Την προηγούμενη του ματς με τη Γαλατασαράι, ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε δηλώσει ότι όσο ο Ολυμπιακός τρέχει το νικηφόρο σερί που συνεχίστηκε την Πέμπτη και σήμερα στο ΣΕΦ, ορισμένες από αυτές τις νίκες αντιμετωπίστηκαν στο εσωτερικό της ομάδας σαν ήττες. Η απόδοση σε ματς όπως αυτό με την Μπάγερν ή την Ζιέλνα Γκόρα δικαιολογεί απολύτως αυτή την προσέγγιση. Με την ίδια λογική, όμως, η νίκη εναντίον των Τούρκων έχει ιδιαίτερη σημασία. Η μαθηματική εξάσφαλιση της πρώτης θέσης στον όμιλο δεν είναι ο βασικός λόγος αυτής της ιδιαιτερότητας.
Ο Ολυμπιακός βρήκε σε αυτό το παιχνίδι απαντήσεις σε κάποια σημαντικά ερωτήματα που είχαν συνοδέψει κάποιες νίκες σε προηγούμενα ματς. Αυτό δε σημαίνει ότι οι απαντήσεις θα είναι εξίσου πειστικές και στη συνέχεια. Η αμυντική επίδοση των πρωταθλητών εναντίον της Γαλατά ήταν εξαιρετική, αλλά κάτι ανάλογο είχε πετύχει την προηγούμενη αγωνιστική η Σιένα και μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη. Η απώλεια του Γκόρντον έχει στερήσει μια σημαντική πηγή δημιουργικότητας από την ομάδα του Αταμάν, ενώ ο Τζαβάι είναι πιο αποτελεσματικός ως σκρίνερ από τον Μένσα Μπόνσου (ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΡΖΑ ΡΕ). Τέλος ο Αρόγιο είναι παίκτης κλάσης, αλλά μεγάλωσε. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ασυνήθιστη αστοχία των Τούρκων στα τρίποντα, σημαίνουν ότι το εμπόδιο που πέρασε η άμυνα του Ολυμπιακού την Πέμπτη ήταν μάλλον χαμηλό.
Παρόλα αυτά, οι πρωτάθλητες χρειάζεται να ασχολούνται μόνο με τη δική τους απόδοση αυτή την περίοδο. Από αυτή την άποψη, το ματς με τη Γαλατά είχε αρκετά καλά νέα. Η επίθεση ήταν ικανοποιητική. Δεν έβγαζε φωτιές - ο Λο και ο Σλούκας ακόμα ψάχνονται, ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας στη θέση 4 έπαιξε μόλις 5 λεπτά, ο Αγραβάνης έχει πολύ δουλειά μπροστά του στο σουτ αν θέλει να γίνει τεσσάρι επιπέδου και η ομάδα δεν είναι ακόμα σε επίπεδο φυσικής κατάστασης ή αγωνιστικού ρυθμού που θα της επιτρέπει να τρέχει όπως θέλει. Βασίστηκε όμως σε αρχές και μονάδες που αποτελούν εγγύηση: η κυκλοφορία της μπάλας και οι χώροι στο μισό γήπεδο αξιοποιήθηκαν επαρκώς, οι ψηλοί πήραν τη μπάλα εκεί όπου πρέπει και οι αιφνιδιασμοί έδωσαν όσους πόντους ήταν απαραίτητοι για μια άνετη επικράτηση.
Και πάλι, όμως, αξίζει να ασχοληθούμε περισσότερο με την άμυνα. Παρότι η απουσία του Τζαβάι βοήθησε, η αμυντική συμπεριφορά του Ντάνστον ήταν εμφανώς βελτιωμένη σε σχέση με το ματς του πρώτου γύρου. Οι τάπες έπεσαν και πάλι βροχή, αλλά οι πραγματικά ενθαρρυντικές ενδείξεις ήρθαν σε λιγότερο θεαματικές αλλά πιο σημαντικές φάσεις: σωστή βοήθεια πάνω στην μπάλα και επιστροφή στον σκρίνερ στα πικ εν ρολ, καλύτερη αντιμετώπιση των περιφερειακών χαμηλά, με πιο σωστά πλάγια βήματα, πιο σωστές τοποθετήσεις. Η επικοινωνία με τους συμπαίκτες του θα βελτιώνεται όσο περισσότερο παίζουν μαζί, ωστόσο την Πέμπτη ο Ντάνστον έδειξε ικανός να δώσει τουλάχιστον όση βοήθεια παίρνει από τους υπόλοιπους αμυντικούς.
