Παρόλα αυτά, σε αυτά τα δύο παιχνίδια εμφανίστηκαν ορισμένες τάσεις που δείχνουν το δρόμο για τη συνέχεια. Αυτές αφορούν κυρίως την άμυνα. Στη συγκεκριμένη συγκυρία η επίθεση είναι δευτερεύουσας σημασίας για δύο βασικούς λόγους: πρώτον, παίκτες-κλειδιά ψάχνουν τα πατήματά τους. Δεύτερον, σε καθαρά τακτικό επίπεδο, η περσινή χρονιά τελείωσε με πολλά ερωτηματικά για την αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού.
Οι πρώτες απαντήσεις είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές. Όχι τόσο επειδή οι αριθμοί δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να βελτιωθεί αμυντικά σε σχέση με πέρσι - η Μάλαγα ήρθε στον Πειραιά χωρίς έναν καθοριστικό παίκτη για την επίθεσή της, τον Ράιαν Τούλσον και το καλύτερο ρόστερ στην Ευρώπη διαθέτει μια μέτρια, στην καλύτερη περίπτωση, επίθεση. Το βασικό είναι ότι ο Ολυμπιακός μπήκε στην υπεράσπιση του τίτλου του με σαφώς πιο καθαρές ιδέες για την άμυνα που θέλει να παίξει: Τα περισσότερα πικ εν ρολ αντιμετωπίζονται καθαρά από δύο αμυντικούς (είτε με αλλαγές ψηλού-κοντού, είτε με τον ψηλό να μένει πίσω και τον κοντό να “σπάει”) τα hedge out και οι περιστροφές έχουν μειωθεί, η επικοινωνία μεταξύ των παικτών έχει βελτιωθεί σημαντικά. Ο Ολυμπιακός δεν είχε κακή άμυνα πέρσι. Φέτος, όμως, έχει την ευκαιρία να επιστρέψει στα στάνταρ του 2011-12. Και αυτό πιστώνεται καταρχήν στον προπονητή του, ο οποίος προχώρησε σε λογικές προσαρμογές.
Φυσικά υπάρχουν και αλλαγές στο ρόστερ που βοήθησαν. Πρώτα απ’όλα, η απόχωρηση του Πάουελ που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο ρόλο του. Στη συνέχεια η επιστροφή του Μάντζαρη, ο οποίος παρότι έχει δρόμο ακόμα για να επανέλθει πλήρως, έχει ήδη προσφέρει σημαντική βοήθεια. Οι σημαντικότερες αλλαγές, όμως, αφορούν τη front line, όπου προστέθηκαν τέσσερις νέοι παίκτες (πέντε μαζί με τον Αγραβάνη). Η συμβατική σοφία λέει ότι ο Ολυμπιακός έγινε πιο δυνατός ‘στον αέρα’ γι’αυτό και βελτιώθηκε αμυντικά. Τα highlights επιβεβαιώνουν. Οι αριθμοί διαψεύδουν.
Εναντίον του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός επέτρεψε στον αντίπαλο του να μαζέψει 15 επιθετικά ριμπάουντ σε σύνολο 43 άστοχων σουτ. Η Μάλαγα ανανέωσε το 38,5% των άστοχων επιθέσεων της. Αυτά τα νούμερα αφενός δείχνουν ότι η άμυνα δεν είναι απλά θέμα αθλητικών προσόντων, αφετέρου θέτουν ένα απλό ερώτημα. Πόσο ανησυχητική είναι η διαφαινόμενη αδυναμία των πρωταθλητών σε αυτό τον τομέα;
Μια πρώτη απάντηση βρίσκεται σε ένα άλλο νούμερο, το 106, ήτοι το σύνολο των πόντων που έχει δεχτεί ο Ολυμπιακός σε δύο ματς. Προφανώς, ο Μπαρτζώκας θα δεχόταν να θυσιάσει κάποια αμυντικά ριμπάουντ και στα επόμενα ματς αν συνοδεύονταν από τέτοιες επιδόσεις. Πρέπει, όμως, να εξετασθεί κατά πόσο αυτά τα προβλήματα αντικατοπτρίζουν αδυναμίες στην τακτική ή ατομικές ολιγωρίες. Το βίντεο των δύο ματς προσφέρει κάποια ενθαρρυντικά συμπεράσματα.
