Γκιόργκι Σερμαντίνι: Θέμα Χρόνου

Παρότι μια μεταγραφή στη μέση της χρονιάς έχει συνήθως μεγάλο βαθμό ρίσκου, η απόκτηση του Γκεόργκι Σερμαντίνι από τον Ολυμπιακό είναι θέμα κοινής λογικής. Ένας σέντερ μόλις 23 ετών, με δύο γεμάτες χρονιές στην Ευρωλίγκα για λογαριασμό ομάδων επιπέδου τοπ-16 αποκτήθηκε ως ελεύθερος και συμπληρώνει ένα γεμάτο ρόστερ. Και ακριβώς επειδή το ρόστερ είναι γεμάτο, δεν αναμένεται να του ανατεθεί ρόλος οποίος θα ανακατέψει επικίνδυνα την ομάδα. Ο Γεωργιανός ξεκινάει ως τρίτος σέντερ. Οι επιπλέον αρμοδιότητες που ίσως αναλάβει μέσα στη χρονιά θα εξαρτηθούν αφενός από τη δική του προσαρμογή, αφετέρου από την απόδοση των δύο Αμερικανών που αγωνίζονται στην ίδια θέση. Κυρίως στην άμυνα.

Επομένως ο Σερμαντίνι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αρχικά σαν ένας ρολίστας που μπορεί να δώσει ακόμα μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, όχι σαν ένα κομμάτι που έλειπε από την ομάδα (όπως συνέβη πέρσι με τους Λο και Ντόρσεϊ, για παράδειγμα). Κι αυτό γιατί ακόμα και στην ιδιαίτερα παραγωγική χρονιά που είχε με την Καντού ήταν ένας παίκτης ειδικών καταστάσεων, ο οποίος αναδείχτηκε μέσα από τη συνολική λειτουργία των Ιταλών:

 Ο Σερμαντίνι έφτιαξε το όνομα του κινούμενος χωρίς την μπάλα, τελειώνοντας ασίστ συμπαικτών του μετά από πικ εν ρολ και μαζεύοντας επιθετικά ριμπάουντ, αρκετά από τα οποία μετέτρεπε σε καλάθια μέσα στη ρακέτα. Επίσης διαθέτει ένα αξιοπρεπές σουτ από μέση απόσταση και δε φοβάται τις επαφές γύρω από το καλάθι, με αποτέλεσμα να κερδίζει πολλά φάουλ.

Το ποσοστό ευστοχίας στις βολές τα προηγούμενα χρόνια (84% σε 32 ευρωπαϊκά ματς με την Ολύμπια Λιουμπλιάνα και την Καντού) του έδινε ακόμα μεγαλύτερο πλεονέκτημα. Ας ελπίσουμε ότι το φετινό 67% με τη Μακάμπι ήταν μια απλή παρένθεση. Άλλωστε στο πρωτάθλημα του Ισραήλ είχε 78,6% σε 6 παιχνίδια. Φυσικά δεν μπορεί να δημιουργήσει μόνος του είτε παίζει με πλάτη είτε με πρόσωπο στο καλάθι, αλλά συχνά βοηθάει τους συμπαίκτες του να δώσουν τη σωστή πάσα, αφού ξέρει να υποδέχεται την μπάλα, έχει καλό συγχρονισμό στο άλμα του και κάνει καλά σκριν.

Πάντως αυτές οι ικανότητες δεν έπεισαν την Μακάμπι Τελ Αβίβ, η οποία τον αντικατέστησε στη μέση της χρονιάς με τον Ντάρκο Πλάνινιτς, ένα πολύ ταλαντούχο αλλά πολύ άπειρο σέντερ. Το βασικό πρόβλημα του Σερμαντίνι ήταν η συνύπαρξη του με τα γκαρντ των Ισραηλινών, που είναι μάλλον μέτριοι πασέρ (με την εξαίρεση του Οχαγιόν) και χρησιμοποιούν τα σκριν περισσότερο για να σκοράρουν με προσωπικές φάσεις παρά για να ψάξουν συνεργασίες με τον ψηλό.