Κι αυτό είναι σημαντικό, γιατί παρά τη φιλογογία περί απόκτησης ψηλού, η ομάδα έχει ήδη το βασικό της σέντερ. Ο Ντάνστον θα κουβαλήσει το κύριο βάρος στη ρακέτα, επομένως η δική του βελτίωση πρέπει να αποτελέσει τη βασική προτεραιότητα όλων όσων ασχολούνται με την ομάδα. Την Πέμπτη φάνηκε για μια ακόμα φορά ότι η πρώτη ύλη είναι αυτή που χρειάζεται ένας αμυντικός υψηλού επιπέδου, τόσο στο έδαφος, όσο και στον αέρα. Βέβαια αυτό το ξέραμε ήδη. Αυτό που δεν είχε φανεί είναι ότι ίσως ο Ντάνστον έχει περισσότερα στηρίγματα απ’ό,τι νομίζαμε. Μπορεί τα μπουνίδια να επισκίασαν την αγωνιστική του συνεισφορά, ωστόσο ο Μπέγκιτς έδειξε για πρώτη φορά ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικός σε ένα συγκεκριμένο ρόλο.
Το ξεκίνημα του Σλοβένου στο ματς ήταν για σφαλιάρες από τον Μπαρτζώκα, όχι τον Μένσα Μπόνσου (ΤΙ ΒΑΡΑΣ ΡΕ). Ο Ολυμπιακός δέχτηκε δέκα πόντους σε έξι πικ εν ρολ που έστησαν οι Τούρκοι με τον Μπέγκιτς στην μέση. Κάπως έτσι ο σέντερ των πρωταθλητών αναδείχτηκε πρωταγωνιστής σε δύο από τις χειρότερες αμυντικές πεντάδες του Ολυμπιακού την Πέμπτη. Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα αντιστράφηκε. Σε αυτό το διάστημα τα πικ εν ρολ με τα οποία σημαδεύτηκε ο Σλοβένος από τον Αταμάν έδωσαν μόλις 5 πόντους σε 11 προσπάθειες.
Aυτή η διαφοροποίηση οφείλεται κυρίως στους παίκτες που μάρκαραν τον εκάστοτε χειριστή της μπάλας. Όταν ο αμυντικός που αναλάμβανε αυτή την αποστολή ήταν ο Σπανούλης, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά - επτά πόντοι σε πέντε κατοχές της Γαλατά. Ανάλογα προβλήματα αντιμετώπισε και ο Σλούκας (έξι πόντοι σε τρεις κατοχές). Από την άλλη, το δίδυμο Λο-Μπέγκιτς κράτησε τους Τούρκους άποντους σε τέσσερις επιθέσεις που εκδηλώθηκαν με πικ εν ρολ, ενώ και ο Μάντζαρης βοήθησε αρκετά τον Σλοβένο (δύο πόντοι σε τρεις επιθέσεις).
Το δείγμα είναι πολύ μικρό και ο Μπέγκιτς θα βρει μπροστά του πολύ καλύτερα γκαρντ από τον Γκιουλέρ και τον Αρσλάν, οι οποίοι πήραν πολλές επιθέσεις εναντίον του. Ωστόσο ένα πρώτο συμπέρασμα από αυτά τα νούμερα είναι ότι με τα κατάλληλα σχήματα είναι δυνατό να κρυφτεί στην άμυνα ακόμα και ένας στόχος ύψους 2,16. Ο Μπέγκιτς μπορεί να κάνει συγκεκριμένες δουλειές εναντίον των πικ εν ρολ των αντιπάλων: θα πρέπει να μένει μέσα στη ρακέτα, με τον αμυντικό που μαρκάρει τον χειριστή να “σπάει” το σκριν περνώντας πάνω ή κάτω από αυτό. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει ρίσκο για ελεύθερο περιφερειακό σουτ - στην πρώτη από μέση απόσταση, στη δεύτερη πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Από κει και πέρα, η βασική ευθύνη του Μπέγκιτς θα είναι να ακολουθήσει τη διείσδυση του χειριστή και να μη φάει καλάθι από αυτόν μέσα στη ρακέτα - κάτι που συνέβη την Πέμπτη σε δυο-τρεις φάσεις. Ο προσωπικός αντιπάλος του χειριστή οφείλει να αποτρέψει την πάσα προς τον σκρίνερ που ρολάρει προς το καλάθι.