Σε αυτές τις φάσεις, φαίνονται οι δύο βασικές αρχές της φετινής άμυνας εναντίον πικ εν ρολ: ο ψηλός μένει πίσω από τον σκρίνερ (κυρίως οι Ντάνστον και Σίμονς), ή αλλάζει μαρκάρισμα και αναλαμβάνει προσωπικά τον χειριστή της μπάλας (κυρίως ο Πρίντεζης). Αυτή η στρατηγική ενέχει δύο κινδύνους σε σχέση με το αμυντικό ριμπάουντ: πρώτον, οι περιφερειακοί καλούνται να κάνουν μπλοκ άουτ σε πολύ ψηλότερους και βαρύτερους παίκτες (αν το μπλοκ άουτ το κάνει ο Λο, βέβαια, οι αντίπαλοι ψηλοί χάνουν το πλεονέκτημα βάρους...). Δεύτερον, ο ψηλός που μένει στη ρακέτα αναγκάζεται αρκετές φορές να ακολουθήσει τη διείσδυση του χειριστή ως το τέλος, ενώ συχνά πηδάει για να κόψει το σουτ. Έτσι, ο σκρίνερ που ρολάρει μπορεί να πάει στο επιθετικό ριμπάουντ συναντώντας λιγότερη αντίσταση.
Το παραπάνω βίντεο δείχνει κυρίως το δεύτερο πρόβλημα. Eπίσης, οι αλλαγές δεν εφαρμόζονται σωστά σε δύο φάσεις, καθώς οι περιφερειακοί (Σπανούλης και Μάντζαρης) ακολουθούν τον προσωπικό τους αντίπαλο αντί να μείνουν πάνω στον σκρίνερ. Έτσι ο σέντερ αναγκάζεται να δώσει βοήθεια και η άμυνα μπαίνει σε διαδικασία περιστροφών, μένοντας ένα βήμα πίσω, με αποτέλεσμα τα μπλοκ άουτ να μη λειτουργήσουν. Όλα αυτά όμως σημαίνουν απλά ότι η συγκεκριμένη άμυνα πρέπει απλά να εφαρμοστεί καλύτερα, όχι να αλλάξει. Τα πλεονεκτήματα που δίνει (προστασία της ρακέτας χωρίς πολλά ρίσκα στο περιφερειακό σουτ, συμφόρηση στις γραμμές πάσας, με αποτέλεσμα η επίθεση των αντιπάλων να γίνεται στατική) είναι περισσότερα από τις όποιες αδυναμίες. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των χαμένων ριμπάουντ οφείλεται σε ατομική ολιγωρία, όχι σε τακτική επιλογή:
Τα βασικά προβλήματα είναι εμφανή: οι ψηλοί δεν κάνουν μπλοκ άουτ και προτιμούν να διεκδικήσουν τα ριμπάουντ ‘στον αέρα’. Χωρίς, όμως, σωστή δουλειά στο έδαφος, τα αλτικά προσόντα δεν αρκούν - ο Ντάνστον βλέπει ένα τρίποντο-οβίδα της Μάλαγα να καταλήγει συστημένο στα χέρια του Βάσκεθ και μάλλον συνειδητοποιεί ότι δεν είχε σωστή θέση. Ο Πέτγουεϊ χάνει ριμπαόυντ από χαμένη βολή. Ο Σίμονς βλέπει την μπάλα να περνάει πάνω από το κεφάλι του και να καταλήγει στον Λάσμε. Το παρήγορο είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν υποχρεώθηκαν να βρεθούν εκτός θέσης εξαιτίας της αμυντικής τακτικής της ομάδας. Απλά δεν προστάτευσαν με σωστά μπλοκ άουτ το χώρο ευθύνης τους. Εδώ χρειάζεται ατομική δουλειά - κυρίως από τον Ντάνστον που συχνά είχε εξίσου κακές τοποθετήσεις και στην άμυνα εναντίον πικ εν ρολ, ανεξαρτήτως τακτικής - όχι αλλαγή φιλοσοφίας.
