν κατάφερε να αλλάξει κάποιες λεπτομέρειες στον βαθμό που θα του έδιναν περισσότερους τίτλους. Αστοχίες στην στελέχωση της ομάδας, προβληματική διαχείριση μονάδων που είχε ο ίδιος επιλέξει, προβλέψιμο και πολλές φορές δίχως αγωνιστική κατεύθυνση μπάσκετ είναι μέσα σε μια μικρή παράγραφο, όσα του αποδόθηκαν.

 Η θητεία του Σφαιρόπουλου με τον Ολυμπιακό άρχισε πριν 4 χρόνια όταν ο Ολυμπιακός έψαχνε τον αντικαταστάτη του Γιώργου Μπαρτζώκα. Η ομάδα ήταν σε μια κατάσταση που αναζητούσε αλλαγές από το ξεκίνημα της σεζόν και ο Σφαιρόπουλος δεν ήταν στις πρώτες επιλογές.
 Παρ΄όλα αυτά όχι απλά κατάφερε να διαχειριστεί ένα ρόστερ το οποίο δεν είχε επιλέξει ο ίδιος, αλλά να πάρει το πρωτάθλημα με ρεκόρ 25-1 στην κανονική περίοδο και 3-0 στους τελικούς, αλλά και να διεκδικήσει ένα ακόμα ευρωπαίκό τρόπαιο για τον Ολυμπιακό μέσα στην έδρα της Ρεάλ.
 Η επόμενη χρονιά δεν ήταν το ίδιο καλή, κυρίως λόγο του σχεδιασμού και των επιλογών του, πολλοί παίκτες με κοινά χαρακτηριστικά και έμφαση στην άμυνα, αστοχίες στις αλλαγές ξένων παικτών, μονότονο στυλ παιχνιδιού σε άμυνα και επίθεση, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά μιας χρονιάς που αν και ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να προκριθεί στα playoffs της Euroleague, κατέκτησε το 12ο πρωτάθλημα με αρκετά εμφατικό τρόπο.

 Η τρίτη χρονιά του κόουτς, ξεκίνησε με καλύτερους οιωνούς. Με πιο ορθολογική στελέχωση του ρόστερ, με αλλαγή στην φιλοσοφία του επιθετικού παιχνιδιού με προσθήκη και άλλων επιθετικών πόλων, όμως δεν υπολόγισε στον παράγοντα Χ που άλλαξε τα δεδομένα. Ο τραυματισμός του Γιάνγκ στην αρχή της σεζόν, του Χάκετ και του Λοτζέσκι προς το τέλος της, στέρησαν από τον ίδιο και από την ομάδα μια σημαντική επιτυχία. Ο Ολυμπιακός εκείνη την χρονιά μπορεί να έχασε σχετικά εύκολα το πρωτάθλημα, έφτασε όμως σε έναν ακόμα τελικό της Ευρωλίγκας και διεκδίκησε το τρόπαιο απέναντι στην γηπεδούχο Φενέρμπαχτσέ ενώ είχε προηγηθεί η επικράτηση επί της ΤΣΚΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό
 Η φετινή χρονιά αν και ξεκίνησε εντυπωσιακά, με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται σταθερά μέσα στις πρώτες θέσεις της κατάταξης στην κανονική περίοδο της Euroleague, με τον Σπανούλη να είναι απών λόγο τραυματισμού από την αρχή έως στο μέσο της σεζόν, με τον Τίλι να μένει εκτός για 4 μήνες και τον Αγραβάνη να χάνει όλη την χρονιά, ο Ολυμπιακός κατάφερε να παίξει στα playoffs με πλεονέκτημα αλλά στο τέλος να μην καταφέρνει να προκριθεί στο Final 4, να χάνει το πρωτάθλημα αλλά και το κύπελλο απέναντι στην ΑΕΚ.

 Αυτός ο  απολογισμός στα τέσσερα χρόνια παρουσίας του συνοψίζεται με 2 πρωταθλήματα και 2 τελικούς Euroleague. Θα μπορούσε να πετύχει περισσότερα; Σίγουρα ναι, κατά βάση όμως το πρόσημο σε αυτή την τετραετία είναι θετικό, αναλογικά με τις επιτυχίες αλλά και τις συνθήκες με τις οποίες επιτεύχθηκαν.
 Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τις μαγικές και ιστορικές στιγμές σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση της η ΚΑΕ. Ο Γιάννης αποχαιρετά το λιμάνι και τον Ολυμπιακό σαν φίλος, καλή συνέχεια στην καριέρα του και τον ευχαριστούμε για την προσφορά του.