Οι αριθμοί λένε ότι το 93% των εύστοχων προσπαθειών του Γεωργιανού εντός παιδιάς προέκυπτε μετά από ασίστ και ότι η Μακάμπι είναι μια μέτρια ομάδα στο συγκεκριμένο τομέα. Αυτός ο συνδυασμός αποδείχτηκε καταδικαστικός στους λίγους μήνες που αγωνίστηκε στο Τελ Αβίβ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Μάκαμπι σκόραρε 94,9 πόντους ανά 100 επιθέσεις με τον Σερμαντίνι στο παρκέ και 121,1 πόντους στον ίδιο αριθμό επιθέσεων όταν καθόταν στον πάγκο.

 Στον Ολυμπιακό λογικά θα επωφεληθεί περισσότερο από την καλή κυκλοφορία της μπάλας και τις ασίστ των Σπανούλη και Λο στα πικ εν ρολ. Σε κάθε περίπτωση, η προσφορά του στα ριμπάουντ (η Μακάμπι μετέτρεπε σε αμυντικό ριμπάουντ το 73,3% των άστοχων σουτ των αντιπάλων της όσο αγωνιζόταν ο Σερμαντίνι - χωρίς αυτόν, το ποσοστό έπεφτε στο 63,2%) και στην άμυνα είναι καλό σημάδι για τη συνέχεια. Αρκεί να λύσει κάποια θέματα που έχει στην αντιμετώπιση των πικ εν ρολ.

 Στην Καντού έπρεπε απλά να σταματήσει με κάθετη κίνηση την απόπειρα διείσδυσης του περιφερειακού (όπως κάνει στο 01:25 του πρώτου βίντεο) και να επιστρέψει όσο το δυνατό ταχύτερα στον παίκτη του. Στη Μακάμπι έμενε κοντύτερα στο καλάθι και παρότι θα περιμένε κανείς να είναι πιο αποτελεσματικός ως σκιάχτρο, συχνά δεν μπορούσε να παρακολουθήσει με πλάγια βήματα την κίνηση του αντίπαλου περιφερειακού, ενώ σε άλλες περιπτώσεις γυρνούσε την πλάτη του στη μπάλα ή δεν έκλεινε σωστά την γωνία της πάσας προς τον ψηλό. Επειδή ο Μπαρτζώκας εφαρμόζει ανάλογες τακτικές, θα χρειαστεί αρκετή δουλειά στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Αυτός ο συνδυασμός αριθμών (προσφορά από το www.in-the-game.org) και εικόνων δεν προδικάζει κάτι σχετικά με την πορεία που θα έχει στον Ολυμπιακό. Το παράδειγμα του Λο, ενός παίκτη που δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες στην προηγούμενη ομάδα του αλλά αποδείχτηκε καθοριστικός όταν άλλαξε παραστάσεις στη μέση της χρονιάς, δείχνει ότι ο ρόλος ενός παίκτη και η συνολική χημεία της ομάδας είναι εξίσου σημαντικά στοιχεία σε σχέση με τις ατομικές του ικανότητες. Από την άλλη αυτό το παράδειγμα λέει ακόμα ότι η ένταξη του Σερμαντίνι απαιτεί πολύ δουλειά, τόσο για την ατομική του εξέλιξη (η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί, κάτι που ισχύει για τους περισσότερους σέντερ στην ηλικία του), όσο και για το ρόλο του σε μια δεμένη ομάδα.

Το κόστος της συγκεκριμένης κίνησης είναι μικρό, τόσο σε επίπεδο χρημάτων όσο και σε επίπεδο χημείας. Τα οφέλη ίσως αποδειχτούν πολλαπλάσια στο μέλλον. Για όλα αυτά, όμως, θα χρειαστεί χρόνος, ενώ οι υποχρεώσεις της ομάδας τρέχουν. Από αυτή την άποψη η σημαντικότερη είδηση της εβδομάδας δεν είναι η νέα μεταγραφή της ομάδας, αλλά το παιχνίδι με την Κάχα Λαμποράλ.
Rod Higgins