Ένα άλλο θέμα είναι η παρουσία του Ματ Λοτζέσκι ως τριάρι. Ο Αμερικανός δείχνει ικανός να συνεχίσει τα τρομερά ποσοστά του Παπανικολάου από τα 6,75 (ακόμα και με δυσκολότερα σουτ), προσθέτοντας έξυπνες πάσες και καλύτερο χειρισμό. Αμυντικά, όμως, ο Ολυμπιακός έχασε με την πώληση του Παπ έναν από τους καλύτερους ριμπαόυντερ της Ευρώπης στη θέση του. Όπως φαίνεται και από το δεύτερο βίντεο, ο Λοτζέσκι θα δυσκολευτεί να αναπληρώσει αυτό το κενό, ειδικά απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους όπως ο Κουζμίνσκας και ο Σουάρεθ. Η απάντηση είναι απλή: περισσότερη δουλειά απ’όλους. Τα πράγμα, όμως, μπλέκει λίγο όταν ο καλός Ματ πρέπει να παίξει προσωπική άμυνα ή να δώσει βοήθειες κοντά στο καλάθι:
Ίσως δεν αποτελεί σύμπτωση ότι η πιο θετική συνεισφορά του σε αυτές τις κατάστασεις είναι μια βοήθεια που δίνει στον Βάσκεθ ερχόμενος από την περιφέρεια. Αν ο Λοτζέσκι είναι ‘δυαοροτριάρι’ τότε το πρώτο συνθετικό περιγράφει το ρόλο που μπορεί να παίξει στην άμυνα. Θέμα προσπάθειας δεν τίθεται - ο Αμερικανός πάλεψε σε όλες τις φάσεις για να κερδίσει θέση στο ποστ - ωστόσο υπάρχουν περιορισμοί σε αυτά που μπορεί να κάνει. Επομένως θα χρειαστεί βοήθειες. Αυτό συνεπάγεται περισσότερες περιστροφές. Το τρίποντο που βάζει ο Χετσχάιμερ, μετά από ασίστ του Σουάρεθ είναι το κακό σενάριο. Ευτυχώς, δεν υπάρχουν πολλά τριάρια που ποστάρει. Από την άλλη, ο Λοτζέσκι θα κληθεί συχνά να δώσει ο ίδιος βοήθειες μέσα στη ρακέτα. Το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να προσπαθήσει να σταματήσει το χειριστή της μπάλας όσο το δυνατό πιο μακριά από το καλάθι.
