Μετά από μια ζόρικη σειρά πέντε αγώνων, η οποία ακολούθησε ένα εξίσου ζόρικο τοπ-16 και οδήγησε στην πρόκριση στο φάιναλ φορ (τέταρτη σε πέντε χρόνια) το συμπέρασμα παραμένει προφανές: ο Ολυμπιακός δεν έχει παίξει ακόμα το μπάσκετ που μπορεί. Και αυτό είναι ίσως το καλύτερο νέο από τη χτεσινή βραδιά.
Ο χαρακτήρας της ομάδας δεν είναι απλά δεδομένος, αλλά αποτελεί το σημαντικότερο πλεονέκτημα της σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες που θα βρεθούν στο Λονδίνο. Το βάθος του ρόστερ παραμένει υποτιμημένο. Ο Κατσίβελης, έχοντας παίξει μόλις 20 λεπτά στην Ευρωλίγκα μέχρι την έναρξη των πλέι οφ, διπλασίασε το χρόνο συμμετοχής του απέναντι σε δύο κορυφαία γκαρντ και ήταν σταθερά θετικός. Ο Πάουελ έκανε τα δύο καλύτερα φετινά του παιχνίδια όταν έπαιξε περισσότερο δίπλα στον Άντιτς. Το δεύτερο ημίχρονο των Περπέρογλου και Λο, με μεγάλα σουτ και αρκετή δημιουργία, έδειξε ότι η ομάδα δεν εξαρτάται περισσότερο απ'όσο πρέπει από τον (εξαιρετικό) Σπανούλη. Και η προσπάθεια των Σλούκα και Πρίντεζη στην άμυνα υπενθύμισε ότι λύσεις υπάρχουν για όλα τα προβλήματα.
Φυσικά όλα αυτά φάνηκαν σε μεγάλο βαθμό χάρη στη δουλειά του Γιώργου Μπαρτζώκα. Αυτός βρήκε τα κατάλληλα σχήματα για να εντάξει τον Πάουελ, αυτός εμπιστεύτηκε τα τρία γκαρντ για να κλείσει το ματς (δείχνοντας ότι μαθαίνει από τα λάθη του), αυτός επέμεινε στη διάσπαση της ζώνης με περιφερειακά σουτ και δικαιώθηκε. Κοιτάζοντας προς τον ημιτελικό, στο χέρι του είναι να αυξήσει ακόμα περισσότερο τη δυναμική της ομάδας.
Ο Σερμαντίνι μπορεί να δώσει πολλά αν στηριχτεί όπως ο Πάουελ και σίγουρα θα χρειαστεί απέναντι στα δέντρα της ΤΣΣΚΑ. Τουλάχιστον ένας από τους Πέρκινς και Γκετσεβίτσιους μπορεί να δώσει ακόμα μεγαλύτερο βάθος στην περιφέρεια και να περιορίσει τα νεκρά διαστήματα σε άμυνα και επίθεση αντίστοιχα.
Δεν ξέρω αν υπάρχει χρόνος για να λυθούν ορισμένα δομικά ζητήματα - δυσκολίες στην εκδήλωση αιφνιδιασμών ακόμα και όταν η άμυνα σφίγγει, υπερβολικά και αχρείαστα ρίσκα στην αντιμετώπιση του περιφερειακού σουτ, αναποτελεσματικές παγίδες κοντά στο καλάθι - αλλά η σωστή διαχείριση του ρόστερ και η αντίστοιχη προετοιμασία για τον ημιτελικό μπορούν να επιτρέψουν στον Ολυμπιακό να τα ξεπεράσει. Άλλωστε το'χουμε ξαναπεί. Θεωρητικά ο πρωταθλητής Ευρώπης μπορεί να χάσει νοκ άουτ παιχνίδι. Στην πράξη, όμως, και με το ΣΕΦ ή το Λονδίνο (ΟΛΟ το Λονδίνο, από το Χάκνεϊ ως το Τσέλσι) να βράζουν, το πράγμα μπλέκει.
Φυσικά η ΤΣΣΚΑ είναι πολύ ανώτερη από την Εφές. Και όσοι είδαν το τέταρτο ματς στη σειρά με την Κάχα Λαμποράλ θα καταλάβαν ότι φέτος δεν έχει αφήσει τίποτα στην τύχη. Ωστόσο για ένα πράγμα είναι σίγουρος, δύο εβδομάδες πριν το φάιναλ φορ: οι Ρώσοι δεν έχουν συναντήσει φέτος τίποτα που να πλησιάζει τη θέληση, το χαρακτήρα και το μέταλλο αυτής της ομάδας.
Έμειναν πέντε νίκες για δύο τίτλους. Η ομάδα ακόμα δεν έχει παίξει ένα πλήρες ματς, επί 40 λεπτά. Καλύτερη ευκαιρία για να το κάνει δεν υπάρχει από το φάιναλ φορ και τους τελικούς του πρωταθλήματος.
μόλις 20 λεπτά στην Ευρωλίγκα μέχρι την έναρξη των πλέι οφ, διπλασίασε το χρόνο συμμετοχής του απέναντι σε δύο κορυφαία γκαρντ και ήταν σταθερά θετικός. Ο Πάουελ έκανε τα δύο καλύτερα φετινά του παιχνίδια όταν έπαιξε περισσότερο δίπλα στον Άντιτς. Το δεύτερο ημίχρονο των Περπέρογλου και Λο, με μεγάλα σουτ και αρκετή δημιουργία, έδειξε ότι η ομάδα δεν εξαρτάται περισσότερο απ'όσο πρέπει από τον (εξαιρετικό) Σπανούλη. Και η προσπάθεια των Σλούκα και Πρίντεζη στην άμυνα υπενθύμισε ότι λύσεις υπάρχουν για όλα τα προβλήματα.
Rod Higgins
Τα δεκάλεπτα: 21-23, 33-41, 54-55, 82-72.
Ολυμπιακός (Γιώργος Μπαρτζώκας): Χάινς 6 (6ρ.), Λο 7 (2ασ.), Άντιτς 5 (6ρ.), Σπανούλης 19 (5ασ.), Περπέρογλου 7, Σερμαντίνι 2, Σλούκας 3, Πάουελ 9 (4ρ.), Γκετσεβίτσιους (DNP), Πρίντεζης 15 (7ρ.), Παπανικολάου 8 (4ασ.), Κατσίβελης 1 (2ρ., 2ασ.).
Αναντολού Εφές (Οκτάι Μαχμουτί): Μπαλμπάι, Φάρμαρ 11, Μπατούκ (DNP), Ερντέν 8 (8ρ.), Τουντσερί 7 (4ασ.), Σιπ 6, Γκονλούμ 3 (3ρ.), Σαβάνοβιτς 12 (6ρ.), Λούκας 14 (6ρ., 5ασ.), Κούκο (DNP), Γκιουλέρ 9, Μπάρατς 2 (7ρ.).
0 comments:
Post a Comment