Μπαρτσελόνα - Ολυμπιακός 76 - 68 : Ό,τι έχετε ευχαρίστηση

Το ξεκίνημα ήταν ίδιο με την προηγούμενη εβδομάδα: κακό πρώτο ημίχρονο επιθετικά, σχεδόν σε όλους τους τομείς - αστοχία στα τρίποντα, αστοχία στα λέι απ, αστοχία στις βολές, μέτριος Σπανούλης, μόνο ο Πρίντεζης στεκόταν στο ύψος του. Το θετικό για τον Ολυμπιακό ήταν ότι η Μπαρτσελόνα αντιμετώπιζε ανάλογα προβλήματα - ιδίως στα τρίποντα και στα λάθη, ενώ δε σούταρε πολλές βολές ώστε να κερδίσει κάποιο πλεονέκτημα από εκεί. Για κάποιο παράξενο λόγο, όμως, οι Καταλανοί έκλεισαν το ημίχρονο με 41 πόντους.

Μια εξήγηση είναι ότι το ματς είχε πολλές κατοχές και επομένως πολλές ευκαιρίες για σκοράρισμα. Αυτή η παράμετρος δείχνει ότι ίσως η άμυνα του Ολυμπιακού να μην ήταν όσο κακή έδειξε το παθητικό της σε αυτό το διάστημα. Ένας δεύτερος λόγος είναι η υπεροχή της Μπαρτσελόνα μέσα στη ρακέτα - είναι ψηλότερη ομάδα και επομένως ευστόχησε σε προσπάθειες που ο Χάινς για παράδειγμα δεν κατάφερε να τελειώσει. Αυτά τα ελαφρυντικά, όμως, ξεθώριασαν όσο πέρασε το παιχνίδι. Στο δεύτερο ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε (όχι, αυτό δεν ήταν καλό για τον Ολυμπιακό) και τελικά οι μπλαουγκράνα έβαλαν 76 πόντους σε 70 επιθέσεις - μια μέτρια προς κακή αμυντική επίδοση, η δεύτερη συνεχόμενη για εκτός έδρας ματς. Επίσης ο Τόμιτς ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του τελειώνοντας ένα σωρό φάσεις κοντά στο καλάθι, αλλά η παραγωγικότητα των Σάδα, Ουέρτας, Μάικλ, ακόμα και του Γιασικεβίτσιους από αυτούς τους χώρους, δείχνει ότι η αδυναμία του Ολυμπιακύ δεν ήταν απλά θέμα υψομετρικής διαφοράς.

Θα μπορούσαμε να σταθούμε σε μονάδες - ο Πάουελ, από τη στιγμή που τα σουτάκια σταμάτησαν να μπαίνουν οδεύει στο hall of shame των χειρότερων μεταγραφών της ομάδας (πρόεδρος είναι ο συνονόματός μου), ο Παπανικολάου δεν ήταν όσο συγκεντρωμένος έπρεπε όταν ο Μάικλ κινούνταν χωρίς την μπάλα και ο Σπανούλης μετά το διάλειμμα της περασμένης αγωνιστικής επανήλθε στις κακές αμυντικές επιδόσεις που είναι ο κανόνας φέτος. Όταν, όμως, παίκτες κλειδιά σε αυτό τον τομέα, όπως ο Μάντζαρης, ο Λο και ο Χάινς (αυτός ο τελευταίος πέρσι, όταν η χρησιμοποίηση του ήταν ορθολογική) δεν καταφέρνουν να κάνουν και πολλά, τότε το πρόβλημα είναι βαθύτερο.

Μήπως, λοιπόν, η ομάδα φορμαρίστηκε πρόωρα και τώρα ξεφουσκώνει; Δεν ξέρω το πρόγραμμα προπονήσεων, αλλά η γενικότερη εικόνα του Μπαρτζώκα ως τώρα δείχνει ότι αυτό το σενάριο δεν είναι αβάσιμο. Γιατί ως τώρα ο κόουτς δείχνει πανικόβλητος. Το κακό ξεκίνημα έφερε ανασφάλεια και η ανασφάλεια τον υποχρέωσε να προσπαθήσει να κόψει δρόμο. Η αμυντική τακτική απλοποιήθηκε για να προσαρμοστούν γρήγορα οι παίκτες. Τα αρχικά αποτελέσματα ήταν θετικά και έδωσαν ελπίδες ότι ο Μπαρτζώκας μπορεί να διατηρήσει την περσινή αποτελεσματικότητα με διαφορετική μέθοδο. Όταν, όμως, οι αντίπαλοι προσαρμόστηκαν, όταν οι παίκτες δεν μπορούσαν να κουβαλήσουν το μεγαλύτερο βάρος μέσω ατομικής προσπάθειας, φάνηκαν τα κενά της τακτικής.