Πρέπει να αναφερθεί, πάντως, ότι το τρίποντο του Χετσχάιμερ αποτέλεσε την εξαίρεση στον κανόνα της πολύ βελτιωμένης περιφερειακής άμυνας του Ολυμπιακού. Η Μάλαγα σούταρε με καλά ποσοστά. Αλλά τα περισσότερα τρίποντα προέκυψαν είτε από ατομική ολιγωρία (πχ ο Σπανούλης έχασε δύο φορές τον Ντράγκιτς) είτε απο ατομικές ενέργειες (Κάλογουεϊ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου μετά από σταυρωτή ντρίμπλα στον Μάντζαρη) είτε στον αιφνιδιασμό (Μέντλεϊ και Χετσχάιμερ, ο οποίος το μπουμπούνησε ενώ έμεναν 19 δευτερόλεπτα για την επίθεση). Η διαφορά σε σχέση με πέρσι, όταν συχνά ο Ολυμπιακός έδινε ξεκάθαρες επιλογές περιφερειακού σουτ στους αντιπάλους του ήταν εμφανής. Τα μόνα πραγματικά ανησυχητικά σουτ από το ματς της Παρασκευής ήταν εκείνο που προήλθε από την ασίστ του Σουάρεθ και ένα ακόμα από τον Μέντλεϊ, όταν ο Πέτγουεϊ βρέθηκε σε μια θέση όπου ούτε βοήθεια στην μπάλα μπορούσε να δώσει, ούτε να κλείσει τον παίκτη του:
Βέβαια αυτές οι λεπτομέρειες ίσως χρειάζονται απλά χρόνο για να διορθωθούν. Το ίδιο ισχύει και στην επίθεση. Ο Σπανούλης θα ανέβει, ο ανέτοιμος Λο έδειξε σε ορισμένες φάσεις πόσο σημαντική είναι η δημιουργία του, ενώ ο Μπέγκιτς (Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος) μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στο ποστ, όπου και ο Πρίντεζης μπορεί να δώσει περισσότερα. Όμως η εκτέλεση των πικ εν ρολ δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στη μέτρια κατάσταση των δημιουργών της περιφέρειας (πλην Σλούκα):
Ο Σέντρικ Σίμονς έχει μια σημαντική ευκαιρία στην καριέρα του και οι συμπαίκτες του μπορούν να τον βοηθήσουν να την εκμεταλλευτεί - αρκεί να βάλει κι ο ίδιος το χεράκι του. Ή μάλλον τα ποδαράκια του. Στις περισσότερες από τις παραπάνω φάσεις η (τραγική) κατάληξη οφείλεται στο γεγονός ότι ο σέντερ του Ολυμπιακού βιάζεται. Και επειδή βιάζεται δεν έχει καλή ισορροπία και επειδή δεν έχει καλή ισορροπία το άλμα του δεν είναι καλό. Και επειδή το άλμα του δεν είναι καλό, δεν μπορεί να τελειώσει σωστά. Επίσης, η πάσα χέρι με χέρι δεν είναι ακριβώς το δυνατό του σημείο. A, και λίγο πιο δυνατά σκριν, σε συνδυασμό με προσπάθεια να είναι περισσότερο 'ορατός' όταν ρολάρει - σήκωσε τα χέρια σου ρε παιδί μου - δε θα έβλαπταν.
Επομένως καταλήγουμε στο σημείο απ’όπου ξεκινήσαμε: η δύναμη του Ολυμπιακού ψηλά θα αξιοποιηθεί μόνο αν γίνει σωστή δουλειά χαμηλά - τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Το γεγονός ότι στην αρχή της χρονιάς τα περισσότερα ερωτηματικά αφορούν μονάδες και όχι την ομαδική λειτουργία είναι μάλλον καλό νέο για μια ομάδα που ανανεώθηκε σημαντικά το καλοκαίρι. Αυτό που ζητείται είναι ατομική δουλειά και ομαδική βελτίωση.
Rod Higgins
Τα δεκάλεπτα: 18-22, 26-33, 44-45, 69-61.
Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Πέτγουεϊ
(3), Λο, Ντάνστον 3 (7 ριμπάουντ), Σπανούλης 13 (7 ασίστ), Περπέρογλου
4, Σλούκας 8 (6 ασίστ), Σίμονς 4 (8 ριμπάουντ), Πρίντεζης 9 (1),
Αγραβάνης, Μάντζαρης 3 (1), Κατσίβελης, Λοτζέσκι 12 (3).
Ουνικάχα Μάλαγα (Πλάθα): Κοντέ,
Σαμπόνις 2, Βιδάλ 2, Κάλογουεϊ 3 (1), Σουάρεθ 8 (6 ριμπάουντ),
Γκρέιντζερ 4, Βάσκεθ 12, Κουζμίνσκας, Ντράγκιτς 12 (3), Χετσχάιμερ 8
(2), Κάνερ-Μέντλεϊ 9 (2), Στίματς 1.
0 comments:
Post a Comment