Αυτή η δουλειά γίνεται ευκολότερα σε σχήματα όπου δε συμμετέχει ο Σπανούλης, ή τουλάχιστον δεν υποχρεώνεται να παίξει άμυνα πάνω στην μπάλα. Κι αυτό γιατί ο αρχηγός του Ολυμπιακού ζορίζεται στην άμυνα, ειδικά όταν πρέπει να παλέψει ανάμεσα από σκριν. Επιπλέον, με δεδομένο το βάρος που κουβάλαει στην επίθεση, καλό θα ήταν να αποφύγει τη φθορά που συνεπάγεται αυτή η δουλειά. Και επειδή οι καλές ομάδες στην Ευρώπη έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν πεντάδες με δύο δημιουργικά γκαρντ, ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης του Μπέγκιτς κυρίως όταν ο Σπανούλης κάθεται στον πάγκο. Άλλωστε, το γεγονός ότι έφτιαξε δύο προσωπικές φάσεις στην επίθεση με πλάτη στο καλάθι δείχνει ότι μπορεί να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο για μικρά διαστήματα χωρίς να εξαρτάται από ασίστ συμπαικτών του. Αρκεί φυσικά, να υπάρχουν αρκετοί σουτέρ γύρω του ώστε να ανοίξουν χώρους.
Η χρησιμοποίηση του Μπέγκιτς με αυτό τον τρόπο είναι ένα παράδειγμα για τις λύσεις που μπορούν να βρεθούν από το υπάρχον υλικό, παρά τις όποιες αδυναμίες σε ατομικό επίπεδο. Ένα ακόμα παράδειγμα είναι η αντίδραση της ομάδας όταν ποστάρουν τα αντίπαλα τριάρια και τεσσάρια. Μετην αποχώρηση των Παπανικολάου και Άντιτς ο Ολυμπιακός έχει χάσει σε ύψος και δύναμη σε αυτές τις θέσεις. Η αναπλήρωση αυτού του κενού επιχειρείται με περισσότερες βοήθειες από την αδύνατη πλευρά. Όπως δείχνει και το παρακάτω στιγμιότυπο, όμως, αυτές δεν είναι αρκετά επιθετικές:
Ο Λοτζέσκι επιτρέπει στον Μένσα Μπόνσου (ΒΑΛΤΑ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟ ΜΠΟΪ ΣΟΥ ΡΕ) να διασπάσει την παγίδα. Παρότι ο Άγγλος αστοχεί, ο Λο, που βρισκόταν ανάμεσα στον Χαίρστον και τον Αρόγιο, δεν είχε αρκετό χρόνο ώστε να κάνει μπλοκ άουτ στον πρώτο. Επιθετικό ριμπάουντ, λέι απ. Γενικά οι παγίδες πρέπει να δίνουν περισσότερο χρόνο για περιστροφές από την αδύνατη πλευρά. Επομένως πρέπει να γίνονται νωρίτερα,ακόμα και αν χρειαστεί να δοθούν χώροι για κάποιες διαγώνιες πάσες, από τη μία πλευρά της περιφέρειας στην άλλη. Τέλος, ο προσωπικός αντίπαλος του παίκτη που ποστάρει πρέπει να κάνει καλύτερη δουλειά από τον Περπέρογλου σε αυτή τη φάση:
Στις επόμενες τρεις εβδομάδες και μέχρι τον (ημι)τελικό του κυπέλλου, ο Ολυμπιακός θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει πάνω σε τέτοιες λεπτομέρειες και να δοκιμάσει σχήματα χωρίς το άγχος του αποτελέσματος. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι τα ματς που ακολουθούν είναι αδιάφορα. Αντιθέτως, μπορεί να αποδειχτούν καθοριστικά όταν αυτό το άγχος επιστρέψει.
Rod Higgins
Τα δεκάλεπτα: 18-10, 35-24, 59-35, 72-54.
Ολυμπιακός (Μπαρτζώκας): Πέτγουεϊ 4, Λο, Ντάνστον 18, Σπανούλης 12(2), Περπέρογλου 3, Παπαπέτρου 3(1), Σλούκας 5(1), Μπέγκιτς 8, Πρίντεζης 9(1), Αγραβάνης, Μάντζαρης 3(1), Λοτζέσκι 7(1).
Γαλατασαράι (Αταμάν): Έρτσεγκ 2, Κοκσάλ 3, Χέρστον 2, Ακιόλ 3(1), Αλντεμίρ 10, Μενσά-Μπονσού 7, Μάτσβαν 2, Αρόγιο 6, Γκιουλέρ 10, Αρσλάν 9(1), Ντόμερκαντ.
0 comments:
Post a Comment