Ο Χάινς έφτιαξε το όνομα του χάρη στην ικανότητα που έχει να μαρκάρει γκαρντ μετά από αλλαγή στο σκριν. Φέτος αποφασίστηκε ότι δε χρειάζεται να αμύνεται με αυτό τον τρόπο, εξαιτίας μιας επιφανειακής και άστοχης ερμηνείας των κακών αμυντικών επιδόσεων στην αρχή της χρονιάς. Τα γκαρντ δεν πιέζουν όπως πέρσι ώστε να οδηγήσουν τον παίκτη τους πάνω στη βοήθεια. Μήπως αυτό είναι θέμα προπόνησης; Και αν επιλέχτηκε μια άμυνα με περισσότερες περιστροφές, μήπως θα έπρεπε να δουλευτεί η επικοινωνία ανάμεσα στους παίκτες;

Φυσικά ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει κερδίσει το ματς αν είχε μαζί του την τύχη σε κάποιες οριακές φάσεις. Επίσης ο Σπανούλης δικαιούται μια κακή βραδιά, η οποία λογικό είναι να παρασύρει και την υπόλοιπη ομάδα (ο κακεντρεχής της παρέας θα θυμόταν νοσταλγικά τα τρία πρώτα ματς με τη Σιένα και τον πρώτο τελικό πέρσι, αλλά τέλος πάντων..). Μόνο που με την ίδια λογική ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει διασυρθεί αν η Μπαρτσελόνα ήταν στοιχειωδώς εύστοχη σε ελεύθερα τρίποντα ή ο Ναβάρο δεν τραυματιζόταν.

Γι'αυτό και τα όποια λάθη του Μπαρτζώκα στη διαχείριση του ματς ή στην επιλογή του Πάουελ είναι δευτερεύουσας σημασίας. Άλλωστε τέτοια έκανε και ο Ντούντα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η αλλοίωση της ταυτότητας της ομάδας. Αυτός ο Ολυμπιακός χτίστηκε για να κερδίζει από την άμυνα και να ξεπερνά τα όποια προβλήματα στην επίθεση, με ενέργεια και ξύλο. Απόψε η ομάδα που έπαιξε έτσι ήταν η Μπαρτσελόνα - μια ομάδα με σαφώς μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας. Επομένως, ως το τέλος της χρονιάς ο Ολυμπιακός θα επαφίεται στον πατριωτισμό των παικτών του. Προσαρμογές δεν προβλέπονται.

Μακάρι να υποχρεωθώ σε κωλοτούμπες, αλλά συνήθως οι κωλοτούμπες βασίζονται στη θολούρα που προκαλούν οι αρχικές δυσκολίες, όταν χτίζεται κάτι νέο. Φέτος αυτή η δικαιολογία δεν υπάρχει. Το πλάνο ήταν έτοιμο. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένας άνθρωπος να το διαβάσει σωστά. Αυτή η έλλειψη αποδεικνύεται σημαντικότερη από τη μη αντικαστάση του Ντόρσεϊ ή τις όποιες αδυναμίες του ρόστερ που μπορεί να σκαρφιστεί κάποιος.

Τα δεκάλεπτα: 18-13, 41-32, 60-52, 76-68

Μπαρτσελόνα (Πασκουάλ): Σάδα 10, Χουέρτας 10, Ναβάρο 5, Γιασικεβίτσιους 10, Τοντόροβιτς, Ουάλας 6, Ίνγκλις, Ραμπασέδα, Λόρμπεκ 6, Τζαβάι 2, Μάικλ 12, Τόμιτς 15 (12 ριμπ)

Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Χάινς 6, Λο 8, Άντιτς 9 (3/5 τρ), Σπανούλης 9, Περπέρογλου 4, Σερμαντίνι 6, Σλούκας, Πάουελ 4, Γκετσεβίτσιους, Πρίντεζης 14, Παπανικολάου 5, Μάντζαρης 3